Do pracy dołączony katalog oraz dwie pocztówki towarzyszące wystawie. Praca prezentowana na wystawie "Teraz mieszkam na wsi", Galeria Nova, Kraków, 2003.

Marcin Cieński (ur. 1976 r.) - absolwent Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, dyplom w pracowni malarstwa Grzegorza Bednarskiego w 2001 r. Prace Marcina Cieńskiego są ściśle związane z otaczającą rzeczywistością, artysta ma doskonały zmysł obserwacji, wyczucie formy i koloru, a prezentowane prace przekonują nas o tym, iż dla młodego artysty perfekcyjny warsztat ma duże znaczenie. Specyficzną atmosferę pozornie błahych pejzaży i scen we wnętrzach, osiągnął Cieński za pomocą nasyconej skali barwnej- głębokich granatów, zieleni, oranżu i fioletów. Niuanse światła i cienia hipnotyzują widza, światło latarni, ognia z kominka, światło bijące z okien typowego bloku po zmroku wydobywa postaci i przedmioty, jednocześnie je odrealniając. Obecnie mieszka i pracuje w USA.

Do pracy dołączony certyfikat autentyczności Agaty Duda-Gracz.

JERZY DUDA-GRACZ - urodził się w 1941 roku w Częstochowie, zmarł w 2004 roku w Łagowie. Był malarzem, rysownikiem, scenografem i pedagogiem. Absolwent Wydziału Grafiki na ASP w Katowicach. W latach 1976 - 82 był wykładowcą tej uczelni a następnie profesorem Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. Wykładał również w Europejskiej Akademii Sztuk w Warszawie (1992-2001). To co wyróżnia jego malarstwo to nie tylko znakomity warsztat ale także dbałość o szczegóły. Duda - Gracz w całym swoim dorobku artystycznym ponad 180 wystaw indywidualnych w kraju oraz za granicą (m.in. w Berlinie, Londynie, Paryżu, Moskwie, Rzymie, Wiedniu, Florencji, Düsseldorfie, Chicago, New Delhi, Monachium, Nowym Jorku i in.). Uczestniczył również w około 300 wystawach ogólnopolskich i międzynarodowych prezentacjach sztuki polskiej. Reprezentował Polskę m.in. na XLI Biennale Sztuki w Wenecji w 1984, na XX i XXI Światowych Targach Sztuki w Kolonii w 1986 i 1987 oraz na EXPO ’92 w Sewilli. Jego obrazy znajdują się w kolekcjach Muzeum Narodowego w Warszawie, Krakowie, Poznaniu, Wrocławiu i Gdańsku, w Muzeum Uniwersytetu Jagiellońskiego w Collegium Maius w Krakowie, Muzeum Ziemi PAN w Warszawie, w zbiorach sztuki na Jasnej Górze w Częstochowie i w innych muzeach okręgowych i miejskich oraz w kolekcjach prywatnych, m.in. W. Ochmana i W. Fibaka; za granicą - w zbiorach Uffizi we Florencji, w Muzeum im. Puszkina w Moskwie, Muzeum Miejskim w Gandawie, w Fundacji „BAWAG“ w Wiedniu i Kolekcji Watykańskiej oraz w galeriach i kolekcjach Austrii, Belgii, Czech, Danii, Francji, Holandii, Izraela, Japonii, Kanady, Meksyku, Norwegii, Rosji, Szwecji, Szwajcarii, USA, Wenezueli, Wielkiej Brytanii, we Włoszech i na Węgrzech.

Do pracy dołączony certyfikat autentyczności Agaty Duda-Gracz.

Portret mężczyzny w sile wieku z brodą i finezyjnie wywiniętymi wąsami, utrzymany jest w stylu realistycznym, reprezentacyjnym. Klasyczne ujęcie tematu na neutralnym tle charakteryzuje się szczegółowym podejściem do partii twarzy i on potraktowaniem partii ubioru. Z portretu bije godność i ciepło starszego mężczyzny, nosi znamiona dobrej relacji między artystą a osobą portretowaną.
Jerzy Duda-Gracz by mistrzem portretu psychologicznie pogłębionego, o czym świadczą powstałe liczne portrety i autoportrety.

JERZY DUDA-GRACZ - urodził się w 1941 roku w Częstochowie, zmarł w 2004 roku w Łagowie. Był malarzem, rysownikiem, scenografem i pedagogiem. Absolwent Wydziału Grafiki na ASP w Katowicach. W latach 1976 - 82 był wykładowcą tej uczelni a następnie profesorem Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. Wykładał również w Europejskiej Akademii Sztuk w Warszawie (1992-2001). To co wyróżnia jego malarstwo to nie tylko znakomity warsztat ale także dbałość o szczegóły. Duda - Gracz w całym swoim dorobku artystycznym ponad 180 wystaw indywidualnych w kraju oraz za granicą (m.in. w Berlinie, Londynie, Paryżu, Moskwie, Rzymie, Wiedniu, Florencji, Düsseldorfie, Chicago, New Delhi, Monachium, Nowym Jorku i in.). Uczestniczył również w około 300 wystawach ogólnopolskich i międzynarodowych prezentacjach sztuki polskiej. Reprezentował Polskę m.in. na XLI Biennale Sztuki w Wenecji w 1984, na XX i XXI Światowych Targach Sztuki w Kolonii w 1986 i 1987 oraz na EXPO ’92 w Sewilli. Jego obrazy znajdują się w kolekcjach Muzeum Narodowego w Warszawie, Krakowie, Poznaniu, Wrocławiu i Gdańsku, w Muzeum Uniwersytetu Jagiellońskiego w Collegium Maius w Krakowie, Muzeum Ziemi PAN w Warszawie, w zbiorach sztuki na Jasnej Górze w Częstochowie i w innych muzeach okręgowych i miejskich oraz w kolekcjach prywatnych, m.in. W. Ochmana i W. Fibaka; za granicą - w zbiorach Uffizi we Florencji, w Muzeum im. Puszkina w Moskwie, Muzeum Miejskim w Gandawie, w Fundacji „BAWAG“ w Wiedniu i Kolekcji Watykańskiej oraz w galeriach i kolekcjach Austrii, Belgii, Czech, Danii, Francji, Holandii, Izraela, Japonii, Kanady, Meksyku, Norwegii, Rosji, Szwecji, Szwajcarii, USA, Wenezueli, Wielkiej Brytanii, we Włoszech i na Węgrzech.
www.jerzydudagracz.pl

Praca prezentowana na wystawach grafiki "Getto", z lat 1964-1966 (Gliwice, Katowice, Mrągowo, Częstochowa).

Do pracy dołączony certfyikat autentyczności Agaty Duda-Gracz oraz księga pamiątkowa z wystaw.

JERZY DUDA-GRACZ - urodził się w 1941 roku w Częstochowie, zmarł w 2004 roku w Łagowie. Był malarzem, rysownikiem, scenografem i pedagogiem. Absolwent Wydziału Grafiki na ASP w Katowicach. W latach 1976 - 82 był wykładowcą tej uczelni a następnie profesorem Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. Wykładał również w Europejskiej Akademii Sztuk w Warszawie (1992-2001). To co wyróżnia jego malarstwo to nie tylko znakomity warsztat ale także dbałość o szczegóły. Duda - Gracz w całym swoim dorobku artystycznym ponad 180 wystaw indywidualnych w kraju oraz za granicą (m.in. w Berlinie, Londynie, Paryżu, Moskwie, Rzymie, Wiedniu, Florencji, Düsseldorfie, Chicago, New Delhi, Monachium, Nowym Jorku i in.). Uczestniczył również w około 300 wystawach ogólnopolskich i międzynarodowych prezentacjach sztuki polskiej. Reprezentował Polskę m.in. na XLI Biennale Sztuki w Wenecji w 1984, na XX i XXI Światowych Targach Sztuki w Kolonii w 1986 i 1987 oraz na EXPO ’92 w Sewilli. Jego obrazy znajdują się w kolekcjach Muzeum Narodowego w Warszawie, Krakowie, Poznaniu, Wrocławiu i Gdańsku, w Muzeum Uniwersytetu Jagiellońskiego w Collegium Maius w Krakowie, Muzeum Ziemi PAN w Warszawie, w zbiorach sztuki na Jasnej Górze w Częstochowie i w innych muzeach okręgowych i miejskich oraz w kolekcjach prywatnych, m.in. W. Ochmana i W. Fibaka; za granicą - w zbiorach Uffizi we Florencji, w Muzeum im. Puszkina w Moskwie, Muzeum Miejskim w Gandawie, w Fundacji „BAWAG“ w Wiedniu i Kolekcji Watykańskiej oraz w galeriach i kolekcjach Austrii, Belgii, Czech, Danii, Francji, Holandii, Izraela, Japonii, Kanady, Meksyku, Norwegii, Rosji, Szwecji, Szwajcarii, USA, Wenezueli, Wielkiej Brytanii, we Włoszech i na Węgrzech.

Do listu dołączony fragment opublikowanego już wywiadu. W liście brak strony 6.

JERZY DUDA-GRACZ - urodził się w 1941 roku w Częstochowie, zmarł w 2004 roku w Łagowie. Był malarzem, rysownikiem, scenografem i pedagogiem. Absolwent Wydziału Grafiki na ASP w Katowicach. W latach 1976 - 82 był wykładowcą tej uczelni a następnie profesorem Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. Wykładał również w Europejskiej Akademii Sztuk w Warszawie (1992-2001). To co wyróżnia jego malarstwo to nie tylko znakomity warsztat ale także dbałość o szczegóły. Duda - Gracz w całym swoim dorobku artystycznym ponad 180 wystaw indywidualnych w kraju oraz za granicą (m.in. w Berlinie, Londynie, Paryżu, Moskwie, Rzymie, Wiedniu, Florencji, Düsseldorfie, Chicago, New Delhi, Monachium, Nowym Jorku i in.). Uczestniczył również w około 300 wystawach ogólnopolskich i międzynarodowych prezentacjach sztuki polskiej. Reprezentował Polskę m.in. na XLI Biennale Sztuki w Wenecji w 1984, na XX i XXI Światowych Targach Sztuki w Kolonii w 1986 i 1987 oraz na EXPO ’92 w Sewilli. Jego obrazy znajdują się w kolekcjach Muzeum Narodowego w Warszawie, Krakowie, Poznaniu, Wrocławiu i Gdańsku, w Muzeum Uniwersytetu Jagiellońskiego w Collegium Maius w Krakowie, Muzeum Ziemi PAN w Warszawie, w zbiorach sztuki na Jasnej Górze w Częstochowie i w innych muzeach okręgowych i miejskich oraz w kolekcjach prywatnych, m.in. W. Ochmana i W. Fibaka; za granicą - w zbiorach Uffizi we Florencji, w Muzeum im. Puszkina w Moskwie, Muzeum Miejskim w Gandawie, w Fundacji „BAWAG“ w Wiedniu i Kolekcji Watykańskiej oraz w galeriach i kolekcjach Austrii, Belgii, Czech, Danii, Francji, Holandii, Izraela, Japonii, Kanady, Meksyku, Norwegii, Rosji, Szwecji, Szwajcarii, USA, Wenezueli, Wielkiej Brytanii, we Włoszech i na Węgrzech. Www.jerzydudagracz.pl

Do pracy dołączony certyfikat autentyczności Agaty Duda-Gracz.

JERZY DUDA-GRACZ - urodził się w 1941 roku w Częstochowie, zmarł w 2004 roku w Łagowie. Był malarzem, rysownikiem, scenografem i pedagogiem. Absolwent Wydziału Grafiki na ASP w Katowicach. W latach 1976 - 82 był wykładowcą tej uczelni a następnie profesorem Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. Wykładał również w Europejskiej Akademii Sztuk w Warszawie (1992-2001). To co wyróżnia jego malarstwo to nie tylko znakomity warsztat ale także dbałość o szczegóły. Duda - Gracz w całym swoim dorobku artystycznym ponad 180 wystaw indywidualnych w kraju oraz za granicą (m.in. w Berlinie, Londynie, Paryżu, Moskwie, Rzymie, Wiedniu, Florencji, Düsseldorfie, Chicago, New Delhi, Monachium, Nowym Jorku i in.). Uczestniczył również w około 300 wystawach ogólnopolskich i międzynarodowych prezentacjach sztuki polskiej. Reprezentował Polskę m.in. na XLI Biennale Sztuki w Wenecji w 1984, na XX i XXI Światowych Targach Sztuki w Kolonii w 1986 i 1987 oraz na EXPO ’92 w Sewilli. Jego obrazy znajdują się w kolekcjach Muzeum Narodowego w Warszawie, Krakowie, Poznaniu, Wrocławiu i Gdańsku, w Muzeum Uniwersytetu Jagiellońskiego w Collegium Maius w Krakowie, Muzeum Ziemi PAN w Warszawie, w zbiorach sztuki na Jasnej Górze w Częstochowie i w innych muzeach okręgowych i miejskich oraz w kolekcjach prywatnych, m.in. W. Ochmana i W. Fibaka; za granicą - w zbiorach Uffizi we Florencji, w Muzeum im. Puszkina w Moskwie, Muzeum Miejskim w Gandawie, w Fundacji „BAWAG“ w Wiedniu i Kolekcji Watykańskiej oraz w galeriach i kolekcjach Austrii, Belgii, Czech, Danii, Francji, Holandii, Izraela, Japonii, Kanady, Meksyku, Norwegii, Rosji, Szwecji, Szwajcarii, USA, Wenezueli, Wielkiej Brytanii, we Włoszech i na Węgrzech.
www.jerzydudagracz.pl

Do pracy dołączony certyfikat autentyczności Agaty Duda-Gracz.

Prace pochodzą ze szkicownika prezentowanego na wystawie „Chopinowi – Duda Gracz”, Muzeum Śląskie w Katowicach, 2023-2024.

JERZY DUDA-GRACZ - urodził się w 1941 roku w Częstochowie, zmarł w 2004 roku w Łagowie. Był malarzem, rysownikiem, scenografem i pedagogiem. Absolwent Wydziału Grafiki na ASP w Katowicach. W latach 1976 - 82 był wykładowcą tej uczelni a następnie profesorem Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. Wykładał również w Europejskiej Akademii Sztuk w Warszawie (1992-2001). To co wyróżnia jego malarstwo to nie tylko znakomity warsztat ale także dbałość o szczegóły. Duda - Gracz w całym swoim dorobku artystycznym ponad 180 wystaw indywidualnych w kraju oraz za granicą (m.in. w Berlinie, Londynie, Paryżu, Moskwie, Rzymie, Wiedniu, Florencji, Düsseldorfie, Chicago, New Delhi, Monachium, Nowym Jorku i in.). Uczestniczył również w około 300 wystawach ogólnopolskich i międzynarodowych prezentacjach sztuki polskiej. Reprezentował Polskę m.in. na XLI Biennale Sztuki w Wenecji w 1984, na XX i XXI Światowych Targach Sztuki w Kolonii w 1986 i 1987 oraz na EXPO ’92 w Sewilli. Jego obrazy znajdują się w kolekcjach Muzeum Narodowego w Warszawie, Krakowie, Poznaniu, Wrocławiu i Gdańsku, w Muzeum Uniwersytetu Jagiellońskiego w Collegium Maius w Krakowie, Muzeum Ziemi PAN w Warszawie, w zbiorach sztuki na Jasnej Górze w Częstochowie i w innych muzeach okręgowych i miejskich oraz w kolekcjach prywatnych, m.in. W. Ochmana i W. Fibaka; za granicą - w zbiorach Uffizi we Florencji, w Muzeum im. Puszkina w Moskwie, Muzeum Miejskim w Gandawie, w Fundacji „BAWAG“ w Wiedniu i Kolekcji Watykańskiej oraz w galeriach i kolekcjach Austrii, Belgii, Czech, Danii, Francji, Holandii, Izraela, Japonii, Kanady, Meksyku, Norwegii, Rosji, Szwecji, Szwajcarii, USA, Wenezueli, Wielkiej Brytanii, we Włoszech i na Węgrzech.
www.jerzydudagracz.pl

Jest to obraz-symbol lidera Pomarańczowej Alternatywy –ruchu społeczno-artystycznego, który w przełomowych latach 80. i 90. XX wieku stanowił barwną manifestację młodego pokolenia twórców i zwykłych obywateli. happeningi członków i wielotysięcznych uczestników ruchu, w prześmiewczy sposób odnosiły się do władzy komunistycznej i ówczesnej rzeczywistości. Pozorna aprobata systemu (np. poprzez „obchodzenie” wprowadzonych przez władzę świąt), doprowadzała do karykaturalnych sytuacji niszczenia systemu jego własną bronią. Grupa powstała we Wrocławiu, działała również w Łodzi, Warszawie i Lublinie. Symbol krasnoludka został wymyślony przez Fydrycha jako swoista „synteza”. Z powodu zamalowywania haseł sprzeciwiających się władzy, na ich miejscu pojawiały się puste przestrzenie, które z czasem zaczęły wypełniać się wizerunkami krasnali jako alternatywnej formy oporu („tezą jest napis, antytezą –plama, a syntezą krasnoludek” –wyjaśniał Major). Po raz pierwszy motyw ten pojawił się 1 czerwca 1987 roku w Dzień Dziecka, podczas jednej z akcji grupy. Krasnoludka ma w swojej kolekcji słynny szkocki mecenas sztuki Richard Demarco. Prace z serii znajdują się w zbiorach Muzeum Górnośląskiego w Bytomiu oraz Muzeum Narodowego w Warszawie.Bibliografia: Brad Finger, „Surrealism. 50 works of art you should know”, Prestel Publishing, 2013, s. 120–121 (il. Barwna)

Waldemar Fydrych (ur. 8 kwietnia 1953, ps. Major; nazwisko niekiedy błędnie zapisywane jako Frydrych) - happener, lider Pomarańczowej Alternatywy. Wychował się w Toruniu. Studiował historię i historię sztuki we Wrocławiu, gdzie był jednym z inicjatorów i przywódcą happenerskiego ruchu Pomarańczowa Alternatywa. Jest znany głównie dzięki tej działalności w latach 80. W tym czasie używał żartobliwego tytułu komendanta Twierdzy Wrocław. W wyborach parlamentarnych w 1989 roku Waldemar Fydrych kandydował do Senatu. Zdobył 10 tysięcy głosów, co nie wystarczyło do uzyskania mandatu. Wkrótce potem wyjechał do Paryża. Pracował tam dorywczo, między innymi jako malarz pokojowy. W 1999 wrócił do Wrocławia, inspirując powstanie efemerycznego Frontu Południowo-Zachodniego, który przeprowadził kilka happeningów wymierzonych we władze miasta. W 2002 kandydował do fotela prezydenta Warszawy. W grudniu 2004 wraz z grupą studentów odwiedził Ukrainę w ramach wspierania pomarańczowej rewolucji.

Ur. 1993 r. Ukończyła studia magisterskie w zakresie malarstwa na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. W 2019 obroniła z wyróżnieniem dyplom artystyczny w pracowni malarstwa sztalugowego prof. Ireneusza Kopacza, oraz w pracowni malarstwa w architekturze dr hab. Krzysztofa Pituły. Zajmuje się malarstwem abstrakcyjnym. Aktualnie mieszka i tworzy w swojej pracowni w Poznaniu.

Urodzony w Moskwie - jeden z najwybitniejszych polskich fotografów. Jego ojciec prowadził atelier fotograficzne w Moskwie, a następnie w Lublinie, dokąd rodzina Hartwigów przeniosła się z powodu rewolucji. Hartwig rozpoczął fotografowanie w połowie lat 20. W 1929 roku w Lublinie odbyła się jego pierwsza wystawa indywidualna. W latach 1932-34 studiował w Graphisches Institut w Wiedniu w pracowni Rudolfa Kapitza i Hamsa Daimlera. W latach 1944-46 przebywał w łagrze - po wojnie zamieszkał w Warszawie. Zajmował się przede wszystkim fotografią pejzażową, w której realizował liczne eksperymenty formalne, polegające przede wszystkim na stosowaniu grafizacji obrazu, dochodząc do przedstawień abstrakcyjnych. Opublikował wiele albumów fotograficznych m.in.: Ziemia rodzinna", (1955), Fotografika (1958), Kulisy teatru (1969), Wariacje fotograficzne (1978), Wierzby (1989), Polska Edwarda Hartwiga (1995). Ponadto wykonywał portrety i fotografię teatralną. W latach 1969-74 redagował Almanach fotografii polskiej. Był członkiem - założycielem ZPAP oraz członkiem honorowym FIAP oraz wielu innych organizacji i towarzystw fotograficznych np. ZPAF.Po śmierci prace artysty były prezentowane na wielu wystawach indywidualnych i zbiorowych.W 2004 roku w Lublinie jeden z zaułków nazwano zaułkiem Hartwigów. Dwie prace Edwarda Hartwiga znajdują się w londyńskim Victoria and Albert Museum.

Urodzony w Moskwie - jeden z najwybitniejszych polskich fotografów. Jego ojciec prowadził atelier fotograficzne w Moskwie, a następnie w Lublinie, dokąd rodzina Hartwigów przeniosła się z powodu rewolucji. Hartwig rozpoczął fotografowanie w połowie lat 20. W 1929 roku w Lublinie odbyła się jego pierwsza wystawa indywidualna. W latach 1932-34 studiował w Graphisches Institut w Wiedniu w pracowni Rudolfa Kapitza i Hamsa Daimlera. W latach 1944-46 przebywał w łagrze - po wojnie zamieszkał w Warszawie. Zajmował się przede wszystkim fotografią pejzażową, w której realizował liczne eksperymenty formalne, polegające przede wszystkim na stosowaniu grafizacji obrazu, dochodząc do przedstawień abstrakcyjnych. Opublikował wiele albumów fotograficznych m.in.: Ziemia rodzinna", (1955), Fotografika (1958), Kulisy teatru (1969), Wariacje fotograficzne (1978), Wierzby (1989), Polska Edwarda Hartwiga (1995). Ponadto wykonywał portrety i fotografię teatralną. W latach 1969-74 redagował Almanach fotografii polskiej. Był członkiem - założycielem ZPAP oraz członkiem honorowym FIAP oraz wielu innych organizacji i towarzystw fotograficznych np. ZPAF.Po śmierci prace artysty były prezentowane na wielu wystawach indywidualnych i zbiorowych.W 2004 roku w Lublinie jeden z zaułków nazwano zaułkiem Hartwigów. Dwie prace Edwarda Hartwiga znajdują się w londyńskim Victoria and Albert Museum.

Rajmund Kanelba wł. Rajmund Kanelbaum (ur. 1897 w Warszawie), najpierw studiował malarstwo w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych pod kierunkiem Stanisława Lentza i Tadeusza Pruszkowskiego, później w Wiedniu i Paryżu, gdzie nawiązał relacje artystyczne ze środowiskiem Montparnasse, należał do Cercle des Artistes Polonais, od 1928 zaangażował się w działalność istniejącej w Paryżu Grupy Artystów Polskich. Od 1939 przebywał w Londynie, ale w 1943 odnotowano, że został zaliczony do artystów polskich tworzących w USA. Od 1956 przebywał w Paryżu, Londynie oraz w Nowym Jorku. W 1955 roku malarz odbył podróż do Anglii, gdzie wykonał najważniejsze zlecenie w swojej karierze – na życzenie Pułku Grenadierów sportretował królową Elżbietę II. Silny wpływ na jego malarstwo miał nurt École de Paris. Malował wizerunki kobiet (za co szczególnie był ceniony, kwiaty, wnętrza, widoki ulic. Część prac podpisywał jako Raymond Kanelba. Zmarł w 1960 roku w Londynie.

Bartosz Kokosiński mieszka i pracuje w Warszawie. Studiował na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, gdzie w 2009 roku uzyskał dyplom w pracowni prof. Andrzeja Bednarczyka i Witolda Stelmachniewicza. Należał do krakowskiej grupy Silnia. Jest stypendystą Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2002, 2007, 2012) oraz laureatem Nagrody Fundacji Elizabeth Greenshields (Kanada, 2006). W 2003 r. został wyróżniony na 41. Biennale "Bielska Jesień" (wyróżnienie regulaminowe, wyróżnienie redakcji patronackich "ARTLUK", "EXIT", "OBIEG"). W 2014 r. zajął I miejsce w rankingu młodych artystów "Kompas Młodej Sztuki". Jego prace znajdują się w kolekcjach państwowych: Galerii Bielskiej BWA w Bielsku-Białej, Zachęcie Sztuki Współczesnej w
Szczecinie, Bunkrze Sztuki w Krakowie, Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku.

Katarzyna Kotnowska – ur. w Krakowie, studiowała socjologię na Uniwersytecie Jagiellońskim oraz szkołę projektowania odzieży z dyplomem technologa.

Praca nieoprawiona, w papierowym passe-partout.

Do pracy dołączony certyfikat autentyczności.

Urodzony w 1981. Studiował w Europejskiej Akademii Sztuk (gdzie duży wpływ wywarł na niego Franciszek Starowieyski), Ecole Superieure des Beaux Arts d'Angares (Francja) oraz na warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych na wydziale grafiki, którą ukończył w 2007. Zajmuje się filmem, fotografią, ilustracją, malarstwem oraz grafiką.

NORMAN LETO jest twórcą wszechstronnym - zajmuje się malarstwem, tworzeniem cyfrowych symulacji, sztuką wideo oraz literaturą. Obrazy, które tworzy to często portrety bliskich osób, sytuacje angażujące go emocjonalnie, wyzwania egzystencjalne i intelektualne. Maluje szybko, na podstawie fotografii, natury lub kadru wideo. Malarstwo Normana Leto przywołuje na myśl prace Williama Bouguereau czy Thomasa Gainsborough. Jego prace często oparte są na algorytmach sztucznej inteligencji, projekty często balansują na granicy sztuki i nauki – jak choćby w przypadku tworzonych Brył życiorysów. Debiutował wystawą w Centrum Sztuki Współczesnej w Warszawie ""Negatywne aspekty nadmiernej wolności w wieku 26 lat"" w 2007 roku. Jest autorem filmów ""Sailor” (2010) (wydany również w formie powieści, określony przez brytyjski tygodnik 'Tribune' mianem ""najlepszego i najbardziej zaskakującego niezależnego debiutu) i „Photon” (2017), za który otrzymał m.in. Nagrodę Złotego Pazura, na Festiwalu Złote Lwy, Nagrodę Publiczności, Grand Prix Festiwalu Nowe Horyzonty oraz Grand Prix Koszalińskiego Festiwalu Debiutów Filmowych „Młodzi i Film”. Jest laureatem Paszportów Polityki w kategorii sztuki wizualne (2018). Swoje prace prezentował na licznych wystawach w najbardziej prestiżowych instytucjach w Polsce i zagranicą, m.in. Jeune création européene, Paryż 2007; Perfect Summer, New Media Artists, Gallery Vertexlist, Nowy Jork 2008; Streets & Other Interiors, lokal_30 at ZOO Art Fairs, Londyn 2009; Buttes Monteaux 3, Muzeum Narodowe, Kraków 2009; SAILOR, premiera filmu, 10-ty międzynarodowy festiwal filmowy Era Nowe Horyzonty 2009, Sprzedam połowę bliźniaka, Galeria Arsenał, Białystok (2009), Nieistniejące przestrzenie wystaw (Muzeum Fotografii, Kraków 2017), “Kinotop. Od filmu”, Galeria sztuki im. Jana Tarasina, Kalisz (2018) oraz “Idź i patrz”, Muzeum Miejskie, Zabrze (2018); „AI dreaming + three wagnerites” (Art Agenda Nova, Kraków, 2023), „Human Saga” (Warszawa, 2023), ""Proof of concept"" (Wrocław, 2024)"

Praca prezentowana na wystawie "AI dreaming + three wagnerites", Art Agenda Nova, Kraków, 2023

NORMAN LETO jest twórcą wszechstronnym - zajmuje się malarstwem, tworzeniem cyfrowych symulacji, sztuką wideo oraz literaturą. Obrazy, które tworzy to często portrety bliskich osób, sytuacje angażujące go emocjonalnie, wyzwania egzystencjalne i intelektualne. Maluje szybko, na podstawie fotografii, natury lub kadru wideo. Malarstwo Normana Leto przywołuje na myśl prace Williama Bouguereau czy Thomasa Gainsborough. Jego prace często oparte są na algorytmach sztucznej inteligencji, projekty często balansują na granicy sztuki i nauki – jak choćby w przypadku tworzonych Brył życiorysów. Debiutował wystawą w Centrum Sztuki Współczesnej w Warszawie ""Negatywne aspekty nadmiernej wolności w wieku 26 lat"" w 2007 roku. Jest autorem filmów ""Sailor” (2010) (wydany również w formie powieści, określony przez brytyjski tygodnik 'Tribune' mianem ""najlepszego i najbardziej zaskakującego niezależnego debiutu) i „Photon” (2017), za który otrzymał m.in. Nagrodę Złotego Pazura, na Festiwalu Złote Lwy, Nagrodę Publiczności, Grand Prix Festiwalu Nowe Horyzonty oraz Grand Prix Koszalińskiego Festiwalu Debiutów Filmowych „Młodzi i Film”. Jest laureatem Paszportów Polityki w kategorii sztuki wizualne (2018). Swoje prace prezentował na licznych wystawach w najbardziej prestiżowych instytucjach w Polsce i zagranicą, m.in. Jeune création européene, Paryż 2007; Perfect Summer, New Media Artists, Gallery Vertexlist, Nowy Jork 2008; Streets & Other Interiors, lokal_30 at ZOO Art Fairs, Londyn 2009; Buttes Monteaux 3, Muzeum Narodowe, Kraków 2009; SAILOR, premiera filmu, 10-ty międzynarodowy festiwal filmowy Era Nowe Horyzonty 2009, Sprzedam połowę bliźniaka, Galeria Arsenał, Białystok (2009), Nieistniejące przestrzenie wystaw (Muzeum Fotografii, Kraków 2017), “Kinotop. Od filmu”, Galeria sztuki im. Jana Tarasina, Kalisz (2018) oraz “Idź i patrz”, Muzeum Miejskie, Zabrze (2018); „AI dreaming + three wagnerites” (Art Agenda Nova, Kraków, 2023), „Human Saga” (Warszawa, 2023), ""Proof of concept"" (Wrocław, 2024)"

Praca prezentowana na wystawie "Human Saga", Agra Art, Warszawa, 2023 i jest reprodukowana w katalogu

NORMAN LETO jest twórcą wszechstronnym - zajmuje się malarstwem, tworzeniem cyfrowych symulacji, sztuką wideo oraz literaturą. Obrazy, które tworzy to często portrety bliskich osób, sytuacje angażujące go emocjonalnie, wyzwania egzystencjalne i intelektualne. Maluje szybko, na podstawie fotografii, natury lub kadru wideo. Malarstwo Normana Leto przywołuje na myśl prace Williama Bouguereau czy Thomasa Gainsborough. Jego prace często oparte są na algorytmach sztucznej inteligencji, projekty często balansują na granicy sztuki i nauki – jak choćby w przypadku tworzonych Brył życiorysów. Debiutował wystawą w Centrum Sztuki Współczesnej w Warszawie ""Negatywne aspekty nadmiernej wolności w wieku 26 lat"" w 2007 roku. Jest autorem filmów ""Sailor” (2010) (wydany również w formie powieści, określony przez brytyjski tygodnik 'Tribune' mianem ""najlepszego i najbardziej zaskakującego niezależnego debiutu) i „Photon” (2017), za który otrzymał m.in. Nagrodę Złotego Pazura, na Festiwalu Złote Lwy, Nagrodę Publiczności, Grand Prix Festiwalu Nowe Horyzonty oraz Grand Prix Koszalińskiego Festiwalu Debiutów Filmowych „Młodzi i Film”. Jest laureatem Paszportów Polityki w kategorii sztuki wizualne (2018). Swoje prace prezentował na licznych wystawach w najbardziej prestiżowych instytucjach w Polsce i zagranicą, m.in. Jeune création européene, Paryż 2007; Perfect Summer, New Media Artists, Gallery Vertexlist, Nowy Jork 2008; Streets & Other Interiors, lokal_30 at ZOO Art Fairs, Londyn 2009; Buttes Monteaux 3, Muzeum Narodowe, Kraków 2009; SAILOR, premiera filmu, 10-ty międzynarodowy festiwal filmowy Era Nowe Horyzonty 2009, Sprzedam połowę bliźniaka, Galeria Arsenał, Białystok (2009), Nieistniejące przestrzenie wystaw (Muzeum Fotografii, Kraków 2017), “Kinotop. Od filmu”, Galeria sztuki im. Jana Tarasina, Kalisz (2018) oraz “Idź i patrz”, Muzeum Miejskie, Zabrze (2018); „AI dreaming + three wagnerites” (Art Agenda Nova, Kraków, 2023), „Human Saga” (Warszawa, 2023), ""Proof of concept"" (Wrocław, 2024)"

(ur. 1990) Absolwent Wydziału Malarstwa ASP w Krakowie. Dyplom obronił w pracowni prof. A. Wsiołkowskiego. Zajmuje się malarstwem, rysunkiem i typografią. Laureat stypendium fundowanego im. Sayeda (2012). W 2015 r. miał wystawę indywidualną w Galerii Sztuki Katarzyny Napiórkowskiej w Warszawie, gdzie prezentowany był cykl obrazów Muzeum. Wystawy zbiorowe: 2015 - Wystawa finalistów ogólnopolskiego konkursu im. Wojciecha Fangora, Duża Aula ASP Wielkiej Zbrojowni, Gdańsk; 2015 - Wystawa Najlepsze dyplomy 2014/2015, Pałac Sztuki, Kraków; 2015 - Z PRACOWNI PROFESORA ADAMA W., Galeria STALOWA, Zamość; 2015 - Wystawa finalistów konkursu na DZIEŁO, Galeria Promocyjna ASP, Kraków; 2015 - Z PRACOWNI PROFESORA ADAMA W., Wojewódzka Biblioteka Publiczna, Kraków; 2014/2015 - Studenci Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, MNiSW, Warszawa; 2014 - Wystawa finalistów konkursu o Grand Prix Fundacji im. Franciszki Eibisch, Galerii Sztuki Katarzyny Napiórkowskiej, Warszawa; 2013 - WYRÓŻNIENI, Centrum Wystawowo - Konferencyjne Zamku Królewskiego na Wawelu, Kraków; 2013 - Malarstwo: Stasik, Maliborski, Szczur, Galeria Miejska Zespołu Szkół Plastycznych, Rzeszów; 2013 - OBLICZA PLASTYKA, Europejska Galeria Sztuki, Rzeszów.

Katalog towarzyszący wystawie artysty w Galerii Zachęta w Warszawie w dn. 21 III-27 IV 2003.

Autorzy tekstów: Mieczysław Porębski, Józef Chrobak, Ewa Kulka, redakcja: Piotr Cypryański, Andrzej Szczepaniak przy współpracy Anny Bujnowskiej. Kurator generalny wystawy: Andrzej Starmach.

JERZY NOWOSIELSKI Urodził się w 1923 roku w Krakowie, zmarł w 2011 tamże. W 1940 roku rozpoczął regularne studia na Wydziale Malarstwa Dekoracyjnego krakowskiej Kunstgewerbeschule, gdzie był uczniem Stanisława Kamockiego. Od najmłodszych lat fascynował się liturgią wschodnią. Na I Wystawie Sztuki Nowoczesnej w Krakowie w 1948/49 pokazał obrazy utrzymane w nurcie abstrakcji geometrycznej. W latach socrealizmu nie wystawiał, zajmując się w tyM czasie scenografią oraz malowaniem cerkwi i kościołów. W 1955 w Łodzi zaprezentował swą pierwszą wystawę indywidualną, w 1956 wziął udział w XXVIII Biennale w Wenecji. W latach 1957-1962 był pedagogiem w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Łodzi, następnie w Akademii Krakowskiej, gdzie wykładał na Wydziale Malarstwa do przejścia na emeryturę w 1993. jego niepowtarzalny styl charakteryzuje się stosowaniem płaskiego układu barwnych plam obwiedzionych czystą linią konturu i syntetyzującym widzeniem codzienności; ikoniczność jego malarstwa o tematyce sakralnej polega na przywołaniu mistyki ruskich lub bizantyjskich ikon oraz na geometrycznych podziałach wyodrębniających centrum i pobocze kompozycji. Jest autorem licznych polichromii w kościołach (m.in. w kościoła św. Ducha w Nowych Tychach, kościoła w Wesołej koło Warszawy, cerkwi w Lourdes we Francji) oraz ikonostazów (np. w cerkwi Zaśnięcia Matki Bożej w Krakowie); Kraków-Azory, 1978, kościół Św. Ducha w Tychach), ikonostas cerkwi prawosławnej w Krakowie (1972). Ponadto prace w licznych zbiorach muzealnych w Polsce i w kolekcjach prywatnych (USA, Kanada, Francja, Niemcy).

Druk Digigraphie na papierze, praca opisana na odwrociu: tytuł, nr edycji.
Praca nieoprawiona.
Praca pochodzi z teki kolekcjonerskiej pod tytułem "Mandylion" z pracami sakralnymi Jerzego Nowosielskiego, która została wydana przez Parafię Prawosławną pod wezwaniem Zaśnięcia Najświętszej Marii Panny w Krakowie. Praca posiada certyfikat autentyczności sygnowany przez proboszcza parafii prawosławnej ks. Jarosława Antosiuka i opatrzony pieczęcią.
Wydruk wykonany jest techniką Giclée na papierze bawełnianym archiwalnym matowym Hahnemühle Photo Rag 308gsm. Prace wykonane w standardzie Digigraphie by Epson potwierdza wypukła pieczęć w rogu pracy i certyfikat Digigraphie.

JERZY NOWOSIELSKI Urodził się w 1923 roku w Krakowie, zmarł w 2011 tamże. W 1940 roku rozpoczął regularne studia na Wydziale Malarstwa Dekoracyjnego krakowskiej Kunstgewerbeschule, gdzie był uczniem Stanisława Kamockiego. Od najmłodszych lat fascynował się liturgią wschodnią. Na I Wystawie Sztuki Nowoczesnej w Krakowie w 1948/49 pokazał obrazy utrzymane w nurcie abstrakcji geometrycznej. W latach socrealizmu nie wystawiał, zajmując się w tyM czasie scenografią oraz malowaniem cerkwi i kościołów. W 1955 w Łodzi zaprezentował swą pierwszą wystawę indywidualną, w 1956 wziął udział w XXVIII Biennale w Wenecji. W latach 1957-1962 był pedagogiem w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Łodzi, następnie w Akademii Krakowskiej, gdzie wykładał na Wydziale Malarstwa do przejścia na emeryturę w 1993. jego niepowtarzalny styl charakteryzuje się stosowaniem płaskiego układu barwnych plam obwiedzionych czystą linią konturu i syntetyzującym widzeniem codzienności; ikoniczność jego malarstwa o tematyce sakralnej polega na przywołaniu mistyki ruskich lub bizantyjskich ikon oraz na geometrycznych podziałach wyodrębniających centrum i pobocze kompozycji. Jest autorem licznych polichromii w kościołach (m.in. w kościoła św. Ducha w Nowych Tychach, kościoła w Wesołej koło Warszawy, cerkwi w Lourdes we Francji) oraz ikonostazów (np. w cerkwi Zaśnięcia Matki Bożej w Krakowie); Kraków-Azory, 1978, kościół Św. Ducha w Tychach), ikonostas cerkwi prawosławnej w Krakowie (1972). Ponadto prace w licznych zbiorach muzealnych w Polsce i w kolekcjach prywatnych (USA, Kanada, Francja, Niemcy).

Praca prezentowana na wystawie "Y", TPSP Pałac Sztuki, Kraków, 2025.

EDYTA OLSZEWSKA jest malarką i twórczynią obiektów. Ukończyła Wydział Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Maluje i tworzy obiekty będące połączeniem barokowego tenebryzmu i przepychu oraz elementów zaczerpniętych z popkultury. W swoich pracach często sięga do ikonografii chrześcijańskiej i związanej z nią symboli. Wątki obecne w pracach Olszewskiej zaczerpnięte są z symboliki Męki Pańskiej i osadzone w przestrzeni sacrum i innych dziedzin kultury i religii. Przywodzą na myśl oniryczne wizje, szczególnie czytelne w połączeniu ze współczesnymi kobiecymi portretami, często obecnymi w malarstwie artystki. W twórczości Edyty Olszewskiej można również znaleźć obrazy dotykające tych dwóch skrajnych światów, które zawierają się w definicji słowa ,,Pasja”. W malarstwie Olszewskiej widoczna jest wielość i mnogość kontekstów zaczerpniętych z ikonografii religijnej oraz osadzonych w najlepszej tradycji europejskiego malarstwa barokowego,przefiltrowana przez współczesną wrażliwość. W 2023 roku odbyła się pierwsza indywidualna wystawa artystki o tytule „Żar” w Art Agenda Nova w Krakowie.

EDYTA OLSZEWSKA jest malarką i twórczynią obiektów. Ukończyła Wydział Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Maluje i tworzy obiekty będące połączeniem barokowego tenebryzmu i przepychu oraz elementów zaczerpniętych z popkultury. W swoich pracach często sięga do ikonografii chrześcijańskiej i związanej z nią symboli. Wątki obecne w pracach Olszewskiej zaczerpnięte są z symboliki Męki Pańskiej i osadzone w przestrzeni sacrum i innych dziedzin kultury i religii. Przywodzą na myśl oniryczne wizje, szczególnie czytelne w połączeniu ze współczesnymi kobiecymi portretami, często obecnymi w malarstwie artystki. W twórczości Edyty Olszewskiej można również znaleźć obrazy dotykające tych dwóch skrajnych światów, które zawierają się w definicji słowa ,,Pasja”. W malarstwie Olszewskiej widoczna jest wielość i mnogość kontekstów zaczerpniętych z ikonografii religijnej oraz osadzonych w najlepszej tradycji europejskiego malarstwa barokowego,przefiltrowana przez współczesną wrażliwość. W 2023 roku odbyła się pierwsza indywidualna wystawa artystki o tytule „Żar” w Art Agenda Nova w Krakowie.

Patryk Paliwoda urodzony w 1989 roku w Łodzi. Ukończył Liceum Plastyczne im. T. Makowskiego w Łodzi. Jest absolwentem Akademii Sztuk Pięknych w Łodzi, na Wydziale Malarstwa i Rysunku (2016 r). Specjalizuje się w malarstwie przestrzenno-geometrycznym. Lubi eksperymentować z różnymi fakturami. Nie boi się niekonwencjonalnych sposobów nakładania farby, uzyskując w ten sposób często bardzo oryginalny efekt końcowy. Artysta porusza delikatne strefy estetyczne. W swoich pracach przede wszystkim podkreśla emocjonalne zróżnicowanie przestrzeni łącząc ze sobą różne techniki. Szczególną uwagę przykłada do doboru barw, struktury i form. Każde jego dzieło integruje się z przestrzenią i wprowadza odpowiedni stan emocjonalny.

Praca prezentowana na wystawie "Opowiedzieć niepokój", OKP Wieża Ciśnień w Kaliszu, 2023 i reprodukowana w katalogu.

"Patrycja Piętka jest malarką, scenografką i twórczynią instalacji, absolwentką Wydziału Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie; finalistką 46. Biennale Bielska Jesień 2023; dyplom o tytule „Vargtimmen Godzina wilka” realizowany w pracowni prof. Mirosława Sikorskiego obroniła z wyróżnieniem w roku 2022. Patrycja Piętka w swojej twórczości często wykorzystuje motyw nocy oraz vanitas związany z przemijaniem. Jej cykle malarskie wywołują w odbiorcy uczucie melancholii i niepokoju. W czuły sposób oddaje emocjonalność natury, malarstwo jest dla niej rodzajem duchowych poszukiwań. Artystka czerpie z filozofii i jej twórczość mocno osadzona jest w jednej z podstawowych dyscyplin filozoficznych, badającej właściwości bytu jaką jest metafizyka. Swoje inspiracje czerpie również z kultury filmowej oraz literatury, podążając za psychologią bohaterów i specyfiką budowania napięcia,symboliki i niedopowiedzeń ukrytych w warstwach rzeczywistości. Pierwszym indywidualnym pokazem prac artystki była wystawa „Głębia” (Art Agenda Nova, 2021). W  2023 roku prace artystki były prezentowane w BWA Bielsko-Biała na wystawie “Kładziesz się i czekasz na sen. Nie zasypiasz od razu”, wystawie zbiorowej “Życie ukryte. Dziecko w polskiej sztuce współczesnej” w CSW Zamek Ujazdowski, wystawie zbiorowej ""Szkicownik - Studium - Kreacja, Ring w Theater, Spitalgraben 2 w niemieckim Ambergu oraz  na wystawie indywidualnej ""Opowiedzieć niepokój"" w Ośrodku Kultury Plastycznej Wieża Ciśnień w Kaliszu. W 2024 roku prace artystki można było oglądać na wystawach zbiorowych: ""Pępek snu"" w Galerii Miejskiej we Wrocławiu oraz ""Rzecz o granicach ludzkiego poznania. Światło i cień"" w Krupa Art Foundation. "

Patrycja Piętka jest malarką, scenografką i twórczynią instalacji, absolwentką Wydziału Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie; finalistką 46. Biennale Bielska Jesień 2023; dyplom o tytule „Vargtimmen Godzina wilka” realizowany w pracowni prof. Mirosława Sikorskiego obroniła z wyróżnieniem w roku 2022. Patrycja Piętka w swojej twórczości często wykorzystuje motyw nocy oraz vanitas związany z przemijaniem. Jej cykle malarskie wywołują w odbiorcy uczucie melancholii i niepokoju. W czuły sposób oddaje emocjonalność natury, malarstwo jest dla niej rodzajem duchowych poszukiwań. Artystka czerpie z filozofii i jej twórczość mocno osadzona jest w jednej z podstawowych dyscyplin filozoficznych, badającej właściwości bytu jaką jest metafizyka. Swoje inspiracje czerpie również z kultury filmowej oraz literatury, podążając za psychologią bohaterów i specyfiką budowania napięcia,symboliki i niedopowiedzeń ukrytych w warstwach rzeczywistości. Pierwszym indywidualnym pokazem prac artystki była wystawa „Głębia” (Art Agenda Nova, 2021). W  2023 roku prace artystki były prezentowane w BWA Bielsko-Biała na wystawie “Kładziesz się i czekasz na sen. Nie zasypiasz od razu”, wystawie zbiorowej “Życie ukryte. Dziecko w polskiej sztuce współczesnej” w CSW Zamek Ujazdowski, wystawie zbiorowej "Szkicownik - Studium - Kreacja, Ring w Theater, Spitalgraben 2 w niemieckim Ambergu oraz  na wystawie indywidualnej "Opowiedzieć niepokój" w Ośrodku Kultury Plastycznej Wieża Ciśnień w Kaliszu. W 2024 roku prace artystki można było oglądać na wystawach zbiorowych: "Pępek snu" w Galerii Miejskiej we Wrocławiu oraz "Rzecz o granicach ludzkiego poznania. Światło i cień" w Krupa Art Foundation.

Urodzona 2000 roku w Gdańsku, studiuje Psychologię na Uniwersytecie Gdańskim. W swojej twórczości odwołuje się do malarstwa barwnych płaszczyzn, taszyzmu i malarstwa gestu. Zainspirowana twórczością Jacksona Pollocka, Clyfforda Stilla, Pieta Mondriana oraz Victora Vasarely. Jej obrazy znajdują się w prywatnych kolekcjach w Polsce, Niemczech, Austrii, Francji, Holandii i Stanach Zjednoczonych.

Praca nieoprawiona, prezentowana na wystawie kaligrafii Franciszka Starowieyskiego ze zbiorów Teresy Starowieyskiej, Galeria Gardzienice, Lublin, 2013/2014. Do pracy dołączone zaproszenie z wystawy.

Franciszek Starowieyski uprawiał coś w rodzaju barokowego teatru grozy: jego kaligrafie, inskrypcje i plakaty pełne są stylizacji na teksty apokaliptyczne, choć bardzo rzadko zawierają rzeczywiste cytaty. Często brzmiały jak "echo" dawnych ksiąg, ale były w pełni oryginalne.


Franciszek Starowieyski (1930-2009) pochodził ze szlacheckiej rodziny, pieczętującej się herbem Biberstein. Podczas wojny, wraz z rodziną, przeprowadził się do Krakowa. Studiował malarstwo w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie w pracowni Wojciecha Weissa i Adama Marczyńskiego (1949-1952), a następnie w ASP w Warszawie w pracowni Michała Byliny, gdzie uzyskał dyplom w 1955 roku. Znany jest również pod pseudonimem Jan Byk. Grafik, malarz i scenograf. Posługiwał się bogatą ornamentacją, posiadał indywidualny system znaków, w którym nierzadko na plan pierwszy wysuwał motyw przemijania. Jeden z "kultowych" polskich artystów współczesnych. Autor licznych plakatów teatralnych i filmowych, np. Idy marcowe J. Kilty`ego (1968), Życie rodzinne (1971) i Iluminacja (1973) Krzysztofa Zanussiego, Białe małżeństwo T. Różewicza, Portret Doriana Graya J. Osborne`a, oraz grafiki książkowej, m.in. ilustracji do Karnawału Stanisława Dygata (1968), projektów scenograficznych dla teatrów i telewizji - od grafiki artystycznej po malarstwo olejne i ścienne. Stworzył oryginalny surrealistyczno-groteskowy styl wypowiedzi plastycznej. Jego twórczość cechuje ogromna fantazja, rozmach, zmysłowość, fascynacja ciałem człowieka i śmiercią oraz precyzyjny warsztat. Był pomysłodawcą i realizatorem spektakli Teatru Rysowania w czasie których na oczach publiczności powstawały wielkoformatowe kompozycje. Znawca i kolekcjoner sztuki, głównie XVII wiecznej. Przez szereg lat tworzył na przemian w pracowniach w Warszawie i w Paryżu. Zrealizował ponad 300 plakatów i uważany jest za jednego z najwybitniejszych przedstawicieli "polskiej szkoły plakatu". Artysta jest bohaterem filmu Andrzeja Papuzińskiego Bykowi chwała. Grał również jako aktor w filmach Andrzeja Wajdy ("Danton") i Krzysztofa Zanussiego ("Struktura kryształu"). Uczestniczył w ponad 200 wystawach w kraju i za granicą, m. innymi w: Austrii, Belgii, Francji, Holandii, Kanadzie, Niemczech, Szwajcarii, USA, we Włoszech. Był pierwszym Polakiem, który miał indywidualną wystawę w Museum of Modern Art w Nowym Jorku (1985).

Praca prezentowana na wystawie "Y", TPSP Pałac Sztuki, Kraków, 2025.

MIKOŁAJ STAROWEYSKI urodzony w 1977 roku w Warszawie. Jest absolwentem Wydziału Rzeźby warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych w pracowni prof. Grzegorza Kowalskiego (słynna „Kowalnia”). Studiował przez pewien czas architekturę, w wyniku czego współpracuje z „Krytyką Polityczną” przy projektach tematycznie związanych z architekturą miejską. Animator kultury, jest współtwórcą klubu Saturator na warszawskiej Pradze. Wystąpił w filmie Katarzyny Górnej pt. „Portret artysty romantycznego”. Syn Franciszka Starowieyskiego. Jest autorem wystawy pt. “Wielki Plan” (wystawie towarzyszył film Katarzyny Górnej “Portret artysty romantycznego”, Art Agenda Nova, Kraków, 2018).

Zaprojektowana i uszyta kolekcja ubrań wraz z przygotowanymi gadżetami została zaprezentowana podczas wystawy "Spojrzenia Nagroda Fundacji Deutsche Bank" w Zachęcie - Narodowej Galerii Sztuki w 2017 roku.

Praca Black Bloc jest kolekcją mody inspirowaną wizerunkiem anarchistycznych grup bojowych, stosujących taktykę „Black-bloc”, która przede wszystkim opiera się na odpowiednim, utrudniającym identyfikację stroju. Według oficjalnych źródeł ubrania „Black-block” powinny być czarne, możliwie jednolite; nie powinny mieć na sobie żadnych wyróżniających się pasków, naszywek, napisów. Charakterystyczne są spodnie bojówki, wygodne buty – tzw. glany, bluza z kapturem, czarne czapki z daszkiem. Nosi się też czapki-kominiarki lub chusty, czasami także okulary przeciwsłoneczne. Najpopularniejszą bronią Czarnego Bloku są kamienie oraz – rzadziej – koktajle Mołotowa; sporadycznie petardy, świece dymne, pojemniki z farbą, proce, drewniane pałki, metalowe rurki.


Łukasz Surowiec jest artystą interdyscyplinarnym: rzeźbiarzem, performerem, scenografem, twórcą filmów wideo i autorem akcji społecznych. Ukończył Wydział Rzeźby na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, studiował również na Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu oraz Universität der Künste w Berlinie. W swoich obiektach i interwencjach artystycznych Surowiec wnika i bada aktualne stosunki społeczne, podejmuje również zagadnienia historyczne i polityczne. Artysta odrzuca klasyczne kategorie czy klasyfikacje na rzecz intermedialnych prac badających kondycję człowieka we współczesnych warunkach socjoekonomicznych. W swoich pracach stara się przyciągnąć uwagę do zmarginalizowanych grup społecznych i ich problemów, włączając w to zaszłości historyczne, pozornie pogrzebane już w przeszłości. W swoich pracach bada również zagadnienia związane z pamięcią. Jego twórczość przyjmuje formę metody umożliwiającej poznanie publicznej rzeczywistości, ze zwróceniem uwagi na jednostki marginalizowane. W swojej działalności artystycznej podejmuje on aktualne kwestie społeczne, wychodząc także poza mury oficjalnych instytucji sztuki. Jest stypendystą Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz laureatem prestiżowego konkursu dla młodych artystów Spojrzenia (2017). Brał udział w licznych wystawach w kraju i zagranicą. m.in. 7. Berlin Biennale (2012), Dziady, Bunkier Sztuki (2013), Co widać – Polska sztuka dzisiaj, MSN, Warszawa (2014), Wejście do portu, Muzeum Emigracji, Gdynia (2016), Późna polskość, CSW Zamek Ujazdowski, Warszawa (2017).

W swoich obiektach i interwencjach artystycznych Surowiec podejmuje zagadnienia historyczne i polityczne, wnika i bada aktualne stosunki społeczne. Ważne projekty realizowane przez artystę, odnoszące się do społecznych relacji to między innymi Poczekalnia (2013), Skup łez (2014), Poziomica. Projektem dotyczącym historii i stosunków polsko-niemieckich było też Berlin- Birkenau. Celem jego artystycznych interwencji jest wcielenie w życie inicjatyw i strategii odpowiadających na zagadnienia społeczno-artystyczne. Jego twórczość przyjmuje formę metody umożliwiającej poznanie publicznej rzeczywistości, ze zwróceniem uwagi na jednostki marginalizowane. Przedwojenna, drewniana kostka podłogowa z pomieszczeń dawnej fabryki Oskara Schindlera.Obiekt został zaprojektowany przez Łukasza Surowca jako część autorskiego projektu związanego z metodą organizacji pracy zaproponowaną przez Schindlera.Z hali byłej fabryki, która umożliwiając pracę, dając zatrudnienie ratowała Żydów od zagłady pochodzi materiał, kostka brukowa. Artysta myśli o kostce jako o wyspie, starał się zaprojektować obiekt, zatopić go w żywicy, jako artefakt związany z zagadnieniem pracy i pamięci.


Łukasz Surowiec jest artystą interdyscyplinarnym: rzeźbiarzem, performerem, scenografem, twórcą filmów wideo i autorem akcji społecznych. Ukończył Wydział Rzeźby na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, studiował również na Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu oraz Universität der Künste w Berlinie. W swoich obiektach i interwencjach artystycznych Surowiec wnika i bada aktualne stosunki społeczne, podejmuje również zagadnienia historyczne i polityczne. Artysta odrzuca klasyczne kategorie czy klasyfikacje na rzecz intermedialnych prac badających kondycję człowieka we współczesnych warunkach socjoekonomicznych. W swoich pracach stara się przyciągnąć uwagę do zmarginalizowanych grup społecznych i ich problemów, włączając w to zaszłości historyczne, pozornie pogrzebane już w przeszłości. W swoich pracach bada również zagadnienia związane z pamięcią. Jego twórczość przyjmuje formę metody umożliwiającej poznanie publicznej rzeczywistości, ze zwróceniem uwagi na jednostki marginalizowane. W swojej działalności artystycznej podejmuje on aktualne kwestie społeczne, wychodząc także poza mury oficjalnych instytucji sztuki. Jest stypendystą Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz laureatem prestiżowego konkursu dla młodych artystów Spojrzenia (2017). Brał udział w licznych wystawach w kraju i zagranicą. m.in. 7. Berlin Biennale (2012), Dziady, Bunkier Sztuki (2013), Co widać – Polska sztuka dzisiaj, MSN, Warszawa (2014), Wejście do portu, Muzeum Emigracji, Gdynia (2016), Późna polskość, CSW Zamek Ujazdowski, Warszawa (2017).

Łukasz Surowiec jest artystą interdyscyplinarnym: rzeźbiarzem, performerem, scenografem, twórcą filmów wideo i autorem akcji społecznych. Ukończył Wydział Rzeźby na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, studiował również na Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu oraz Universität der Künste w Berlinie. W swoich obiektach i interwencjach artystycznych Surowiec wnika i bada aktualne stosunki społeczne, podejmuje również zagadnienia historyczne i polityczne. Artysta odrzuca klasyczne kategorie czy klasyfikacje na rzecz intermedialnych prac badających kondycję człowieka we współczesnych warunkach socjoekonomicznych. W swoich pracach stara się przyciągnąć uwagę do zmarginalizowanych grup społecznych i ich problemów, włączając w to zaszłości historyczne, pozornie pogrzebane już w przeszłości. W swoich pracach bada również zagadnienia związane z pamięcią. Jego twórczość przyjmuje formę metody umożliwiającej poznanie publicznej rzeczywistości, ze zwróceniem uwagi na jednostki marginalizowane. W swojej działalności artystycznej podejmuje on aktualne kwestie społeczne, wychodząc także poza mury oficjalnych instytucji sztuki. Jest stypendystą Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz laureatem prestiżowego konkursu dla młodych artystów Spojrzenia (2017). Brał udział w licznych wystawach w kraju i zagranicą. m.in. 7. Berlin Biennale (2012), Dziady, Bunkier Sztuki (2013), Co widać – Polska sztuka dzisiaj, MSN, Warszawa (2014), Wejście do portu, Muzeum Emigracji, Gdynia (2016), Późna polskość, CSW Zamek Ujazdowski, Warszawa (2017).

Absolwentka Wydziału Sztuki Uniwersytetu Opolskiego. Dyplom magisterski obroniła w 2018 roku - w pracowni malarstwa prof. Edwarda Sytego. Zajmuje się malarstwem na pograniczu pejzażu abstrakcyjnego, pracuje na dużych formatach, z pomocą barwy i struktury zaznaczając autonomię dzieła. Finalistka konkursu malarskiego o Nagrodę im. Eugeniusza Eibischa w 2018 roku. Uczestniczka licznych krajowych i zagranicznych wystaw, a także sympozjów malarskich. Publicystyka, jej eseje z zakresu historii i sztuki były publikowane m.in. w Focusie Historia Extra, Rynku i Sztuce. Na stałe związana z magazynem Artysta i Sztuka. Pracuje na Wydziale Sztuki Uniwersytetu Opolskiego jako asystentka w pracowni malarstwa i rysunku.

The Krasnals - grupa anonimowych artystów, która działa od 2008 roku. Działają głównie za pośrednictwem swojego bloga, gdzie regularnie publikują posty ze swoimi przedstawieniami. Słyną z wielu kontrowersyjnych przedsięwzięć, a ich działania oparte na prowokacji są odpowiedzią m.in. na zachodzące zmiany społeczno – polityczne w naszym kraju. Na przestrzeni lat grupa zorganizowała wiele przedsięwzięć. W 2011 roku pojawiła się na 54. Biennale w Wenecji. Zaaranżowała ona wtedy akcję, której inspiracją było hippisowskie hasło Make Love Not War, przewrotny slogan grupy brzmiał Make Love Not Art. Prace The Krasnals znajdują się w wielu prywatnych polskich i zagranicznych kolekcjach i publicznych kolekcjach sztuki. Wybrane wystawy: “The Krasnals” (Sopocki DOm Aukcyjny, 2016); “Czułem skurcze twojego przełyku/ The Krasnals. Whielki Krasnal” (Wrocław 2016);“Sztuka w sztuce” (MOCAK, 2017) “Mission impossible” (BWA SOKÓŁ, 2018), „Schulz wg The Krasnals. IGNORABIMUS. By nikt nie porywał się na odgadywanie zamiarów boskich” (Muzeum Górnośląskie, Bytom, 2022). W listopadzie 2023 otworzyła się przekrojowa wystawa artystów „The Krasnals. Autoportret Polskiej Rzeczywistości”, Muzeum Górnośląskie, Bytom.

The Krasnals - grupa anonimowych artystów, która działa od 2008 roku. Działają głównie za pośrednictwem swojego bloga, gdzie regularnie publikują posty ze swoimi przedstawieniami. Słyną z wielu kontrowersyjnych przedsięwzięć, a ich działania oparte na prowokacji są odpowiedzią m.in. na zachodzące zmiany społeczno – polityczne w naszym kraju. Na przestrzeni lat grupa zorganizowała wiele przedsięwzięć. W 2011 roku pojawiła się na 54. Biennale w Wenecji. Zaaranżowała ona wtedy akcję, której inspiracją było hippisowskie hasło Make Love Not War, przewrotny slogan grupy brzmiał Make Love Not Art. Prace The Krasnals znajdują się w wielu prywatnych polskich i zagranicznych kolekcjach i publicznych kolekcjach sztuki. Wybrane wystawy: “The Krasnals” (Sopocki DOm Aukcyjny, 2016); “Czułem skurcze twojego przełyku/ The Krasnals. Whielki Krasnal” (Wrocław 2016);“Sztuka w sztuce” (MOCAK, 2017) “Mission impossible” (BWA SOKÓŁ, 2018), „Schulz wg The Krasnals. IGNORABIMUS. By nikt nie porywał się na odgadywanie zamiarów boskich” (Muzeum Górnośląskie, Bytom, 2022). W listopadzie 2023 otworzyła się przekrojowa wystawa artystów „The Krasnals. Autoportret Polskiej Rzeczywistości”, Muzeum Górnośląskie, Bytom.

The Krasnals - grupa anonimowych artystów, która działa od 2008 roku. Działają głównie za pośrednictwem swojego bloga, gdzie regularnie publikują posty ze swoimi przedstawieniami. Słyną z wielu kontrowersyjnych przedsięwzięć, a ich działania oparte na prowokacji są odpowiedzią m.in. na zachodzące zmiany społeczno – polityczne w naszym kraju. Na przestrzeni lat grupa zorganizowała wiele przedsięwzięć. W 2011 roku pojawiła się na 54. Biennale w Wenecji. Zaaranżowała ona wtedy akcję, której inspiracją było hippisowskie hasło Make Love Not War, przewrotny slogan grupy brzmiał Make Love Not Art. Prace The Krasnals znajdują się w wielu prywatnych polskich i zagranicznych kolekcjach i publicznych kolekcjach sztuki. Wybrane wystawy: “The Krasnals” (Sopocki DOm Aukcyjny, 2016); “Czułem skurcze twojego przełyku/ The Krasnals. Whielki Krasnal” (Wrocław 2016);“Sztuka w sztuce” (MOCAK, 2017) “Mission impossible” (BWA SOKÓŁ, 2018), „Schulz wg The Krasnals. IGNORABIMUS. By nikt nie porywał się na odgadywanie zamiarów boskich” (Muzeum Górnośląskie, Bytom, 2022). W listopadzie 2023 otworzyła się przekrojowa wystawa artystów „The Krasnals. Autoportret Polskiej Rzeczywistości”, Muzeum Górnośląskie, Bytom.

Sygnowana ołówkiem, posiadająca autorską pieczęć tłoczoną folią, powstała według pracy autorstwa Andrzeja Wajdy z 1986 roku, posiada atest Antoniego Rodowicza

Wybrane wystawy cyklu:
Galeria Art, Warszawa, 2011;
Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej Manggha, Kraków 2011;
Galeria Dworek Sierakowskich, Sopot, 2011
Galeria Miejska BWA, Bydgoszcz, 2011 
Suwalski Ośrodek Kultury, Suwałki, 2016

Praca reprodukowana jest w:
Andrzej Wajda Rysunki z całego życia, Świat  Książki, 2011
Andrzej Wajda Rysunki, Multiart, 2019  (wydanie uzupełnione i poszerzo

Studiował malarstwo w krakowskiej ASP, wraz z jednym z najważniejszych malarzy polskich XX w. Andrzejem Wróblewskim. Przyjaźnili się, o czym reżyser wspomina m. in. we "Wszystkim na sprzedaż" i kilku dokumentach. Twórczość malarska i rysunkowa, pozwala w pełni zrozumieć język jego filmów: obrazów, scen, i nastroju. O tym, iż chce być wielkim artystą wiedział już jako nastolatek. W 1947 został przyjęty na ASP w Krakowie, by po trzech latach zdecydować się jednak na reżyserię filmową, rysował jednak przez całe życie. Na pytanie – dlaczego pan rysuje?- Wajda odpowiedział: "Z dwóch powodów. Po pierwsze dlatego, że to, co narysowałem jest moją własnością. Zostaje mi w pamięci. Rysując uświadamiam sobie równocześnie lepiej to, co porusza moją wyobraźnię. A w pracy filmowej czy teatralnej używam rysunku, bo jest szybszy jako środek porozumienia ze współpracownikami”.
ne)

Do pracy dołączony certyfikat Domu Aukcyjnego Agra-Art.

Praca nieoprawiona

JACEK YERKA Studia artystyczne ukończył na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu w 1976 r. Od urodzenia miał styczność ze sztuką, ponieważ oboje jego rodzice byli artystami. Całe swoje dzieciństwo oraz lata szkolne spędził na rysowaniu i rzeźbieniu. W początkowym okresie twórczości zajmował się głównie grafiką warsztatową i plakatem (za które był wielokrotnie nagradzany w międzynarodowych konkursach artystycznych). Od 1980 r. poświęcił się wyłącznie malarstwu. Jego sztuka stanowi niezwykłe połączenie surrealizmu i drobiazgowej techniki dawnych mistrzów niderlandzkiego malarstwa. Malowane przez niego fantastyczne wizje są podziwiane i rozpoznawane na całym świecie (swoje dzieła wystawiał w m.in. Stanach Zjednoczonych, Niemczech, Francji).

Do pracy dołączony certyfikat Domu Aukcyjnego Agra-Art.

Praca nieoprawiona

JACEK YERKA Studia artystyczne ukończył na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu w 1976 r. Od urodzenia miał styczność ze sztuką, ponieważ oboje jego rodzice byli artystami. Całe swoje dzieciństwo oraz lata szkolne spędził na rysowaniu i rzeźbieniu. W początkowym okresie twórczości zajmował się głównie grafiką warsztatową i plakatem (za które był wielokrotnie nagradzany w międzynarodowych konkursach artystycznych). Od 1980 r. poświęcił się wyłącznie malarstwu. Jego sztuka stanowi niezwykłe połączenie surrealizmu i drobiazgowej techniki dawnych mistrzów niderlandzkiego malarstwa. Malowane przez niego fantastyczne wizje są podziwiane i rozpoznawane na całym świecie (swoje dzieła wystawiał w m.in. Stanach Zjednoczonych, Niemczech, Francji).