Anna Beata Wątróbska – Wdowiarska, ur. 17 stycznia 1960 w Warszawie.
Rzeźbiarz – medalier, studiowała na Warszawskiej ASP, w latach 1981 – 1987.
Specjalizację w dziedzinie medalierstwa ukończyła w pracowni prof. Zofii Demkowskiej.
Dyplom zrealizowała w pracowni prof. Stanisława Słoniny.
Praca dyplomowa została nagrodzona medalem im. prof. Mariana Wnuka.
Lane i bite medale znajdują się w zbiorach zagranicznych i krajowych muzeów oraz osób prywatnych.
W dorobku artystycznym posiada ponad dwieście realizacji medali bitych.
Od 20 lat współpracuje z Mennicą Polską S.A. oraz z Narodowym Bankiem Polskim, dla którego zrealizowała serię monet upamiętniających tragedię smoleńską (moneta złota z portretami Marii i Lecha Kaczyńskich) a obecnie realizuje serię monet z portretami królów polskich według medali, zamówionych przez Stanisława Augusta Poniatowskiego.
Członek Międzynarodowej Federacji Medalierstwa FIDEM, oraz ZPAP. Wiceprezes Polskiego Stowarzyszenia Sztuki medalierskiej.
W swojej twórczości nie ogranicza się tylko do płaskiego reliefu, ale także realizuje przestrzenne formy rzeźbiarskie, od małej formy po monument.

W 2000 r. zrealizowała tablicę pamiątkową z popiersiem Ks. Prymasa Stefana Wyszyńskiego dla Muzeum Zamojskich w Kozłówce.

Wystawy Indywidualne:
- Medale i Plakiety, Muzeum Sztuki Medalierskiej, Wrocław 1998.
- Sztuka Medalierska, Muzeum Kultury Kurpiowskiej, Ostrołęka 1999.
- Dwa Pokolenia – Stanisława Wątróbska-Frindt, Anna Wątróbska-Wdowiarska, Muzeum w Brodnicy 1999.
- Sztuka Medalierska, Muzeum Historyczne m. St. Warszawy, Warszawa 2000,
- Wystawa Medalierska Muzeum Piastów Śląskich w Brzegu 2004.
- Wystawa medalierska Pekin , Szanghai 2013.
- Wystawa rzeźby i medalu "Między przestrzenią a iluzją"Doha- Qatar 2014
- Wystawa rzeźby i medalu PROM/Saska Kępa, Warszawa2016

Wystawy Zbiorowe:
III Ogólnopolska wystawa Medalierstwa w Toruniu * „ Pracownia Zofii Demkowskiej „ w Warszawie. * II Triennale Rzeźby Portretowej w Sopocie * FIDEM Helsinki 1990 * FIDEM Budapeszt 1994 * FIDEM Neuchatel 1996 * Udział w Międzynarodowym Sympozjum Medali w Kremnicy 1996 * FIDEM Haga 1998 * Tunel Czasu Warszawska Rzeźba Końca Wieku, ZPAP Okręg Warszawski 1999 * I Międzynarodowe Biennale Współczesnego Medalu, Portugalia, Seixal 2000 * FIDEM Weimar 2000 * Syndrom Milenijnego Przełomu, ZPAP Okręg Warszawski 2000 * II Międzynarodowe Biennale Współczesnego Medalu, Portugalia, Seixal 2001 * Sacrum-Dzisiaj Kielce 2001 * Medalierstwo Polskie Lat Dziewięćdziesiątych, Muzeum Sztuki Medalierskiej Wrocław 2001 * FIDEM Paryż 2002 * Polsko-Amerykańska wystawa medalierstwa 2001-2002 Colorado Springs, Pensylwania, Wrocław, zorganizowana przez ANSA i Muzeum Sztuki Medalierskiej we Wrocławiu * Wystawa Polskiego Medalierstwa 2002 Belgia, zorganizowana przez Muzeum Sztuki Medalierskiej we Wrozławiu * I Międzynarodowa Wystawa Sztuki Medalierskiej „ Masaccio 600 „ Izrael 2002 * II Międzynarodowa Wystawa Sztuki Medalierskiej „ Anime Spiritus Violin „ Izrael 2002 * Medal Polski FIDEM 2002, Muzeum Sztuki Medalierskiej we Wrocławiu * 30 Lat Muzeum Azji i Pacyfiku Nusantara 2003-2004 *FIDEM Seixal 2004, VII Jesienny Salon Sztuki Ostrowiec Świętokrzyski 2004, III Międzynarodowe Biennale Współczesnego Medalu - Seixal 2004 Portugalia, IV Międzynarodowe Biennale Współczesnego Medalu –Seixal 2005, VIII Jesienny Salon Sztuki Ostrowiec Świętokrzyski 2006, 2006 Budapeszt 1956 , FIDEM Colorado Springs 2007 Portugalia, „ Z nad Dunaju, Wełtawy i Wisły „ wystawa medalierska-2007-2008 Wrocław, Budapeszt, Kremnica , Uherskie Hradiste, V Międzynarodowe Biennale Współczesnego Medalu-Seixal, Portugalia 2008. Wystawa rzeźby-Okręgu Warszawskiego „Między światłem a cieniem” 2009.I Wystawa Rzeźby- Novotel garden Gallery , Warszawa 2010. Wysrawa rzeźby Okręgu Warszawskiego „Obsesja czy Fascynacja” 2010. FIDEM Tampere-Finlandia 2010. Medalierstwo Polskie i Litewskie-Historia i Dzień Dzisiejszy –Muzeum sztuki Żmudzkiej Plunge, Litwa. Wystawa rzeźby –Novotel Garden Gallery , warszawa 2011. Znad Dunaju Wełtawy i Wisły-Medalierzy i ich dzieła, X edycja wystawy 2012.Wystawa Medalierska FIDEM Scotland-Wielka Brytania
2012. Wystawa rzeźby "Ludzki wymiar"2013. Francusko-polska wystawa malarstwa i rzeźby "Visual Dance"Warszawa 2014.Wystawa rzeźby i medalu "Między przestrzenią a iluzją"Doha- Qatar 2014..Wystawa rzeźby OW ZPAP "Genesis" 2014 . Wystawa Medalierska FIDEM Sofia-Bułgaria 2014.Wystawa i aukcja dzieł sztuki dla Syrii, Muzeum Azjii i Pacyfiku Warszawa 2015.Wystawa medalierska FIDEM Belgia-Gent/Namur.2016.

Nagrody:
II miejsce w zamkniętym konkursie ogłoszonym przez Wydział Rzeźby ASP i Naczelnika Miasta Łowicza, z okazji 850 – Lecie Łowicza (medal bity) 1986.
Nagroda za poziom artystyczny przyznana przez Węgierski Instytut Numizmatyczny "Salvador Dali", FIDEM 1994 (medal lany).
III miejsce w konkursie na medal kongresowy FIDEM 1996 (medal bity)
I miejsce w konkursie ogłoszonym przez Towarzystwo Marii Skłodowskiej – Curie w Hołdzie i Warszawską ASP, z okazji 100 rocznicy odkrycia radu (medal bity) 1996.
II miejsce w konkursie ogłoszonym przez Urząd Miasta Warszawy na medal poświęcony 400 – lecie Stołeczności Warszawy (medal bity) 1996
I miejsce w konkursie ogłoszonym przez Kancelarię Sejmu RP, na medal sejmowy (medal lany) 1996.
II miejsce w I Międzynarodowym Konkursie "Masaccio 600" , Tel Aviv (medal lany) 2002.
Wyróżnienie w II Międzynarodowym Konkursie "Duch skrzypiec", Tel Aviv (medal lany) 2002.
Nagroda Specjalna Przyznana przez Bassis School of Sculpture w II Międzynarodowym Konkursie w Tel Avivie (medal lany) 2002.
I miejsce w Międzynarodowym Konkursie Monetarnym organizowanym przez Mennicę Japońską (projekt gipsowy) 2003.
III nagroda w konkursie VII Jesienny Salon Sztuki w Ostrowcu Świętokrzyskim 2004.( Dante Europeo)
III miejsce w Międzynarodowym Konkursie Monetarnym organizowanym przez Mennicę Japońską (projekt gipsowy) 2004.
Wyróżnienie w konkursie VIII Jesienny Salon Sztuki w Ostrowcu Świętokrzyskim 2006(dyptyk „Kropla”)
III nagroda w Międzynarodowym Konkursie Monetarnym organizowanym przez Mennicę Japońską (projekt gipsowy) (razem z Magdaleną Dobrucką) 2006
II nagroda w Międzynarodowym Konkursie Coin Contest 2011 w Petersburgu na Srebrną Monetę Roku ( Ikona Matki Boskiej Smoleńskiej).
III nagroda w Międzynarodowym Konkursie Coin Contest 2011 w Petersburgu za Srebrną Monetę Roku ( Słowianka).
I nagroda w Międzynarodowym Konkursie Medalierskim "Beauty of Animals" Chiny/Pekin 2015

Praca powstawała etapami w latach: 2000-2006 i zakończona 2023 specjalnie na wystawę i aukcję

Praca powstawała etapami w latach: 1986-1994 i zakończona 2023 specjalnie na wystawę i aukcję

Bogusław Zen
Urodzony we Wrocławiu w 1963r. Studiował na ASP we Wrocławiu na wydziale rzeźby, gdzie uzyskał dyplom w 1997r. W czasie studiów zrobił także kurs z konserwacji zabytków. Od czasu ukończenia studiów zajmuje się zawodowo rzeźbą w kamieniu, drewnie ,brązie, instalacją rzeźbiarską ,tworzy również małą formę rzeźbiarską medalierstwo.
Od 2003 roku zajmuje się też rzeźbą w nietrwałych materiałach, rzeźbą krótkiego trwania tzn. rzeźbi w lodzie, śniegu i piasku.
Jedną z jego ulubionych sztuk jest rysunek. Mieszka i tworzy we Wrocławiu.

NAJWAŻNIEJSZE REALIZACJE RZEŹBIARSKIE:
-Rzeźba POLONIA, Wądroże Wielkie
-Pomnik Chrystusa w Polkowicach( 3,3m wys. kamień piaskowiec)
-Pomnik Jana Pawła II w Miliczu (3,4m wys. brąz)
-Ołtarz boczny w Kościele OO. Bonifratrów we Wrocławiu (konserwacja)
-Ołtarz główny w Seminarium Duchownym we Wrocławiu (kamień piaskowiec)
-Rzeźba rycerza na szczycie pałacu w Kwietnie na DolnymŚląsku oraz konserwacja zabytkowych sufitów w tymże pałacu
-1996 Medal dla Cuprum Banku, II nagroda w konkursie realizacja

NAJWAŻNIEJSZE WYSTAWY:
2020- wystawa jubileuszowa 4x6x25, 25 lat pracy twórczej Arsenał Wrocław
2019-Wystawa Indywidualna Oborniki Śl.
2018-rzeźba w piasku „Marszałek Józef Piłsudski” w Legnicy
2018- Międzynarodowy Festiwal rzeźby w lodzie Pakruojos Dwaras ,Litwa
2018- Międzynarodowy Festiwal Rzeźby w śniegu i w lodzie Harbin, Chiny
2016-Wystawa rzeźb lodowych ,Berlin,Niemcy
2016- Wystawa Indywidualna rzeźba „Galeria Na Wprost„Iława”
2015-XXVII Wystawa Plastyki Zagłębia Miedziowego,Legnica
-2014-Międzynarodowy Festiwal Rzeźbiarski w lodzie i
Międzynarodowy Festiwal Rzeźbiarski w piasku ,Jelgava, Łotwa
-2013-Międzynarodowy Festiwal Rzeźby w lodzie , Helsinki, Finlandia
2012-Wystawa „Nowa Sztuka Narodowa” w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie
2012-Wystawa Międzynarodowy Konkurs na Pomnik Smoleński CRP, Orońsko
-od 2008 do 2011-Międzynarodowy Festiwal Rzeźby w piasku, Warnemunde , Niemcy
-od 2005 do 20010 Międzynarodowy Festiwal Rzeźby w lodzie, Rostock, Niemcy
-2008-VI Triennale Polskiego Rysunku Współczesnego,Lubaczów
-2007-Rzeźba w Eben Emael park/Liege, Belgia
-2005-Wystawa zbiorowa ,rzeźba BWA Awangarda, Wrocław
-2004-wystawa zbiorowa 'Wilde Galerie”,Dusseldorf ,Niemcy
-2003- XIV Biennale Internationale Dantesca ,Ravenna,
Włochy (medal z brązu w zbiorach Muzeum Dantego w Ravennie)

PLENERY
2018-plener „piękno powiatu Krakowskiego”, Czajowice k/Ojcowa
2017- plener „Radośnie o Polsce” Myślenice Jasienica 2017
2016- Plener w Myślenicach „Radośnie o Polsce”
2010- Plener rzeźbiarski w Zwickau, Rzeźba Schuman i Klara rzeźba w drewnie
2004 i 2005- plener w Osiekach
od 2003 do 2010 Międzynarodowe warsztaty Artystyczne w Myślenicach
2017- udział w konkursie na Pomnik Prezydenta Lecha Kaczyńskiego oraz na
Pomnik Ofiar Tragedii Smoleńskiej z roku 2010
2020 Udział w konkursie Bitwy Warszawskiej oraz w konkursie na pomnik
Żołnierzy Wyklętych we Wrocławiu

NAJWAŻNIEJSZE NAGRODY:
-2018-Wyróżnienie Międzynarodowy Festiwal Rzeźby w Śniegu Harbin, Chiny
-2012 Nagroda Artystów Livigno ,Włochy, Międzynarodowy Festiwal Rzeźby w Śniegu
-2006- III nagroda Harbin, Chiny,Międzynarodowy Fesitwal Rzeźby w Śniegu
-2005- II nagroda Valloire, Francja, Międzynarodowy Festiwal Rzeźby w Śniegu
-2004- I i II nagroda Innichen,San Vigilio , Włochy, Międzynarodowy Festiwal

Stale tworzy i wszystkie rzeźby unikaty trafiają do rąk prywatnych kolekcjonerów w kraju i na świecie.

ZOFIA GEBGARD U EWY ROSSANO

Jest dwujęzyczna na wielu poziomach. Począwszy od tego, że polsko-francuska i rzeźbiarsko-malarska. A dalej, że jej twórczość bazuje na zderzaniu, a może raczej na dialogu przeciwieństw - materii, emocji, refleksji…

Malarstwo studiowała we Wrocławiu, rzeźbę w Strasbourgu. To tam poznała proces odlewu brązu na wosk tracony i proces wytopu szkła metodą pate de verre.  Zafascynowana,  urzeczona alchemią tych technologii pozostała im wierna, a połączenie brązu i szkła stało się jej ulubionym sposobem wypowiedzi. 

Mówi, że ma nomadyczną duszę i może zamieszkać gdziekolwiek, na jakikolwiek czas. Co już się zdarzało - w Jerozolimie, Galilei, Londynie… I nie jest dla niej problemem bezustanne przemieszczanie się między Strasbourgiem, gdzie ma dom a Wrocławiem, gdzie ma pracownię. Myślę, że w tym wędrownym trybie życia, jaki prowadzi, powolność, nawet pewna medytacyjność procesu rzeźbiarskiego, jaki wybrała, stanowi - poprzez konieczność zatrzymania się - punkt oparcia. Nawet jeśli ona za oparcie uważa ruch. I ten paradoks wpisuje, przenosi w niepojęty sposób na swoje rzeźby - bo chociaż są one nieruchome, wiele z nich opowiada o ruchu właśnie, na progu którego zostały zatrzymane, jakby zaklęte, a przez to odrealnione. I tak oto stoją:  kobiece figurki w ornamentalnych spódnicach z brązu, ze szklanym tułowiem, świetlistym, o wyrazistej barwie. Nieruchome i nieme, niejako ukryte w sobie i starannie wymyślonym przebraniu - mówi, że lubi strój, bo pozwala jej na dotknięcie czasu. I podkreśla, że czas to ważne dla niej medium - ten, który trwa, który się dzieje. Jest jak droga, prowadząca ku temu, co nastąpi, ale i jak zapis teraźniejszości odchodzącej w przeszłość -  nastroju, emocji, inspiracji, myśli towarzyszących procesowi twórczemu … Dla nas, widzów, bywa nie do odczytania,  musimy więc snuć własne opowieści, oparte o wrażenia, jakich dostarcza gotowy już obiekt. Na przykład refleksja o dwujęzyczności, o której już wspomniałam. Może rozumianej jako dwoistość - ciała i ducha - stałości i ulotności, mocy i kruchości? Może tego, co widoczne i co niewidzialne? I o tym, o czym mówi kolor.

Na przykład błękit. Wydaje się być dla niej ważny, bo pojawia się często, zarówno w jej obrazach jak i w rzeźbach. Jak w tej szklanej, kobiecej półpostaci z ptakiem na głowie, z rozpostartą materią między ramionami. Jest niczym zjawa, niczym lazurowa kaskada. Albo ta druga, z brązu, równie enigmatyczna, też z ptakami we włosach, też emanująca niebieskością - na rozwianej spódnicy. Tak, błękit pojawia się często - może w oczywistym odniesieniu szkła do wody, może do firmamentu. Twierdzi bowiem Ewa Rossano, że to niebo, a nie ziemia, wydaje jej się niezmienne, i ona, chociaż nieraz czuje się zawieszona między ziemią a niebem, właśnie w nim odnajduje poczucie stałości. Czy to dlatego jej rzeźby często zadzierają głowy i patrzą w dal nad sobą? Najbardziej symptomatyczny wydaje mi się w tym kontekście plenerowy Angelus Silesius, ustawiony w barokowym ogrodzie ossolińskim we Wrocławiu. Ta prawie trzymetrowa postać z brązu pokazana została bardzo umownie, co można odczytać jako symboliczny cień, ślad poety. I tak uniesiona na palcach stóp jakby chciała wzlecieć. Wrażenie to wzmacniają dwa skrzydła - jedno wyrastające z ramienia, drugie z serca - wypolerowane na złoto - bardziej metaforyczne, mówiące o duchowości i poezji. No i głowa, dopracowana realistycznie, portretowo, ale natchniona i wpatrzona w niebiosa. 

Chociaż rzeźba stanowi główny wątek jej twórczości, nie porzuciła malarstwa, a nawet próbuje łączyć je z obiektami przestrzennymi. Jej obrazy są wyraziste ekspresją materii i ekspansją koloru, a też dzięki ruchliwej, kapryśnej linii wpisującej w nie zarys postaci czy twarzy, a czasem jakąś inskrypcję. Nawarstwia farbę, wprowadza słomę jako materię podkładu, poszukuje wyjścia w przestrzeń, akcentuje i akceptuje przypadek i nieuporządkowanie. W przeciwieństwie do wystylizowanych obiektów rzeźbiarskich obrazy nie dbają o elegancję, wręcz wydają się czasami  niedokończone, niezbyt doprecyzowane, porzucone w pół ruchu pędzla - i to stanowi o ich uroku. Są jak spontaniczne rejestracje jakiegoś dziejącego się na naszych oczach żywiołu. Wydaje mi się nawet, że gdybym ich dotknęła, poczułabym ciepło i prawdę ciała.

Pointą niech będzie pewne zdjęcie: jest słoneczny dzień, artystka stoi obok sztalugi, na której prezentuje obraz, a lewą rękę opiera na  postumencie, gdzie znajduje się niewysoka rzeźba - dwie, złączone ze sobą postacie: ze szklanego, ciemno błękitnego trzonu, umieszczonego na podstawie z brązu, wyłania się podwójne, też z brązu, popiersie i skierowane ku sobie głowy - kobieca i męska. Mam wrażenie, jakby ta figurka wyszła z obrazu, z  żywiołu przenikających się plam błękitu, różnego kształtu, mocy i odcienia, zwieńczonych pasmem horyzontalnej żółci. Może z tego miejsca 
w górnym rogu, gdzie prawie na skraju lazuru płynie mała biała łódeczka pod ciemnym, spokojnym żagielkiem. 

Nie tylko ten świetlisty obraz, ale i dwugłowa figurka, i całe to zdjęcie jest przesycone słońcem i optymizmem - ciepłymi uczuciami. Tak właśnie odbieram sztukę Ewy Rossano - jako powstającą z czułą cierpliwością, dla i z radości tworzenia.

ZOFIA GEBHARD


Ewa Rossano
Ukończyła Akademię Sztuk Pięknych we Wrocławiu dyplomem z malarstwa oraz Akademię Sztuk Pięknych w Strasbourgu dyplomem z rzeźby i szkła. Członkini ZPAP oraz LMaison des Artistes. Tworzy od 30 lat, najlepiej odnajduje się w rzeźbie i nie identyfikuje się z konkretnym nurtem w sztuce – uważa swoją twórczość za nowatorską. W sztuce najbardziej interesuje ją człowiek oraz jego dwoistość i złożoność. Artystka „mówi dłońmi” – jej palce są szybsze niż słowa, to właśnie one są w stanie lepiej wyrazić to, czego nie potrafi wyrazić mówiąc. Prace nad nowym dziełem Ewa Rossano zawsze zaczyna od kryształu, który jest dla niej echem kruchości, reprezentuje naszą duchową stronę oraz przywołuje wszystko, co łączy nas z powietrzem i niebem. Kolejnym etapem powstawania dzieła jest rzeźbienie w wosku tej części, która później zostanie odlana w brązie. Brąz przywołuje fizyczną stronę, bardziej stabilną, reprezentuje wszystko to co łączy nas z Ziemią i naszą ludzką kondycją oraz stanowi dopełnienie części kryształowej. Z kolei zastosowane w rzeźbach kolory przywołują malarskie korzenie artystki. W rzeźbach Ewy Rossano mariaż brązu i kryształu jest obrazem współistnienia dwóch światów, które koegzystują w każdym z nas: siły i kruchości, widzialnego i niewidzialnego, fizycznego i duchowego. Dzięki wybranej przez artystkę technice każda z rzeźb tworzona w jednym egzemplarzu, to unikat.
Jest autorką statuetek nagród i rzeźb monumentalnych. Brała udział w wielu wystawach indywidualnych i zbiorowych, w tym licznych wystaw zagranicznych m.in: „365 dni wzruszeń” – Włochy, Francja, Luksemburg, Islandia (2015–2021); „Parallel Traces” – Gruzja, Serbia, Rumunia, Hiszpania, Polska (2019); Bastylia Art Fair, Paryż, Francja (2014); Salon Sztuki Współczesnej w Tulonie (Nagroda Grand Prix), Francja (2003).

Od zawsze fascynowały mnie prace dawnych mistrzów, nie tylko końcowy wyraz artystyczny, lecz również do perfekcji doprowadzona technika oponowania materiału rzeźbiarskiego czy malarskiego. Oczywiście rzeźbiarze są mi najbliżsi. Podziwiam takie panowanie nad materią gdy twardy kamień, czy drewno stają się plastyczne i miękkie, podporządkowane idei twórcy. Do tego dążę. Moim zamiarem jest nie tylko tworzenie rzeczy pięknych, ale zmierzenie się z geniuszem twórców z przeszłości, skonfrontowanie się rzeźbami doskonałymi. Nie uciekam od inspirowania się innymi świetnymi pracami, tak pracował m.in. Picasso przetwarzając „Portret Infantki Małgorzaty” namalowany przez Velazqueza.

Proces inspiracji i powstawania moich prac jest bardzo różny. Niejednokrotnie mam pomysł na rzeźbę i zanim rozpocznę pracę, tworzę kilka szkiców. Innym razem to koncepcja powstaje sama, ewoluuje w trakcie tworzenia. Kiedy indziej inspiruje mnie materiał nastrajając do stworzenia danej formy. Czasem rzeczywistość wpływa na pracę artysty, a czasem artysta oddziałuje na rzeczywistość, dodając do niej swój element. Obcowanie z materią mnie ciekawi, a zwłaszcza ten moment, w którym udaje mi się nagiąć ją do swojej woli. Bywa, że sam proces pracy jest dla mnie bardziej fascynujący, to jakie emocje w niego wkładam w trakcie pracy, niż produkt finalny. Zawsze patrzę na moje prace przez emocje towarzyszące ich powstawaniu.

Pracuję w różnych materiałach i różnymi technikami. Każdy materiał wymaga innego podejścia. Praca w glinie i innych materiałach modelarskich przypomina malowanie farbami olejnymi, gdyż zawsze można coś dolepić, poprawić, zmienić, zamalować następną warstwę farb olejnych. Praca w kamieniu jest jak malowanie akwarelami czy tworzenie grafiki japońskiej, bo jeden nieuważny ruch i cała praca jest na nic, po prostu nie da się poprawić kamienia. Przypomina to stąpnie po kruchym lodzie.

Do tego dochodzi jeszcze nie zawsze przewidywalna struktura minerału. Praca w kamieniu jest niezmiernie trudna i przez to fascynująca Rzeźbienie zaczyna się od „wpisania” wyobrażonego kształtu w bryłę marmuru. Rzeźbę trzeba zmieścić w obrysie kamienia, a następnie mozolnie usuwać nadmiar zbędnej materii. Lecz materiał, w którym pracuję nie ma dla mnie większego znaczenia, istotna jest perfekcja wykonania, często wracam do prac, które uznałem już za skończone, zawsze znajdę coś, co mogę poprawić. Nieustannie dążę do perfekcji.

Pośród różnorodnych technik rzeźbiarskich, jest jedna wymagająca niebywałego kunsztu i precyzji - jest to „repus” czyli wykuwanie w blasze, najczęściej złotej lub srebrnej, przestrzennych form rzeźbiarskich, ornamentów, itp.

Niedoścignionym mistrzem w tej dziedzinie był Benvenuto Cellini, renesansowy złotnik i rzeźbiarz. Trudność i niepowtarzalność tej techniki polega na wykuwaniu w bardzo cienkiej 1-2 mm blasze kształtów, a następnie łączenie ich w całość, tak jak sklejanie dwóch połówek skorupki jajka.

Repus wymaga niebywałej precyzji i wyobraźni, kuje się rzeźbę w negatywie, ale trzeba przewidzieć jej efekt w pozytywie, a grubość materiału do skorygowania przez szlifowanie jest minimalna. W swojej karierze wykonałem kilkadziesiąt takich prac. Za każdym razem jest to wyzwanie.



Ryszard Piotrowski

ROMUALD WIŚNIEWSKI urodzony w Zielonej Górze 20 kwietnia 1963 roku . Studia w Warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych na Wydziale Rzeźby w pracowniach profesorów: Gustawa Zemły, Jana Kucza, Tadeusza Łodziany, Piotra Gawrona, Janusza Pastwy. W 1991 roku wyróżnienie wśród studentów Wydziału Rzeźby za prace rysunkowe. Dyplom - 1991 rok. Pracuje twórczo w dziedzinie rzeźby w brązie, kamieniu , ceramice i drewnie . Prace znajdują się w zbiorach prywatnych w kraju oraz Anglii , Holandii , Kanadzie , Niemczech , Szwajcarii , Szwecji ,Norwegii, Włoszech, USA.
1995 - 1999 Prezydent Związku Artystów Rzeźbiarzy Okręgu Warszawskiego.
Od 2000 członek Stowarzyszenia Artystów „Grupa Kołobrzeg”
Od 2006 współtwórca, członek Rady Programowej pomorskiego magazynu literacko-artystycznego „ Latarnia Morska”
Od 2009 członek Rady Kultury przy Prezydencie Miasta Kołobrzeg
Obecnie Prezes Bałtyckiego Stowarzyszenia „Sieciarnia” w Kołobrzegu

Staż pracy dydaktycznej:
1997 – 2008 Politechnika Koszalińska – Wydział Wzornictwa, Zakład Rysunku Malarstwa i Rzeźby - autorska Pracownia Rzeźby.
Inne miejsce zatrudnienia: własna pracownia rzeźbiarska w Kamicy specjalizująca się w wykonywaniu pomników , małych form rzeźbiarskich, tablic, statuetek, medali w brązie.
Prowadzenie odlewni na potrzeby własne oraz usługi odlewnicze metodą na wosk tracony z powierzonych modeli przez innych twórców.
Inne materiały: żywica, kamień.
Od 2016 nauczyciel rzeźby w Liceum Plastycznym w Gryficach.

II. DZIAŁALNOŚĆ ARTYSTYCZNO – NAUKOWA
Wystawy, realizacje, projekty, publikacje, wydawnictwa, plenery, sympozja i seminaria:
Wystawy indywidualne:
1992 - Urząd Miasta i Gminy – Ożarów Mazowiecki
1992 - Galeria u Jadźki – Zielona Góra
1997 - Galeria u Jadźki – Zielona Góra
2000 - Galeria Sztuki Współczesnej – Kołobrzeg
2000 - Galeria Kierat I – Szczecin
2000 - Biuro Wystaw Artystycznych – Słupsk
2000 - Galeria Piękny Świat - Gdynia
2000 - Biuro Wystaw Artystycznych – Gorzów Wlkp.
2001 - Biuro Wystaw Artystycznych – Nowy Sącz
2001 - Biuro Wystaw Artystycznych – Nowy Targ
2001 - Biuro Wystaw Artystycznych – Krynica Górska
2001 - Biuro Wystaw Artystycznych – Zielona Góra
2001 - Miejski Dom Kultury – Sławno
2001 - Galeria 2000 - Warniłęg
2004 - Galeria Małgorzaty Marchlewskiej – Gdańsk
2015 - Art Exhibitions - Ikar Plaza - Hotel Kolobrzeg
2017 - Galeria Feininger - Trzebiatowski Ośrodek Kultury
2017 - Muzeum Historii Ziemi Kamieńskiej
2018 - Galeria "Na piętrze" - Koszalin
2018 - Galeria " Zamek" - Świdwin
2018 - Galeria Sztuki Współczesnej – Kołobrzeg
2018 - Gminny Ośrodek Kultury - Gościno
2018 - Sala wystawiennicza " Dworzec" - Drawsko Pomorskie
2019 - Pałac Balińskich Jaszuny, Litwa
2019 - Galeria Kalisz Pomorski,
2019 - Galeria " Domus" Wrocław, Polska
2019 - Galeria - "MPS" Koszalin, Polska
2020 - BWA Piła, Polska
2020 - Europejskie Centrum Sztuki - Białogard, Polska


Wystawy zbiorowe:
1990 - Biuro Wystaw Artystycznych – Ciechanów
1991 - Biuro Wystaw Artystycznych – Ciechanów
1991 - Muzeum Akademii Sztuk Pięknych – Warszawa
1992 - Galeria Związku Artystów Rzeźbiarzy – Warszawa
1993 - Galeria Związku Artystów Rzeźbiarzy – Warszawa
1994 - Galeria Związku Artystów Rzeźbiarzy – Warszawa
1995 - Galeria Związku Artystów Rzeźbiarzy – Warszawa
1996 - Galeria Związku Artystów Rzeźbiarzy – Warszawa
1997 - Galeria Związku Artystów Rzeźbiarzy – Warszawa
1997 - Galeria Sztuki Współczesnej – Kołobrzeg / Gemeinsam/
1998 - Galeria Związku Artystów Rzeźbiarzy – Warszawa
1998 - Galeria Sztuki Współczesnej – Kołobrzeg
1998 - Galeria Pankow – Berlin
1998 - Galeria Moje Archiwum – Koszalin
1998 - VI Międzynarodowe Sympozjum Artystów – Tuchomie
1999 - Galeria Sztuki Współczesnej – Kołobrzeg
1999 - VII Międzynarodowe Sympozjum Artystów – Tuchomie
2000 - Biuro Wystaw Artystycznych – Gorzów Wlkp.
IX Bienalle Sztuki Sakralnej "SACRUM
Galeria Sztuki Współczesnej – Kołobrzeg
2001 - Galeria Vasby Konsthall – Stockholm
Polski Instytut – Stockholm (M.S.Z.)
Galeria Vasby Konsthal – Stockholm
"MANNISKAN - FIGUR - GESTALT" l
2003 - Galeria Związku Polskich Artystów Rzeźbiarzy – Warszawa
Galeria Lokstallet Konsthall – Stromstad /Norwegia/
2004 - Wystawa Interdyscyplinarna – BWA Ostrowiec
2005 - Galeria Sztuki Współczesnej – Kołobrzeg Stowarzyszenie Grupa Kołobrzeg
2006 - Galeria Infra, Esvik Konsthall, Väsby Konsthall –Stockholm „ TIDEN ”
2007 - Biuro Wystaw Artystycznych i Usług Plastycznych (BWAiUP)- PIŁA
Stowarzyszenie Artystów - Grupa Kołobrzeg
2008 - Galeria Sztuki Współczesnej – Kołobrzeg. Stowarzyszenie Artystów Grupa Kołobrzeg
2010 - Galeria Sztuki Współczesnej – Kołobrzeg. Stowarzyszenie Artystów Grupa Kołobrzeg
2013 - Rzeźbiarskie symposium Mosan Museum - South Korea
2014 - Galeria Sztuki Współczesnej – Kołobrzeg. Stowarzyszenie Artystów Grupa Kołobrzeg
2014 - Galeria SPICHLERZ - Złotów. Stowarzyszenie Artystów Grupa Kołobrzeg
2014 - Galeria Sztuki Współczesnej – Kołobrzeg. Grupa Kołobrzeg, Kołobrzeg, Polska
2015 - Wystawa SA-GK w Czarnkowie – ,,Galeria Pięciu,,
2017 - Ratusz - Putbus ( Rugia) Stowarzyszenie Artystów Grupa Kołobrzeg
2020 - Galeria Sztuki Współczesnej – Kołobrzeg. Groupa Kołobrzeg, Kolobrzeg, Polska

Katalogi I publikacje:
Indywidualny z wystaw 2000 – 2001
Teka z własnymi pracami 2009
Zbiorowe z w/w wystaw
Latarnia morska - 2007
Indywidualny z wystawy 2018


2. Nagrody i wyróżnienia:
1992 - Galeria Związku Artystów Rzeźbiarzy – Warszawa
Laureat GRAND PRIX
1993 - Galeria Związku Artystów Rzeźbiarzy – Warszawa
srebrny medal
1995 - Galeria Związku Artystów Rzeźbiarzy – Warszawa
srebrny medal
1996 - Galeria Związku Artystów Rzeźbiarzy – Warszawa
srebrny medal
1999 - Stypendium Ministra Kultury i Sztuki
2002 - Nagroda Prezesa Funduszu Ochrony Środowiska w Szczecinie
2004 - Nagroda Prezydenta Miasta Koszalina
2016 - Nagroda Marszałka Województwa Zachodniopomorskiego „Najlepsza przestrzeń publiczna Województwa Zachodniopomorskiego” za rzeźbę hrabiny Elizabeth von Arnim

Romuald Wiśniewski od 1991 roku prowadzi autorską pracownię rzeźby. Posiada pełne kwalifikacje w zakresie rzeźby. Ukończył Akademię Sztuk Pięknych w Warszawie. Realizuje każde zamówienie w oparciu o kompleksową działalność związaną z wykonawstwem projektów rzeźbiarskich w przestrzeni publicznej w architekturze, we wnętrzach czy w ogrodach.
Specjalizuje się w rzeźbach z brązu ( specjalna i unikatowa technika patynowania). Dysponuje technicznym zapleczem umożliwiającym prowadzenie prac od koncepcji rzeźby poprzez odlew w brązie aż do jej montażu. Do pracy twórczej wykorzystuje takie materiały jak: kamień, metal, drewno, żywice syntetyczne. Prace wykonuje według własnych wzorów i pomysłów oraz na indywidualne zamówienie Zleceniodawcy. Wykonane realizacje obejmują zarówno klientów indywidualnych jak i zlecenia dla gmin, urzędów państwowych oraz stowarzyszeń.

Nazywam się Aleksandra Klimowska, mieszkam we Wrocławiu, gdzie prowadzę pracownię ceramiki artystycznej. Ukończyłam Wrocławską Akademię Sztuk Pięknych oraz Liceum Plastyczne we Wrocławiu w pracowni grafiki. W 2020 roku otrzymałam tytuł magistra rzeźby i działań przestrzennych z aneksem z malarstwa. Brałam udział w wystawach w kraju, między innymi w Gdańsku i Warszawie. Jestem twórczynią multidyscyplinarną, specjalizującą się w projektowaniu przestrzennym, malarstwie i rzeźbie. Wykorzystuję lokalną glinę jako główne medium. Moje prace napędza fascynacja naturalnymi strukturami, takimi jak koralowce, skamieliny i grzyby. Organiczne projekty wywodzą się z abstrakcyjnego rozumienia formy i przestrzeni, na które wpływ miało moje doświadczenie w rzeźbie oraz świadomy związek ze światem przyrody.

Nazywam się Aleksandra Klimowska, mieszkam we Wrocławiu, gdzie prowadzę pracownię ceramiki artystycznej. Ukończyłam Wrocławską Akademię Sztuk Pięknych oraz Liceum Plastyczne we Wrocławiu w pracowni grafiki. W 2020 roku otrzymałam tytuł magistra rzeźby i działań przestrzennych z aneksem z malarstwa. Brałam udział w wystawach w kraju, między innymi w Gdańsku i Warszawie. Jestem twórczynią multidyscyplinarną, specjalizującą się w projektowaniu przestrzennym, malarstwie i rzeźbie. Wykorzystuję lokalną glinę jako główne medium. Moje prace napędza fascynacja naturalnymi strukturami, takimi jak koralowce, skamieliny i grzyby. Organiczne projekty wywodzą się z abstrakcyjnego rozumienia formy i przestrzeni, na które wpływ miało moje doświadczenie w rzeźbie oraz świadomy związek ze światem przyrody.

PATI DUBIEL.
Absolwentka Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu. Dyplom obroniła w 2003 roku na wydziale Ceramiki i Szkła. Freelancerka. Od 2013 roku także właścicielka galerii sztuki "Versus" we Wrocławiu oraz współwłaścicielka Versus Studio w Grodźcu . Dwukrotna stypendystka Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Fundacji Kiwanis Wratislavia oraz Glass Studio Borowski. Swoje prace wystawiała na ponad sześćdziesięciu wystawach w kraju i za granicą m. in. w USA, Danii, Niemczech, Belgii. Laureatka licznych nagród: min. 2015 - drugie miejsce w konkursie Telewizji Deutsche Welle i TVP Kultura "Artysto, pokaż się!", 2013 - pierwsze miejsce w konkursie na projekt i wykonanie witrażu dla Związku Polskich Artystów Plastyków we Wrocławiu, 2010 - nagroda firmy Archicom w konkursie "Design-Antydesign", 2003 - I nagroda w konkursie "Szkło Młodych".
Jej prace są obecne w kolekcjach muzeów min. W Muzeum Karkonoskim w Jeleniej Górze, w Muzeum Narodowym w Poznaniu,w Centrum Dziedzictwa Szkła w Krośnie , w Fundacja Ernstinga,w Coesfeld ,Niemcy, w Europejskiej Organizacji ECCO,w Danii,w instytucjach związanych ze sztuką i zbiorach osób prywatnych.

Pati Dubiel od zawsze interesował rysunek, kolor i forma. Wypracowała własną technikę "zamykania" obrazu, pewnego rodzaju opowieści, w szkle. Dubiel, korzystając z całej gamy dostępnych możliwości obróbki szkła, stworzyła własny, bardzo indywidualny i rozpoznawalny styl, którego nie sposób jest pomylić z żadnym innym. W swojej twórczości Artystka kieruje się intuicją, starając się przy tym pokazać swój świat.
Rzeźby Pati-lekkie w formie okazują się mocne w treści.Malarstwo ,rysunek i rzeźba zawsze idą tu w parze dopełniając i kontynuując myśl przewodnią.W nieco przerysowanej odsłonie prace Dubiel ilustrują świat XXI wieku,będący współczesną wieżą Babel.Artystka odwołuje się często do tematyki kulturowego tygla ,w jakim dzisiaj żyjemy,kotłowaniny społecznej i problemów cywilizacyjnych-kwestii integracji ,tolerancji ,zrozumienia ,a także erotyzacji społeczeństwa.Najbardziej inspiruje ją człowiek,jego sensualność i emocje,przekładające się na jego funkcjonowanie i zachowania. Bogatej narracji charakteryzującej rzeźby Pati Dubiel towarzyszy duża dbałość o każdy detal. Artystka w swojej pracy nie unika wykorzystywania urządzeń typu aerograf, sitodruk, waterjet - nie mniej jednak uważa ona, że prawdziwa sztuka powinna "zawierać" w sobie „jak najwięcej z samego artysty”, jego wrażliwości, ducha i twórczego działania. Inspiracją dla prac Dubiel jest to, co ją otacza - zarówno natura jak i sam człowiek z całą gamą emocji i uczuć.

Powstawanie szklanych rzeźb Pati Dubiel jest, jak sama twierdzi, niczym budowanie domu - zaczyna od fundamentów, bazy, ogólnego zarysu pracy a kończy na dopracowywaniu szczegółów kompozycji. Detale i wykończenie są dopełnieniem i dopowiedzeniem całości. Przy pomocy różnych technik uzyskuje zamierzony efekt - ukazuje piękno i możliwości szkła oraz zawiera w nim opowieść, którą chce przekazać odbiorcy
Twórczość Pati Dubiel wymyka się utartym schematom co powoduje iż jej obiekty są niczym koń trojański-kryją w sobie znacznie więcej niż tylko to co widać na pierwszy rzut oka!

Poprzedni rok był dla Artystki bardzo udany, otworzyła swoją dużą, indywidualną wystawę w Galerii “Stara Łaźnia” ,w Zawierciu gdzie pokazała kilkanascie dużych, szklanych kompozycji i kilkanascie rysunków. Efektem sukcesu wystawy są kolejne terminy na pokazy indywidualne: w Galerii “Gemini” w Eindhoven, w Holandii oraz w “Centrum Dziedzictwa Szkła” w Krośnie, oraz oferta kupna szklanej rzeźby do Muzeum Pałacu Schoena w Sosnowcu. Dodatkowo rzeźba Pati Dubiel zakwalifikowała się do finału Międzynarodowego Konkursu Szkła im. Zbigniewa Horbowego, czego efektem będzie udział w wystawie zbiorowej,30 czerwca 2023r. w Muzeum Karkonoskim w Jeleniej Górze.

PATI DUBIEL.
Absolwentka Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu. Dyplom obroniła w 2003 roku na wydziale Ceramiki i Szkła. Freelancerka. Od 2013 roku także właścicielka galerii sztuki "Versus" we Wrocławiu oraz współwłaścicielka Versus Studio w Grodźcu . Dwukrotna stypendystka Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Fundacji Kiwanis Wratislavia oraz Glass Studio Borowski. Swoje prace wystawiała na ponad sześćdziesięciu wystawach w kraju i za granicą m. in. w USA, Danii, Niemczech, Belgii. Laureatka licznych nagród: min. 2015 - drugie miejsce w konkursie Telewizji Deutsche Welle i TVP Kultura "Artysto, pokaż się!", 2013 - pierwsze miejsce w konkursie na projekt i wykonanie witrażu dla Związku Polskich Artystów Plastyków we Wrocławiu, 2010 - nagroda firmy Archicom w konkursie "Design-Antydesign", 2003 - I nagroda w konkursie "Szkło Młodych".
Jej prace są obecne w kolekcjach muzeów min. W Muzeum Karkonoskim w Jeleniej Górze, w Muzeum Narodowym w Poznaniu,w Centrum Dziedzictwa Szkła w Krośnie , w Fundacja Ernstinga,w Coesfeld ,Niemcy, w Europejskiej Organizacji ECCO,w Danii,w instytucjach związanych ze sztuką i zbiorach osób prywatnych.

Pati Dubiel od zawsze interesował rysunek, kolor i forma. Wypracowała własną technikę "zamykania" obrazu, pewnego rodzaju opowieści, w szkle. Dubiel, korzystając z całej gamy dostępnych możliwości obróbki szkła, stworzyła własny, bardzo indywidualny i rozpoznawalny styl, którego nie sposób jest pomylić z żadnym innym. W swojej twórczości Artystka kieruje się intuicją, starając się przy tym pokazać swój świat.
Rzeźby Pati-lekkie w formie okazują się mocne w treści.Malarstwo ,rysunek i rzeźba zawsze idą tu w parze dopełniając i kontynuując myśl przewodnią.W nieco przerysowanej odsłonie prace Dubiel ilustrują świat XXI wieku,będący współczesną wieżą Babel.Artystka odwołuje się często do tematyki kulturowego tygla ,w jakim dzisiaj żyjemy,kotłowaniny społecznej i problemów cywilizacyjnych-kwestii integracji ,tolerancji ,zrozumienia ,a także erotyzacji społeczeństwa.Najbardziej inspiruje ją człowiek,jego sensualność i emocje,przekładające się na jego funkcjonowanie i zachowania. Bogatej narracji charakteryzującej rzeźby Pati Dubiel towarzyszy duża dbałość o każdy detal. Artystka w swojej pracy nie unika wykorzystywania urządzeń typu aerograf, sitodruk, waterjet - nie mniej jednak uważa ona, że prawdziwa sztuka powinna "zawierać" w sobie „jak najwięcej z samego artysty”, jego wrażliwości, ducha i twórczego działania. Inspiracją dla prac Dubiel jest to, co ją otacza - zarówno natura jak i sam człowiek z całą gamą emocji i uczuć.

Powstawanie szklanych rzeźb Pati Dubiel jest, jak sama twierdzi, niczym budowanie domu - zaczyna od fundamentów, bazy, ogólnego zarysu pracy a kończy na dopracowywaniu szczegółów kompozycji. Detale i wykończenie są dopełnieniem i dopowiedzeniem całości. Przy pomocy różnych technik uzyskuje zamierzony efekt - ukazuje piękno i możliwości szkła oraz zawiera w nim opowieść, którą chce przekazać odbiorcy
Twórczość Pati Dubiel wymyka się utartym schematom co powoduje iż jej obiekty są niczym koń trojański-kryją w sobie znacznie więcej niż tylko to co widać na pierwszy rzut oka!

Poprzedni rok był dla Artystki bardzo udany, otworzyła swoją dużą, indywidualną wystawę w Galerii “Stara Łaźnia” ,w Zawierciu gdzie pokazała kilkanascie dużych, szklanych kompozycji i kilkanascie rysunków. Efektem sukcesu wystawy są kolejne terminy na pokazy indywidualne: w Galerii “Gemini” w Eindhoven, w Holandii oraz w “Centrum Dziedzictwa Szkła” w Krośnie, oraz oferta kupna szklanej rzeźby do Muzeum Pałacu Schoena w Sosnowcu. Dodatkowo rzeźba Pati Dubiel zakwalifikowała się do finału Międzynarodowego Konkursu Szkła im. Zbigniewa Horbowego, czego efektem będzie udział w wystawie zbiorowej,30 czerwca 2023r. w Muzeum Karkonoskim w Jeleniej Górze.

Teresa Pastuszka-Kowalska
Artystka rzeźbiarka, ukończyła Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych ukończyła w 1980 roku z medalem dla najlepszego absolwenta roku. Studiowała w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie na Wydziale Rzeźby (1980-1985). Nauczycielka od 1997 roku, członek grupy Via Varsovia w latach 2000 - 2013.

W dorobku twórczym ma setki wystaw zbiorowych i bez mała trzydzieści indywidualnych oraz wiele ważnych realizacji, w tym monumentalnych, najważniejsze z nich to:
1986 - Płaskorzeźby na bramie Cmentarza Żydowskiego, Warszawa
1989 - Figury ołtarza kościoła NMP, Sokołów Podlaski,
1991 - Tryptyk, Maryja, Zwiastowanie , Narodzenie, elewacja kościoła Św. Stanisława Kostki, Warszawa
1996 – Pomnik Księdza Jerzego Popiełuszki , Warszawa- Żoliborz
2002 – monumentalne figury Archaniołów, kościół , Zgorzelec.
2003 - ,,Pieta” rzeźba, Kundzin
2003 - wystrój rzeźbiarski Muzeum Powstania Warszawskiego
2005 – wystrój kaplicy, szkoła Św. Franciszka w Warszawie,
2006 - rzeźba Ronalda Reagana, Doylewstone, Stany Zjednoczone
2007 - rzeźba Agnieszki Osieckiej, Warszawa
2007- Figura Chrystusa, Prezbiterium Kościoła Dzieciątka Jezus, Warszawa
2007 - Figura Chrystusa, Prezbiterium Kościoła Dzieciątka Jezus, Warszawa
2008 – Realizacja rzeźbiarska Prezbiterium kościoła, Gdańsk Chełm,)
2009 - płaskorzeźba Matka Miłosierdzia, Dom Sióstr Miłosierdzia, Warszawa,
2009 - ,,Brama Dialogu- kultura arabska”, Swaida, Syria
2010 – ,,Muzykanci” Pole Mokotowskie, Warszawa
2012 – rzeźba Św. Jana Pawła II, Iwie Białoruś
2013 - kompozycja rzeźbiarska , pomnik Św. Jana Pawła II, Urle,
2015- ,,Madonna w makach”, rzeźba na cmentarzu służewieckim,
2016 - Krucyfiks do kościoła Królowej Meksyku w Laskach,
2017 – Krucyfiks do kościoła Św. Józefa w Cycowie,


Jej ulubionymi materiałami rzeźbiarskimi są: marmur i ceramika.

Teresa prezentuje rzeźby portretowe w ujęciach sytuacyjnych, głównie w ceramice jako materiale przejściowym, nietrwałym tak jak ludzkie życie, portretuje osoby bliskie sobie, znając je i analizując ich wewnętrzną doskonałość opartą na wartościach duchowych.

WYSTAWY INDYWIDUALNE (wybór 5):
1987 - Stara Kordegarda, Warszawa,
1989 – Galeria Kunst Treff, Worpswede, Niemcy,
2004 - ,,Barwa i kształt” Art. Office, Warszawa
2005 - Galeria świątynia Sybilli, Puławy,
2015- ,, Gess Kip” Galeria, Dusseldorf,

WYSTAWY ZBIOROWE (wybór 5)
1996 – Art. Sacre, Sant Severin, Belgia,
1997 - ,,Dante In Polonia”, Centrum Dantego, Rawenna,
2003 - ,, Kunst aus Polen”, Kunst Treff, Worpswede,
2010 - Nowotel Garden Galery, Warszawa
2016 - ,, Wyzwalająca moc sztuki”, X Zjazd Gnieźnieński, Gniezno.
- ,, 1050 lecie Chrztu Polski” K&L Gates, Warszawa,
- ,,Artyści Saskiej Kępy”, Warszawa,

REALIZACJE (wybór 5)
1991 - Tryptyk, elewacja kościoła Św. Stanisława Kostki, Warszawa
1996 – Pomnik Księdza Jerzego Popiełuszki , Warszawa- Żoliborz
2009 - ,,Brama Dialogu- kultura arabska”, Swaida, Syria
2010 – ,,Muzykanci” Pole Mokotowskie, Warszawa,
2012 – rzeźba Św. Jana Pawła II, Iwie, Białoruś,


NAGRODY I WYRÓŻNIENIA:
1980 - medal dla im. Henryka Czarneckiego dla najlepszego absolwenta roku w Państwowym Liceum Sztuk Plastycznych w Kielcach,
2006 – III nagroda, konkurs na pomnik filmu ,,Rejs”, Toruń,
2007 - III nagroda, konkurs na pomnik marynarza, Gdynia,
2015 – medal- ,,Zasłużony dla Mazowsza” nadany przez Mazowieckie Towarzystwo Kultury,
2015 – medal uznania w dziedzinie kultury nadany przez Wydział Zarządzania Uniwersytetu Warszawskiego

Krzysztof Śliwka ur. 1965r. w Rymanowie

Rzeźbą w drewnie zainteresował się w wieku 14 lat. Ukończył Liceum Sztuk Plastycznych w Miejscu Piastowym k. Krosna Jego nauczycielami rzeźby byli m.in. Władysław Kandefer (uczeń Xawerego Dunikowskiego ),Bogdan Biernat, Roman Górka. W latach 1985-97 pracował jako wychowawca w Domu Wczasów Dziecięcych w Rymanowie Zdroju. Od 1997r. zajmuje się zawodowo rzeźbą w drewnie, ceramiką, odlewnictwem i malarstwem. Szczególnie interesuje go tematyka sakralna, portret, pejzaż. Inspiracje, pomysły wynikają z kontaktu z naturą, pejzażem, człowiekiem, tradycją, historią. W niektórych pracach pojawiają się elementy apokaliptyczne, surrealistyczne. W rzeźbie w drewnie stosuje różne techniki m.in. opalanie, klejenie z małych elementów, różne gatunki drewna (lipa, modrzew, jesion, dąb). W malarstwie wykorzystuje własną technikę, która uwydatnia fakturę (na sztywnym podkładzie nakładany jest impast, który jest później patynowany, malowany w technice olejnej lub akrylowej). Wykonuje też modele odlewnicze (współpraca z hutami szkła- Deco Glass Krosno, Sabina Rymanów, Fabryką Porcelany Ćmielów, odlewnikami metali).

Ważniejsze wystawy:
-1995 - Biuro Kultury Stowarzyszenia "Civitas Christiana"- Krosno.
-1999 - MDK Łańcut.
- 2010 - Centrum Kultury Stowarzyszenia "Civitas Christiana" - Warszawa.
- 2010 - Galeria "Pasaż" - Iwonicz Zdrój.
- 2011 - Salonik artystyczny - Krośnieńska Biblioteka Publiczna.
- 2011 - Centrum Kultury Rákosmente Budapeszt.
- 2014 - Galeria "Antresola" - Busko Zdrój.
- 2015 - Muzeum Archidiecezjalne - Przemyśl.
 -2019- Salon Karolczyk Studio Szczecin
- Udział w cyklicznej imprezie "Zaklęte w drewnie"- skansen Sanok
- Udział w wystawach "Bieszczadzkie zadumania"- galeria "Synagoga"- Lesko

ZOFIA GEBGARD U EWY ROSSANO

Jest dwujęzyczna na wielu poziomach. Począwszy od tego, że polsko-francuska i rzeźbiarsko-malarska. A dalej, że jej twórczość bazuje na zderzaniu, a może raczej na dialogu przeciwieństw - materii, emocji, refleksji…

Malarstwo studiowała we Wrocławiu, rzeźbę w Strasbourgu. To tam poznała proces odlewu brązu na wosk tracony i proces wytopu szkła metodą pate de verre.  Zafascynowana,  urzeczona alchemią tych technologii pozostała im wierna, a połączenie brązu i szkła stało się jej ulubionym sposobem wypowiedzi. 

Mówi, że ma nomadyczną duszę i może zamieszkać gdziekolwiek, na jakikolwiek czas. Co już się zdarzało - w Jerozolimie, Galilei, Londynie… I nie jest dla niej problemem bezustanne przemieszczanie się między Strasbourgiem, gdzie ma dom a Wrocławiem, gdzie ma pracownię. Myślę, że w tym wędrownym trybie życia, jaki prowadzi, powolność, nawet pewna medytacyjność procesu rzeźbiarskiego, jaki wybrała, stanowi - poprzez konieczność zatrzymania się - punkt oparcia. Nawet jeśli ona za oparcie uważa ruch. I ten paradoks wpisuje, przenosi w niepojęty sposób na swoje rzeźby - bo chociaż są one nieruchome, wiele z nich opowiada o ruchu właśnie, na progu którego zostały zatrzymane, jakby zaklęte, a przez to odrealnione. I tak oto stoją:  kobiece figurki w ornamentalnych spódnicach z brązu, ze szklanym tułowiem, świetlistym, o wyrazistej barwie. Nieruchome i nieme, niejako ukryte w sobie i starannie wymyślonym przebraniu - mówi, że lubi strój, bo pozwala jej na dotknięcie czasu. I podkreśla, że czas to ważne dla niej medium - ten, który trwa, który się dzieje. Jest jak droga, prowadząca ku temu, co nastąpi, ale i jak zapis teraźniejszości odchodzącej w przeszłość -  nastroju, emocji, inspiracji, myśli towarzyszących procesowi twórczemu … Dla nas, widzów, bywa nie do odczytania,  musimy więc snuć własne opowieści, oparte o wrażenia, jakich dostarcza gotowy już obiekt. Na przykład refleksja o dwujęzyczności, o której już wspomniałam. Może rozumianej jako dwoistość - ciała i ducha - stałości i ulotności, mocy i kruchości? Może tego, co widoczne i co niewidzialne? I o tym, o czym mówi kolor.

Na przykład błękit. Wydaje się być dla niej ważny, bo pojawia się często, zarówno w jej obrazach jak i w rzeźbach. Jak w tej szklanej, kobiecej półpostaci z ptakiem na głowie, z rozpostartą materią między ramionami. Jest niczym zjawa, niczym lazurowa kaskada. Albo ta druga, z brązu, równie enigmatyczna, też z ptakami we włosach, też emanująca niebieskością - na rozwianej spódnicy. Tak, błękit pojawia się często - może w oczywistym odniesieniu szkła do wody, może do firmamentu. Twierdzi bowiem Ewa Rossano, że to niebo, a nie ziemia, wydaje jej się niezmienne, i ona, chociaż nieraz czuje się zawieszona między ziemią a niebem, właśnie w nim odnajduje poczucie stałości. Czy to dlatego jej rzeźby często zadzierają głowy i patrzą w dal nad sobą? Najbardziej symptomatyczny wydaje mi się w tym kontekście plenerowy Angelus Silesius, ustawiony w barokowym ogrodzie ossolińskim we Wrocławiu. Ta prawie trzymetrowa postać z brązu pokazana została bardzo umownie, co można odczytać jako symboliczny cień, ślad poety. I tak uniesiona na palcach stóp jakby chciała wzlecieć. Wrażenie to wzmacniają dwa skrzydła - jedno wyrastające z ramienia, drugie z serca - wypolerowane na złoto - bardziej metaforyczne, mówiące o duchowości i poezji. No i głowa, dopracowana realistycznie, portretowo, ale natchniona i wpatrzona w niebiosa. 

Chociaż rzeźba stanowi główny wątek jej twórczości, nie porzuciła malarstwa, a nawet próbuje łączyć je z obiektami przestrzennymi. Jej obrazy są wyraziste ekspresją materii i ekspansją koloru, a też dzięki ruchliwej, kapryśnej linii wpisującej w nie zarys postaci czy twarzy, a czasem jakąś inskrypcję. Nawarstwia farbę, wprowadza słomę jako materię podkładu, poszukuje wyjścia w przestrzeń, akcentuje i akceptuje przypadek i nieuporządkowanie. W przeciwieństwie do wystylizowanych obiektów rzeźbiarskich obrazy nie dbają o elegancję, wręcz wydają się czasami  niedokończone, niezbyt doprecyzowane, porzucone w pół ruchu pędzla - i to stanowi o ich uroku. Są jak spontaniczne rejestracje jakiegoś dziejącego się na naszych oczach żywiołu. Wydaje mi się nawet, że gdybym ich dotknęła, poczułabym ciepło i prawdę ciała.

Pointą niech będzie pewne zdjęcie: jest słoneczny dzień, artystka stoi obok sztalugi, na której prezentuje obraz, a lewą rękę opiera na  postumencie, gdzie znajduje się niewysoka rzeźba - dwie, złączone ze sobą postacie: ze szklanego, ciemno błękitnego trzonu, umieszczonego na podstawie z brązu, wyłania się podwójne, też z brązu, popiersie i skierowane ku sobie głowy - kobieca i męska. Mam wrażenie, jakby ta figurka wyszła z obrazu, z  żywiołu przenikających się plam błękitu, różnego kształtu, mocy i odcienia, zwieńczonych pasmem horyzontalnej żółci. Może z tego miejsca 
w górnym rogu, gdzie prawie na skraju lazuru płynie mała biała łódeczka pod ciemnym, spokojnym żagielkiem. 

Nie tylko ten świetlisty obraz, ale i dwugłowa figurka, i całe to zdjęcie jest przesycone słońcem i optymizmem - ciepłymi uczuciami. Tak właśnie odbieram sztukę Ewy Rossano - jako powstającą z czułą cierpliwością, dla i z radości tworzenia.

ZOFIA GEBHARD


Ewa Rossano
Ukończyła Akademię Sztuk Pięknych we Wrocławiu dyplomem z malarstwa oraz Akademię Sztuk Pięknych w Strasbourgu dyplomem z rzeźby i szkła. Członkini ZPAP oraz LMaison des Artistes. Tworzy od 30 lat, najlepiej odnajduje się w rzeźbie i nie identyfikuje się z konkretnym nurtem w sztuce – uważa swoją twórczość za nowatorską. W sztuce najbardziej interesuje ją człowiek oraz jego dwoistość i złożoność. Artystka „mówi dłońmi” – jej palce są szybsze niż słowa, to właśnie one są w stanie lepiej wyrazić to, czego nie potrafi wyrazić mówiąc. Prace nad nowym dziełem Ewa Rossano zawsze zaczyna od kryształu, który jest dla niej echem kruchości, reprezentuje naszą duchową stronę oraz przywołuje wszystko, co łączy nas z powietrzem i niebem. Kolejnym etapem powstawania dzieła jest rzeźbienie w wosku tej części, która później zostanie odlana w brązie. Brąz przywołuje fizyczną stronę, bardziej stabilną, reprezentuje wszystko to co łączy nas z Ziemią i naszą ludzką kondycją oraz stanowi dopełnienie części kryształowej. Z kolei zastosowane w rzeźbach kolory przywołują malarskie korzenie artystki. W rzeźbach Ewy Rossano mariaż brązu i kryształu jest obrazem współistnienia dwóch światów, które koegzystują w każdym z nas: siły i kruchości, widzialnego i niewidzialnego, fizycznego i duchowego. Dzięki wybranej przez artystkę technice każda z rzeźb tworzona w jednym egzemplarzu, to unikat.
Jest autorką statuetek nagród i rzeźb monumentalnych. Brała udział w wielu wystawach indywidualnych i zbiorowych, w tym licznych wystaw zagranicznych m.in: „365 dni wzruszeń” – Włochy, Francja, Luksemburg, Islandia (2015–2021); „Parallel Traces” – Gruzja, Serbia, Rumunia, Hiszpania, Polska (2019); Bastylia Art Fair, Paryż, Francja (2014); Salon Sztuki Współczesnej w Tulonie (Nagroda Grand Prix), Francja (2003).

PATI DUBIEL.
Absolwentka Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu. Dyplom obroniła w 2003 roku na wydziale Ceramiki i Szkła. Freelancerka. Od 2013 roku także właścicielka galerii sztuki "Versus" we Wrocławiu oraz współwłaścicielka Versus Studio w Grodźcu . Dwukrotna stypendystka Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Fundacji Kiwanis Wratislavia oraz Glass Studio Borowski. Swoje prace wystawiała na ponad sześćdziesięciu wystawach w kraju i za granicą m. in. w USA, Danii, Niemczech, Belgii. Laureatka licznych nagród: min. 2015 - drugie miejsce w konkursie Telewizji Deutsche Welle i TVP Kultura "Artysto, pokaż się!", 2013 - pierwsze miejsce w konkursie na projekt i wykonanie witrażu dla Związku Polskich Artystów Plastyków we Wrocławiu, 2010 - nagroda firmy Archicom w konkursie "Design-Antydesign", 2003 - I nagroda w konkursie "Szkło Młodych".
Jej prace są obecne w kolekcjach muzeów min. W Muzeum Karkonoskim w Jeleniej Górze, w Muzeum Narodowym w Poznaniu,w Centrum Dziedzictwa Szkła w Krośnie , w Fundacja Ernstinga,w Coesfeld ,Niemcy, w Europejskiej Organizacji ECCO,w Danii,w instytucjach związanych ze sztuką i zbiorach osób prywatnych.

Pati Dubiel od zawsze interesował rysunek, kolor i forma. Wypracowała własną technikę "zamykania" obrazu, pewnego rodzaju opowieści, w szkle. Dubiel, korzystając z całej gamy dostępnych możliwości obróbki szkła, stworzyła własny, bardzo indywidualny i rozpoznawalny styl, którego nie sposób jest pomylić z żadnym innym. W swojej twórczości Artystka kieruje się intuicją, starając się przy tym pokazać swój świat.
Rzeźby Pati-lekkie w formie okazują się mocne w treści.Malarstwo ,rysunek i rzeźba zawsze idą tu w parze dopełniając i kontynuując myśl przewodnią.W nieco przerysowanej odsłonie prace Dubiel ilustrują świat XXI wieku,będący współczesną wieżą Babel.Artystka odwołuje się często do tematyki kulturowego tygla ,w jakim dzisiaj żyjemy,kotłowaniny społecznej i problemów cywilizacyjnych-kwestii integracji ,tolerancji ,zrozumienia ,a także erotyzacji społeczeństwa.Najbardziej inspiruje ją człowiek,jego sensualność i emocje,przekładające się na jego funkcjonowanie i zachowania. Bogatej narracji charakteryzującej rzeźby Pati Dubiel towarzyszy duża dbałość o każdy detal. Artystka w swojej pracy nie unika wykorzystywania urządzeń typu aerograf, sitodruk, waterjet - nie mniej jednak uważa ona, że prawdziwa sztuka powinna "zawierać" w sobie „jak najwięcej z samego artysty”, jego wrażliwości, ducha i twórczego działania. Inspiracją dla prac Dubiel jest to, co ją otacza - zarówno natura jak i sam człowiek z całą gamą emocji i uczuć.

Powstawanie szklanych rzeźb Pati Dubiel jest, jak sama twierdzi, niczym budowanie domu - zaczyna od fundamentów, bazy, ogólnego zarysu pracy a kończy na dopracowywaniu szczegółów kompozycji. Detale i wykończenie są dopełnieniem i dopowiedzeniem całości. Przy pomocy różnych technik uzyskuje zamierzony efekt - ukazuje piękno i możliwości szkła oraz zawiera w nim opowieść, którą chce przekazać odbiorcy
Twórczość Pati Dubiel wymyka się utartym schematom co powoduje iż jej obiekty są niczym koń trojański-kryją w sobie znacznie więcej niż tylko to co widać na pierwszy rzut oka!

Poprzedni rok był dla Artystki bardzo udany, otworzyła swoją dużą, indywidualną wystawę w Galerii “Stara Łaźnia” ,w Zawierciu gdzie pokazała kilkanascie dużych, szklanych kompozycji i kilkanascie rysunków. Efektem sukcesu wystawy są kolejne terminy na pokazy indywidualne: w Galerii “Gemini” w Eindhoven, w Holandii oraz w “Centrum Dziedzictwa Szkła” w Krośnie, oraz oferta kupna szklanej rzeźby do Muzeum Pałacu Schoena w Sosnowcu. Dodatkowo rzeźba Pati Dubiel zakwalifikowała się do finału Międzynarodowego Konkursu Szkła im. Zbigniewa Horbowego, czego efektem będzie udział w wystawie zbiorowej,30 czerwca 2023r. w Muzeum Karkonoskim w Jeleniej Górze.

Bogusław Zen
Urodzony we Wrocławiu w 1963r. Studiował na ASP we Wrocławiu na wydziale rzeźby, gdzie uzyskał dyplom w 1997r. W czasie studiów zrobił także kurs z konserwacji zabytków. Od czasu ukończenia studiów zajmuje się zawodowo rzeźbą w kamieniu, drewnie ,brązie, instalacją rzeźbiarską ,tworzy również małą formę rzeźbiarską medalierstwo.
Od 2003 roku zajmuje się też rzeźbą w nietrwałych materiałach, rzeźbą krótkiego trwania tzn. rzeźbi w lodzie, śniegu i piasku.
Jedną z jego ulubionych sztuk jest rysunek. Mieszka i tworzy we Wrocławiu.

NAJWAŻNIEJSZE REALIZACJE RZEŹBIARSKIE:
-Rzeźba POLONIA, Wądroże Wielkie
-Pomnik Chrystusa w Polkowicach( 3,3m wys. kamień piaskowiec)
-Pomnik Jana Pawła II w Miliczu (3,4m wys. brąz)
-Ołtarz boczny w Kościele OO. Bonifratrów we Wrocławiu (konserwacja)
-Ołtarz główny w Seminarium Duchownym we Wrocławiu (kamień piaskowiec)
-Rzeźba rycerza na szczycie pałacu w Kwietnie na DolnymŚląsku oraz konserwacja zabytkowych sufitów w tymże pałacu
-1996 Medal dla Cuprum Banku, II nagroda w konkursie realizacja

NAJWAŻNIEJSZE WYSTAWY:
2020- wystawa jubileuszowa 4x6x25, 25 lat pracy twórczej Arsenał Wrocław
2019-Wystawa Indywidualna Oborniki Śl.
2018-rzeźba w piasku „Marszałek Józef Piłsudski” w Legnicy
2018- Międzynarodowy Festiwal rzeźby w lodzie Pakruojos Dwaras ,Litwa
2018- Międzynarodowy Festiwal Rzeźby w śniegu i w lodzie Harbin, Chiny
2016-Wystawa rzeźb lodowych ,Berlin,Niemcy
2016- Wystawa Indywidualna rzeźba „Galeria Na Wprost„Iława”
2015-XXVII Wystawa Plastyki Zagłębia Miedziowego,Legnica
-2014-Międzynarodowy Festiwal Rzeźbiarski w lodzie i
Międzynarodowy Festiwal Rzeźbiarski w piasku ,Jelgava, Łotwa
-2013-Międzynarodowy Festiwal Rzeźby w lodzie , Helsinki, Finlandia
2012-Wystawa „Nowa Sztuka Narodowa” w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie
2012-Wystawa Międzynarodowy Konkurs na Pomnik Smoleński CRP, Orońsko
-od 2008 do 2011-Międzynarodowy Festiwal Rzeźby w piasku, Warnemunde , Niemcy
-od 2005 do 20010 Międzynarodowy Festiwal Rzeźby w lodzie, Rostock, Niemcy
-2008-VI Triennale Polskiego Rysunku Współczesnego,Lubaczów
-2007-Rzeźba w Eben Emael park/Liege, Belgia
-2005-Wystawa zbiorowa ,rzeźba BWA Awangarda, Wrocław
-2004-wystawa zbiorowa 'Wilde Galerie”,Dusseldorf ,Niemcy
-2003- XIV Biennale Internationale Dantesca ,Ravenna,
Włochy (medal z brązu w zbiorach Muzeum Dantego w Ravennie)

PLENERY
2018-plener „piękno powiatu Krakowskiego”, Czajowice k/Ojcowa
2017- plener „Radośnie o Polsce” Myślenice Jasienica 2017
2016- Plener w Myślenicach „Radośnie o Polsce”
2010- Plener rzeźbiarski w Zwickau, Rzeźba Schuman i Klara rzeźba w drewnie
2004 i 2005- plener w Osiekach
od 2003 do 2010 Międzynarodowe warsztaty Artystyczne w Myślenicach
2017- udział w konkursie na Pomnik Prezydenta Lecha Kaczyńskiego oraz na
Pomnik Ofiar Tragedii Smoleńskiej z roku 2010
2020 Udział w konkursie Bitwy Warszawskiej oraz w konkursie na pomnik
Żołnierzy Wyklętych we Wrocławiu

NAJWAŻNIEJSZE NAGRODY:
-2018-Wyróżnienie Międzynarodowy Festiwal Rzeźby w Śniegu Harbin, Chiny
-2012 Nagroda Artystów Livigno ,Włochy, Międzynarodowy Festiwal Rzeźby w Śniegu
-2006- III nagroda Harbin, Chiny,Międzynarodowy Fesitwal Rzeźby w Śniegu
-2005- II nagroda Valloire, Francja, Międzynarodowy Festiwal Rzeźby w Śniegu
-2004- I i II nagroda Innichen,San Vigilio , Włochy, Międzynarodowy Festiwal

Stale tworzy i wszystkie rzeźby unikaty trafiają do rąk prywatnych kolekcjonerów w kraju i na świecie.

ROMUALD WIŚNIEWSKI urodzony w Zielonej Górze 20 kwietnia 1963 roku . Studia w Warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych na Wydziale Rzeźby w pracowniach profesorów: Gustawa Zemły, Jana Kucza, Tadeusza Łodziany, Piotra Gawrona, Janusza Pastwy. W 1991 roku wyróżnienie wśród studentów Wydziału Rzeźby za prace rysunkowe. Dyplom - 1991 rok. Pracuje twórczo w dziedzinie rzeźby w brązie, kamieniu , ceramice i drewnie . Prace znajdują się w zbiorach prywatnych w kraju oraz Anglii , Holandii , Kanadzie , Niemczech , Szwajcarii , Szwecji ,Norwegii, Włoszech, USA.
1995 - 1999 Prezydent Związku Artystów Rzeźbiarzy Okręgu Warszawskiego.
Od 2000 członek Stowarzyszenia Artystów „Grupa Kołobrzeg”
Od 2006 współtwórca, członek Rady Programowej pomorskiego magazynu literacko-artystycznego „ Latarnia Morska”
Od 2009 członek Rady Kultury przy Prezydencie Miasta Kołobrzeg
Obecnie Prezes Bałtyckiego Stowarzyszenia „Sieciarnia” w Kołobrzegu

Staż pracy dydaktycznej:
1997 – 2008 Politechnika Koszalińska – Wydział Wzornictwa, Zakład Rysunku Malarstwa i Rzeźby - autorska Pracownia Rzeźby.
Inne miejsce zatrudnienia: własna pracownia rzeźbiarska w Kamicy specjalizująca się w wykonywaniu pomników , małych form rzeźbiarskich, tablic, statuetek, medali w brązie.
Prowadzenie odlewni na potrzeby własne oraz usługi odlewnicze metodą na wosk tracony z powierzonych modeli przez innych twórców.
Inne materiały: żywica, kamień.
Od 2016 nauczyciel rzeźby w Liceum Plastycznym w Gryficach.

II. DZIAŁALNOŚĆ ARTYSTYCZNO – NAUKOWA
Wystawy, realizacje, projekty, publikacje, wydawnictwa, plenery, sympozja i seminaria:
Wystawy indywidualne:
1992 - Urząd Miasta i Gminy – Ożarów Mazowiecki
1992 - Galeria u Jadźki – Zielona Góra
1997 - Galeria u Jadźki – Zielona Góra
2000 - Galeria Sztuki Współczesnej – Kołobrzeg
2000 - Galeria Kierat I – Szczecin
2000 - Biuro Wystaw Artystycznych – Słupsk
2000 - Galeria Piękny Świat - Gdynia
2000 - Biuro Wystaw Artystycznych – Gorzów Wlkp.
2001 - Biuro Wystaw Artystycznych – Nowy Sącz
2001 - Biuro Wystaw Artystycznych – Nowy Targ
2001 - Biuro Wystaw Artystycznych – Krynica Górska
2001 - Biuro Wystaw Artystycznych – Zielona Góra
2001 - Miejski Dom Kultury – Sławno
2001 - Galeria 2000 - Warniłęg
2004 - Galeria Małgorzaty Marchlewskiej – Gdańsk
2015 - Art Exhibitions - Ikar Plaza - Hotel Kolobrzeg
2017 - Galeria Feininger - Trzebiatowski Ośrodek Kultury
2017 - Muzeum Historii Ziemi Kamieńskiej
2018 - Galeria "Na piętrze" - Koszalin
2018 - Galeria " Zamek" - Świdwin
2018 - Galeria Sztuki Współczesnej – Kołobrzeg
2018 - Gminny Ośrodek Kultury - Gościno
2018 - Sala wystawiennicza " Dworzec" - Drawsko Pomorskie
2019 - Pałac Balińskich Jaszuny, Litwa
2019 - Galeria Kalisz Pomorski,
2019 - Galeria " Domus" Wrocław, Polska
2019 - Galeria - "MPS" Koszalin, Polska
2020 - BWA Piła, Polska
2020 - Europejskie Centrum Sztuki - Białogard, Polska


Wystawy zbiorowe:
1990 - Biuro Wystaw Artystycznych – Ciechanów
1991 - Biuro Wystaw Artystycznych – Ciechanów
1991 - Muzeum Akademii Sztuk Pięknych – Warszawa
1992 - Galeria Związku Artystów Rzeźbiarzy – Warszawa
1993 - Galeria Związku Artystów Rzeźbiarzy – Warszawa
1994 - Galeria Związku Artystów Rzeźbiarzy – Warszawa
1995 - Galeria Związku Artystów Rzeźbiarzy – Warszawa
1996 - Galeria Związku Artystów Rzeźbiarzy – Warszawa
1997 - Galeria Związku Artystów Rzeźbiarzy – Warszawa
1997 - Galeria Sztuki Współczesnej – Kołobrzeg / Gemeinsam/
1998 - Galeria Związku Artystów Rzeźbiarzy – Warszawa
1998 - Galeria Sztuki Współczesnej – Kołobrzeg
1998 - Galeria Pankow – Berlin
1998 - Galeria Moje Archiwum – Koszalin
1998 - VI Międzynarodowe Sympozjum Artystów – Tuchomie
1999 - Galeria Sztuki Współczesnej – Kołobrzeg
1999 - VII Międzynarodowe Sympozjum Artystów – Tuchomie
2000 - Biuro Wystaw Artystycznych – Gorzów Wlkp.
IX Bienalle Sztuki Sakralnej "SACRUM
Galeria Sztuki Współczesnej – Kołobrzeg
2001 - Galeria Vasby Konsthall – Stockholm
Polski Instytut – Stockholm (M.S.Z.)
Galeria Vasby Konsthal – Stockholm
"MANNISKAN - FIGUR - GESTALT" l
2003 - Galeria Związku Polskich Artystów Rzeźbiarzy – Warszawa
Galeria Lokstallet Konsthall – Stromstad /Norwegia/
2004 - Wystawa Interdyscyplinarna – BWA Ostrowiec
2005 - Galeria Sztuki Współczesnej – Kołobrzeg Stowarzyszenie Grupa Kołobrzeg
2006 - Galeria Infra, Esvik Konsthall, Väsby Konsthall –Stockholm „ TIDEN ”
2007 - Biuro Wystaw Artystycznych i Usług Plastycznych (BWAiUP)- PIŁA
Stowarzyszenie Artystów - Grupa Kołobrzeg
2008 - Galeria Sztuki Współczesnej – Kołobrzeg. Stowarzyszenie Artystów Grupa Kołobrzeg
2010 - Galeria Sztuki Współczesnej – Kołobrzeg. Stowarzyszenie Artystów Grupa Kołobrzeg
2013 - Rzeźbiarskie symposium Mosan Museum - South Korea
2014 - Galeria Sztuki Współczesnej – Kołobrzeg. Stowarzyszenie Artystów Grupa Kołobrzeg
2014 - Galeria SPICHLERZ - Złotów. Stowarzyszenie Artystów Grupa Kołobrzeg
2014 - Galeria Sztuki Współczesnej – Kołobrzeg. Grupa Kołobrzeg, Kołobrzeg, Polska
2015 - Wystawa SA-GK w Czarnkowie – ,,Galeria Pięciu,,
2017 - Ratusz - Putbus ( Rugia) Stowarzyszenie Artystów Grupa Kołobrzeg
2020 - Galeria Sztuki Współczesnej – Kołobrzeg. Groupa Kołobrzeg, Kolobrzeg, Polska

Katalogi I publikacje:
Indywidualny z wystaw 2000 – 2001
Teka z własnymi pracami 2009
Zbiorowe z w/w wystaw
Latarnia morska - 2007
Indywidualny z wystawy 2018


2. Nagrody i wyróżnienia:
1992 - Galeria Związku Artystów Rzeźbiarzy – Warszawa
Laureat GRAND PRIX
1993 - Galeria Związku Artystów Rzeźbiarzy – Warszawa
srebrny medal
1995 - Galeria Związku Artystów Rzeźbiarzy – Warszawa
srebrny medal
1996 - Galeria Związku Artystów Rzeźbiarzy – Warszawa
srebrny medal
1999 - Stypendium Ministra Kultury i Sztuki
2002 - Nagroda Prezesa Funduszu Ochrony Środowiska w Szczecinie
2004 - Nagroda Prezydenta Miasta Koszalina
2016 - Nagroda Marszałka Województwa Zachodniopomorskiego „Najlepsza przestrzeń publiczna Województwa Zachodniopomorskiego” za rzeźbę hrabiny Elizabeth von Arnim

Romuald Wiśniewski od 1991 roku prowadzi autorską pracownię rzeźby. Posiada pełne kwalifikacje w zakresie rzeźby. Ukończył Akademię Sztuk Pięknych w Warszawie. Realizuje każde zamówienie w oparciu o kompleksową działalność związaną z wykonawstwem projektów rzeźbiarskich w przestrzeni publicznej w architekturze, we wnętrzach czy w ogrodach.
Specjalizuje się w rzeźbach z brązu ( specjalna i unikatowa technika patynowania). Dysponuje technicznym zapleczem umożliwiającym prowadzenie prac od koncepcji rzeźby poprzez odlew w brązie aż do jej montażu. Do pracy twórczej wykorzystuje takie materiały jak: kamień, metal, drewno, żywice syntetyczne. Prace wykonuje według własnych wzorów i pomysłów oraz na indywidualne zamówienie Zleceniodawcy. Wykonane realizacje obejmują zarówno klientów indywidualnych jak i zlecenia dla gmin, urzędów państwowych oraz stowarzyszeń.