List jest adresowany do wielebnego prałata Onorata Viscontiego (1585-1645), biskupa Larissy. W rękopisie Jan Kazimierz przesyła biskupowi Viscontiemu najlepsze życzenia i pozdrowienia. Onorato Visconti był nuncjuszem apostolskim w Polsce za panowania Zygmunta III Wazy, ojca Jana Kazimierza.
List pochodzi z 1643 roku - z roku, kiedy wbrew woli króla Jan Kazimierz wyjechał do Włoch i wstąpił do zakonu jezuitów (który opuścił jednak po dwóch latach nowicjatu).

Na odwrocie naklejone artykuły prasowe i wycinki z gazet dotyczące Piotra Michałowskiego oraz odręczny zapis proweniencyjny: "Obraz ten zakupiony w Desie Nr 1 | R. Główny w roku 1960tym". Na tyle pracy pieczęć salonu Związku Zawodowego Polskich Artystów Plastyków w Krakowie, ul. Floriańska 25.
Stan zachowania: zagięcia papieru.

Wizerunek Zymunta Augusta w twórczości Jana Matejki jest dość popularny. Artysta ukazywał m.in. jego młodzieńcze portrety, profil do pocztu królów polskich, sceny z Barbarą Radziwiłłówną, Unię Lubelską, Hołd Pruski (jako dziecko), scenę śmierci. Na rysunku Zygmunt August podpisany jest jako królewicz, co oznacza, że szkic musiał dotyczyć sceny przed koronacją go na króla, być może do którejś wersji "Zygmunta Augusta i Barbary na dworze Radziwiłłowskim w Wilnie".

Na odwrocie nalepka z warszawskiego Domu Sztuki (HÔTEL DES VENTES), ul. Chmielna 5 z odręcznie wpisanym numerem inwentarzowym: "2807".
Praca stanowi studium drzew do obrazu "Kościuszko pod Racławicami" z 1888 roku, który znajduje się w kolekcji Muzeum Narodowego w Krakowie, jest eksponowany w Sukiennicach.

Inna wersja tego samego tematu była reprodukowana na przedwojennych pocztówkach wydawanych przez Księgarnię Czarneckiego w Krakowie.

Bibliofilski obiekt rangi muzealnej - autentyczny sztambuch / Księga Urodzinowa należąca do rodziny Axentowiczów. Księga urodzin (w oryginale "The Ruskin Birtday Book") to elegancko wydany w 1883 roku przez Johna Ruskina wolumin zawierający wewnątrz roczny kalendarz. Każdy miesiąc jest poprzedzony kartą z wyborem myśli i aforyzmów, a następnie na kilku stronach wypisane są dni miesiąca z miejscem na wpisy przyjaciół. Osoba wpisująca się powinna odnaleźć swoją miesięczną i dzienną datę urodzenia i pod nią umieścić swój podpis, rok urodzenia oraz rok dokonania wpisu. W sztambuchu Axentowiczów znalazło się aż 180 autografów umieszczonych tam między 1884 a 1901 rokiem. Pierwszy wpis należał do samego Johna Ruskina, pomysłodawcy Księgi Urodzinowej, pisarza, historyka sztuki, krytyka.
W księdze złożyli swoje podpisy najwybitniejsi artyści z kręgu Teodora Axentowicza m.in. Jan Stanisławski, Stanisław Witkiewicz (senior), Stanisław Ignacy Witkiewicz (jako 15-latek!) i sam Teodor Axentowicz, wielu działaczy polskiej kultury i nauki m.in. Adam Ludwik Czartoryski (książę, mecenas sztuki), Edward Aleksander Raczyński (kolekcjoner, twórca galerii w Rogalinie), Tadeusz Żuk-Skarszewski (pisarz i publicysta), Bolesław Biskupski (kustosz Muzeum Czartoryskich), Bronisław Dembiński (historyk), Marian Morawski (jezuita, filozof, teolog), Stanisław Motty (działacz społeczny i polityczny), Józef Kallenbach (historyk literatury, wydawca), Janina Stanisławska (żona malarza), Maria Balowa (najsłynniejsza muza Jacka Malczewskiego).
Wśród wpisów znalazło się też wiele autografów znamienitych postaci z Wielkiej Brytanii - Axentowiczowie utrzymywali bliskie relacje z rodziną i znajomymi z Anglii, gdyż Iza Giełgud Axentowiczowa wychowywała się w Londynie i często odwiedzała tamte strony. Swoje autografy złożyli m.in. Edwin Bale (malarz), Marie Stillman (malarka i muza Prerafaelitów), Margaret Leonora Hooper (ilustratorka i projektantka), Howard Saunders (biznesmen i ornitolog), Alfred Daniell (adwokat i fizyk), Edith Corbet (malarka) oraz wielu członków rodziny Giełgud.

Pierwotnie całościowym wystrojem sali posiedzeń Izby Przemysłowo-Handlowej miał zająć się Stanisław Wyspiański, jednak ze względu na pogarszający się stan jego zdrowia zrezygnował i zlecenie przejął Józef Mehoffer. Stworzona przez niego w latach 1905-1907 dekoracja wnętrza jest kwintesencją prądów i tendencji artystycznych epoki. Do dzisiaj zachwyca barwnym i spójnym połączeniem różnych gatunków rzemiosła i sztuki.
Proweniencja: zbiory rodziny artysty.

Na przełomie 1904 i 1905 roku Stanisław Wyspiański zaprojektował wnętrza w mieszkaniu Zofii z Pareńskich i Tadeusza Boya-Żeleńskiego. Garnitur mebli salonowych składał się z krzeseł, foteli, stolika, żardiniery oraz kanap i w minimalistycznych wnętrzach był dominującym elementem wystroju. W 1913 roku meble zostały sprzedane doktorowi Andrzejowi Chramcowi jako wyposażenie jego sanatorium w Zakopanem. Zniszczone i zdekompletowane intensywnym użytkowaniem przez kuracjuszy oraz w czasie działań wojennych, po 1967 roku fotele i kanapa trafiły do zbiorów Muzeum Narodowego w Krakowie.
Prezentowany na szkicu mebel łączy funkcję etażerki i kwietnika, a sam artysta widział jego przeznaczenie jako szafkę "na kwiaty i nuty". Wykonany przez stolarza Andrzeja Sydora mebel można zobaczyć w finalnej wersji na fotografii wnętrza salonu Żeleńskich z 1907 roku.

Kompozycja ukazuje prawą stronę amiteatru w Łazienkach w Warszawie. W latach 1919-1920 artysta temat tej budowli podejmował kilkakrotnie (dwukrotnie w zimowej aurze i raz w porze letniej) tworząc po dwie grafiki ukazujące prawą i lewą stronę Amfiteatru, które mogą być zestawione razem i tworzyć panoramiczny widok całości lub eksponowane oddzielnie.

Na odwrocie nalepka krakowskiej fabryki tutek cygaretowych Rudolfa Herliczki.

Konstanty Laszczka w 1934 roku wykonał dużą figurę Chrystusa na krzyżu dla kościoła pw. św. Szczepana w Krakowie przy ul. Sienkiewicza. Rzeźba spotkała się z bardzo pozytywnym odzewem środowiska artystcznego, a prezentowana plakieta powtarza dokładny układ ciała i fizjonomię Chrystusa z tego kościoła.
Praca widnieje wisząca na ścianie w pracowni artysty na fotografii z 1936 roku.

Na odwrocie olejny szkic przedstawiający siedzący akt oraz stempel Prezydium Rady Narodowej zezwalający na wywóz zza granicę z 1957 roku.

Na odwrocie nalepka zakładu ramiarskiego z Wiednia Antona Böcka.
Praca przedstawia widok na Nosal i Wysokie Tatry z Równi Krupowej.

Na odwrocie wtórnie napisane flamastrem nazwisko autora i daty życia oraz naklejka: "SKŁAD FARB | I PRZYBORÓW ARTYSTYCZNO-MALARSKICH | JULIANA BUROF | W WARSZAWIE | NOWY ŚWIAT No 43 TELEFON No 3644" - adres firmy świadczy, że naklejka pochodzi sprzed 1907 roku (zob. S. Bołdok "Antykwariaty artystyczne, salony i domy aukcyjne", Warszawa 2004, s. 190-197).

Na odwrocie na płótnie autorski tytuł: "Smutny chłopiec". Na krośnie odbita pieczęć krakowskiego składu materiałów malarskich R. Aleksandrowicz, Basztowa 11. Na ramie nalepka z Biennale w Wenecji z 1934 roku oraz włoski znaczek importowy: "MERCI | DOGANA ITALIANA | VISITATE" (praca nie figuruje w katalogu tej ekspozycji, najprawdopodobniej obraz został przewieziony do Wenecji, ale finalnie nie zaprezentowany w Pawilonie Polskim).

Na odwrocie nalepka z krakowskiego składu obrazów i ram S. Schmausa, ul. Floriańska 25.

Na odwrocie autorskie pieczęcie: "Stwierdzam autentycz | ność tego obrazu | Jerzy Kossak" (odbita trzykrotnie) oraz okrągła pieczęć z herbem Kos, napisem w otoku: "JERZY KOSSAK. Kraków. Pl. Kossaka 4".

Na odwrocie pieczęć paryskiej firmy produkującej materiały malarskie Lefranc & Cie ze skrzyżowaną kotwicą i kaduceuszem oraz stempel krakowskiego Składu farb pod "Czarnym psem" Reim i Spółka, Rynek Główny 37. Na odwrocie na ramie nalepka wiedeńskiego zakładu ramiarskiego C. Bühlmayer.

Proweniencja: praca pochodzi z kolekcji Zofii Kozery, przyjaciółki i sąsiadki rodziny Malczewskich.

Na odwrocie autorska, okrągła pieczęć z napisem w otoku: "MISTRZ Z KRYNICY | NIKIFOR".

Na odwrocie dwie autorskie pieczęcie – okrągła z Nikiforem w słomkowym kapeluszu i napisem w otoku: "Pamiątka z Krynicy | Nikifor Artysta Malarz" oraz prostokątna z napisem: "NIKIFOR ARTYSTA | KRYNICA-WIEŚ".

Na odwrocie dwie autorskie pieczęcie – okrągła z Nikiforem w garniturze i napisem w otoku: "PAMIĄTKA Z KRYNICY | NIKIFOR" oraz prostokątna z napisem: "NIKIFOR ARTYSTA | KRYNICA-WIEŚ" i odręcznie zapisana cena: "500ZŁ".

Na odwrocie pieczęć i potwierdzenie autentyczności podpisane przez żonę artysty - Teresę Starowieyską.

Powyższa fotografia została wykorzystana jako karta pocztowa, na której autor napisał na maszynie list z datą 10.02.1973 roku do bliskiego przyjaciela - Andrzeja Urbanowicza (1938-2011), malarza, współzałożyciela i lidera pierwszej buddyjskiej wspólnoty w Polsce. W liście porusza temat reprodukcji fotograficznych swoich obrazów, które miała wykonać Liliana Bilińska (na odwrocie fotografii znajduje się także stempel autorki fotografii).