Referencje: Catalogue Raisonne nr.310, p.205.
Louis TOFFOLI – francuski malarz pochodzenia włoskiego, urodził się w Trieście we Włoszech. Naukę rozpoczął w Trieste Naval School w 1924 roku, ale problemy osobiste zmusiły go do porzucenia nauki. Pracował jako kowal, później jako krawiec i uczęszczał na zajęcia wieczorowe w Trieste Academy of Fine Arts. Na Biennale w Trieście w 1928 roku zaprezentował dwa obrazy w stylu konstruktywistycznym. Jego wyjątkową wizją żywo interesowali się faszystowscy propagandyści.
W 1930 roku Louis Toffoli uciekł przed reżimem Mussoliniego i wyemigrował do Paryża. Mieszkał w przy rue Myrha w sercu dzielnicy Goutte d’Or, bez dokumentów i pieniędzy. Sylvia, jego przyszła żona, wkrótce do niego dołączyła. Denis Kalman, znany krawiec z Faubourg Saint Honoré, zatrudnił go, a jego talent do tworzenia modeli wkrótce został doceniony. Uzyskał kartę rzemieślnika i uczył sztuki kroju w izbie związku zawodowego odzieżowego. Liczne zlecenia pozwoliły mu na osiedlenie się w Alfortville w 1934 roku i w Charenton-le-Pont. Pracował jako freelancer dla paryskich domów mody, jednocześnie uczęszczając na zajęcia z rysunku i próbując swoich sił w technice plakatowej. Dzień po dniu cierpliwie udoskonalał swój styl, odmawiając pracy w reklamie.
Począwszy od 1935 roku wystawiał w czołowych paryskich salonach: Salon d’Automne, Salon des Indépendants, Salon des Peintres Témoins de leur Temps. W 1947 roku Luigi Toffoli przyjął francuskie obywatelstwo i został Louisem Toffoli. W latach 50 – tych nauczył się litografii i swój kunszt malarski całkowicie poświęcił się tej szlachetnej technice. Malarski wyraz Louisa Toffoliego charakteryzuje się przekonującą obserwacją ludzkiej postawy, malowniczych scen lub krajobrazów stworzonych przez człowieka. Jego indywidualny styl malarski jest rozpoznawany na całym świecie. Wystawiał w wielu krajach, a jego prace graficzne znajdują się w wielu zbiorach muzealnych.
Muzeum Toffoli zostało otwarte w 1995 roku w Charenton-le-Pont, gdzie mieszkał. Jego prace są częścią stałej kolekcji Galerii Estades od 1990 roku. Były eksponowane w czterech siedzibach Galerii Estades: w Paryżu, Lyonie, Tulonie i Baden-Baden.

Oprawy widoczne na wizualizacjach mają charakter poglądowy i nie stanowią oferty handlowej.

Mały Książe to uniwersalna historia o przyjaźni, dorastaniu, współodpowiedzialności i przywiązaniu; przetłumaczono ją na ponad trzysta języków. Jest skierowana nie tylko do najmłodszych, ponieważ dotyka najbardziej czułych strun duszy czytelniczek i czytelników. O takim przeznaczeniu utworu świadczy również fakt, że autor zadedykował Małego Księcia dorosłemu, swojemu bliskiemu przyjacielowi Léonowi Werthowi — francuskiemu pisarzowi, eseiście i dziennikarzowi.
Po raz pierwszy książka została wydana w 1943 roku w Nowym Jorku. Narratorem jej jest pilot, którego można utożsamić z autorem — Antoine de Saint-Exupéry sam był doświadczonym lotnikiem. Również opis wyglądu Małego Księcia nawiązuje do pisarza z lat dziecięcych, kiedy to rodzina nazywała go „słonecznym królem” z powodu jego jasnych kręconych włosów. Symboliczne jest również umiejscowienie spotkania Małego Księcia i pilota na Saharze — w 1935 roku autor przeżył wypadek samolotowy, lecąc z Paryża do Sajgonu, w trakcie próby pobicia rekordu prędkości, a maszyna rozbiła się na pustyni.
Na maleńkiej asteroidzie B 612 mieszka Mały Książę. Większość czasu spędza na czyszczeniu wulkanów i plewieniu chwastów. Pewnego dnia odkrywa, że na jego planecie wyrosła róża. Chłopiec otacza ją troską — regularnie podlewa i osłania przed wiatrem. Niestety kwiat nie docenia jego starań. Zniechęcony zachowaniem róży, Mały Książę postanawia wyruszyć w podróż na inne planety. Na każdej z nich główny bohater poznaje różne postaci, zarówno rzeczywiste, jak i fantastyczne, które skłaniają go do refleksji nad światem i życiem. Mieszkaniec asteroidy B 612 trafia również na Ziemię…
Antoine Marie Jean-Baptiste Roger de Saint-Exupéry - francuski lotnik, pisarz i poeta. Na "lotniczym szlaku" - nad Saharą, Andami i Atlantykiem powstały wszystkie jego książki.
Był również korespondentem prasy francuskiej podczas wojny domowej w Hiszpanii. Zadebiutował "Pocztą na południe", sławę przyniósł mu "Nocny lot" a w 1939 roku napisał są największą książkę"Ziemia, planeta ludzi". W swojej prozie głosił braterstwo wszystkich ludzi, potrzebę odwagi, prawości i moralnego obowiązku. Podczas wojny brał udział w lotach zwiadowczych nad Francją i w jednej z takich misji zginął. Przedtem napisał piękną opowieść poetycką Mały Książę (1943) oraz rozpoczął pracę nad dziełem życia, traktatem Twierdza. Tej książki nie zdążył dokończyć, ukazała się pośmiertnie w 1948 roku.

Oprawy widoczne na wizualizacjach mają charakter poglądowy i nie stanowią oferty handlowej.

Mały Książe to uniwersalna historia o przyjaźni, dorastaniu, współodpowiedzialności i przywiązaniu; przetłumaczono ją na ponad trzysta języków. Jest skierowana nie tylko do najmłodszych, ponieważ dotyka najbardziej czułych strun duszy czytelniczek i czytelników. O takim przeznaczeniu utworu świadczy również fakt, że autor zadedykował Małego Księcia dorosłemu, swojemu bliskiemu przyjacielowi Léonowi Werthowi — francuskiemu pisarzowi, eseiście i dziennikarzowi.
Po raz pierwszy książka została wydana w 1943 roku w Nowym Jorku. Narratorem jej jest pilot, którego można utożsamić z autorem — Antoine de Saint-Exupéry sam był doświadczonym lotnikiem. Również opis wyglądu Małego Księcia nawiązuje do pisarza z lat dziecięcych, kiedy to rodzina nazywała go „słonecznym królem” z powodu jego jasnych kręconych włosów. Symboliczne jest również umiejscowienie spotkania Małego Księcia i pilota na Saharze — w 1935 roku autor przeżył wypadek samolotowy, lecąc z Paryża do Sajgonu, w trakcie próby pobicia rekordu prędkości, a maszyna rozbiła się na pustyni.
Na maleńkiej asteroidzie B 612 mieszka Mały Książę. Większość czasu spędza na czyszczeniu wulkanów i plewieniu chwastów. Pewnego dnia odkrywa, że na jego planecie wyrosła róża. Chłopiec otacza ją troską — regularnie podlewa i osłania przed wiatrem. Niestety kwiat nie docenia jego starań. Zniechęcony zachowaniem róży, Mały Książę postanawia wyruszyć w podróż na inne planety. Na każdej z nich główny bohater poznaje różne postaci, zarówno rzeczywiste, jak i fantastyczne, które skłaniają go do refleksji nad światem i życiem. Mieszkaniec asteroidy B 612 trafia również na Ziemię…
Antoine Marie Jean-Baptiste Roger de Saint-Exupéry - francuski lotnik, pisarz i poeta. Na "lotniczym szlaku" - nad Saharą, Andami i Atlantykiem powstały wszystkie jego książki.
Był również korespondentem prasy francuskiej podczas wojny domowej w Hiszpanii. Zadebiutował "Pocztą na południe", sławę przyniósł mu "Nocny lot" a w 1939 roku napisał są największą książkę"Ziemia, planeta ludzi". W swojej prozie głosił braterstwo wszystkich ludzi, potrzebę odwagi, prawości i moralnego obowiązku. Podczas wojny brał udział w lotach zwiadowczych nad Francją i w jednej z takich misji zginął. Przedtem napisał piękną opowieść poetycką Mały Książę (1943) oraz rozpoczął pracę nad dziełem życia, traktatem Twierdza. Tej książki nie zdążył dokończyć, ukazała się pośmiertnie w 1948 roku.

Oprawy widoczne na wizualizacjach mają charakter poglądowy i nie stanowią oferty handlowej.

Referencje:
- Catalogue raisonné Miro lithographe, Mourlot #1250

Oprawy widoczne na wizualizacjach mają charakter poglądowy i nie stanowią oferty handlowej.

Reprodukowany:
- Salvador Dali. Catalogue Raisonné of Etchings and Mixed-Media Prints 1924-1980. Edited by Ralf Michler and Lutz W. Löpsinger, Prestel, Munich – New York 1995, s. 141, kat. 99, il.

Oprawy widoczne na wizualizacjach mają charakter poglądowy i nie stanowią oferty handlowej.

Oprawy widoczne na wizualizacjach mają charakter poglądowy i nie stanowią oferty handlowej.

Dali rozpoczął malować ten obraz w 1929 roku, ale dokończył dopiero w 1932 r. Był to pierwszy obraz, w którym Dali zaczął używać podwójnych obrazów, które powstawały w ciągu następnej dekady, w okresie „paranoiczno-krytycznym”. Podwójne obrazy użyte tutaj nie są tak udane jak późniejszy obraz Łabędzie odbijające słonie (1937). Widz zdaje sobie sprawę z iluzji, jakie tworzy Dali, zanim zda sobie sprawę, jaka ma być ogólna forma.
Żółte chmury stają się włosami mężczyzny; jego twarz i górna część tułowia są uformowane przez zrujnowaną architekturę rozrzuconą po krajobrazie. Podobnie jak w przypadku niemal wszystkich prac Dalego z 1929 r., obraz ten porusza kwestię jego domniemanego lęku przed seksem. Powtarzający się motyw „kobieta - dzban” pojawia się po lewej stronie obrazu. Obok „kobiety - dzban” znajduje się obiekt w kształcie macicy, a prawa ręka „niewidzialnego człowieka” jest ucięta w połowie i ma kształty kobiety. Dwie humanoidalne postacie z prawej strony obrazu symbolizują trudność w zbliżeniu kobiety i mężczyzny. Oryginał obrazu znajduje się w Museo Nacional Reina Sofia, Madrid.

Oprawy widoczne na wizualizacjach mają charakter poglądowy i nie stanowią oferty handlowej.

Cykl Dalinian Horses jest wymieniony w oficjalnym katalogu dzieł graficznych Salvadora Dali wyd. Albert Fields.
Seria ta obejmuje 18 litografii, których motywem przewodnim jest koń. Są to następujące prace: Neptune (Neptun); Pégase (Pegaz); Le Cheval de Troie (Koń trojański); Bucéphale (Bucefał); Le Chevalier Romain (Kawalerzysta rzymski); Le Centurion (Centurion); Le Cheval de Caligula (Koń Kaliguli); Le Cheval de Triomphe (Koń triumfu); Saint Georges (Święty Jerzy); La Licorne (Jednorożec); Le Chevalier Chrétien (Rycerz chrześcijaństwa); Lady Godiva; Le Cheval de Course (Koń wyścigowy); Le Cheval de Labeur (Koń pracy); Le Picador (Pikador); Don Quichotte ou l’Éloge de la Folie (Don Kichot - pochwała szaleństwa);Le Cheval de la Mort (Koń śmierci); Le Cheval de Printemps (Koń wiosny).
Cykl prac Salvadora Dalego znany jako "Dalinian Horses" jest kwintesencją fascynacji Dalego symboliką konia. Konie były jednym z motywów często wykorzystywanych przez Dalego w różnych dziełach, ponieważ reprezentowały dla niego siłę, wolność, elegancję i duchowy wymiar człowieka. Dali często odwoływał się do postaci z mitologii greckiej i rzymskiej, takich jak Pegaz czy konie Heliosa ciągnące rydwan Słońca. Symbolika konia była dla niego uniwersalna i wielowymiarowa. W "Dalinian Horses" widoczne są także nawiązania do średniowiecznej sztuki i hiszpańskiego dziedzictwa, z którego się wywodził.
Cykl "Dalinian Horses" został wykonany w różnych technikach, w tym litografii i grafiki, co pozwoliło artyście eksperymentować z różnymi stylami i efektami. Dzięki temu mógł w pełni ukazać dynamiczność i dramatyczność postaci konia. W cyklu Dalego konie nie są zwykłymi zwierzętami – często unoszą się nad ziemią, nawiązując do transcendencji i duchowego wymiaru życia. Ich sylwetki bywają przesycone niepokojem, jednocześnie pozostając majestatyczne. U Dalego koń jest symbolem siły, lecz także ambiwalentnych emocji: wolności i dzikości, a jednocześnie ujarzmienia i opresji.

Oprawy widoczne na wizualizacjach mają charakter poglądowy i nie stanowią oferty handlowej.

Limitowana edycja wydana za zgodą Salvadora Dali pod jego osobistą kontrolą. Cykl Dalinian Horses jest wymieniony w oficjalnym katalogu dzieł graficznych Salvadora Dali wyd. Albert Fields.Le Cheval Saint Georges jest jedną z cyklu prac Salwadora Dali pod wspólnym tytułem Dalinian Horses.
Seria ta obejmuje 18 litografii, których motywem przewodnim jest koń. Są to następujące prace: Neptune (Neptun); Pégase (Pegaz); Le Cheval de Troie (Koń trojański); Bucéphale (Bucefał); Le Chevalier Romain (Kawalerzysta rzymski); Le Centurion (Centurion); Le Cheval de Caligula (Koń Kaliguli); Le Cheval de Triomphe (Koń triumfu); Saint Georges (Święty Jerzy); La Licorne (Jednorożec); Le Chevalier Chrétien (Rycerz chrześcijaństwa); Lady Godiva; Le Cheval de Course (Koń wyścigowy); Le Cheval de Labeur (Koń pracy); Le Picador (Pikador); Don Quichotte ou l’Éloge de la Folie (Don Kichot - pochwała szaleństwa);Le Cheval de la Mort (Koń śmierci); Le Cheval de Printemps (Koń wiosny).
Cykl prac Salvadora Dalego znany jako "Dalinian Horses" jest kwintesencją fascynacji Dalego symboliką konia. Konie były jednym z motywów często wykorzystywanych przez Dalego w różnych dziełach, ponieważ reprezentowały dla niego siłę, wolność, elegancję i duchowy wymiar człowieka.
Dali często odwoływał się do postaci z mitologii greckiej i rzymskiej, takich jak Pegaz czy konie Heliosa ciągnące rydwan Słońca. Symbolika konia była dla niego uniwersalna i wielowymiarowa. W "Dalinian Horses" widoczne są także nawiązania do średniowiecznej sztuki i hiszpańskiego dziedzictwa, z którego się wywodził.
Cykl "Dalinian Horses" został wykonany w różnych technikach, w tym litografii i grafiki, co pozwoliło artyście eksperymentować z różnymi stylami i efektami. Dzięki temu mógł w pełni ukazać dynamiczność i dramatyczność postaci konia. W cyklu Dalego konie nie są zwykłymi zwierzętami – często unoszą się nad ziemią, nawiązując do transcendencji i duchowego wymiaru życia. Ich sylwetki bywają przesycone niepokojem, jednocześnie pozostając majestatyczne. U Dalego koń jest symbolem siły, lecz także ambiwalentnych emocji: wolności i dzikości, a jednocześnie ujarzmienia i opresji.

Oprawy widoczne na wizualizacjach mają charakter poglądowy i nie stanowią oferty handlowej.

Referencje:
- katalogu Raisonnee dzieł Dalego autorstwa Alberta Fielda, s. 170.

Oprawy widoczne na wizualizacjach mają charakter poglądowy i nie stanowią oferty handlowej.

Jan Wysocki to utalentowany malarz, który łączy w swoich pracach style abstrakcyjne i figuralne. Jest znany ze swojego unikalnego podejścia do malarstwa, wykorzystującego różnorodne techniki, aby ożywić swoją wizję. Sztuka Wysockiego jest inspirowana naturą, rustykalnymi motywami i charakteryzuje się wyjątkowym naciskiem na fakturę. W swoim procesie twórczym artysta czerpie tematy z otaczającego nas kosmicznego świata, nasycając swoje dzieła energią i światłem Zaangażowanie Wysockiego w swoje rzemiosło i jego niezachwiana pasja do malarstwa sprawiły, że wyróżnia się na tle innych artystów.

Oprawy widoczne na wizualizacjach mają charakter poglądowy i nie stanowią oferty handlowej.

Lit.: Ralf Michler, Lutz W. Löpsinger, Salvador Dali: Catalogue Raisonné of Lithographs and Wood Engravings 1956– 1980, Prestel Publishing Munich – New York 1995, nr kat. 1445; Albert Field raisonne 74-5.

Cykl mający oryginalny tytuł ""Senza tempo, Les Vitraux, 24 temi dal surrealismo"" (Ponad czasem, Witraże, 24 tematy surrealistyczne), powstał w 1974 roku. Dali w 24 kompozycjach ukazał swoje surrealistyczne wizje dotyczące wielu aspektów życia ludzkiego. W 1979 roku w Watykanie został wydany album zawierający reprodukcje wszystkich 24 litografii cyklu, a Luigi Testaferrata poza obszernym omówieniem twórczości Dalego zamieścił interpretacje opowiedziane mu przez Salvadora Dali do każdej z 24 kompozycji Witraży. Odrzucenie cywilizacji wg Dalego (spisane przez L.Testaferrate) – ryba i dinozaur w pierwszych dniach świata. Trzy muzealne nogi (ale tak właśnie wydaje się nam prehistoria) idą w stronę zielonych krzewów trawy, w stronę świeżego początku życia: czekamy na moment niewiarygodnych cudów, kiedy łososie wyskoczą na ulice, a ocean będzie niebieską płachtą rozciągniętą na bardzo długich niciach południków – kiedy atomy powietrza, wody, ziemi i ognia połączą się w wielkiej pustce i powstanie delikatna sfera świata. Tutaj czas ginie, jak stopiony zegar, cywilizacja maszyn rozkłada się na dwa skrzydła fałszywej ważki, korona pustej rodziny królewskiej zostaje strawiona w czarnym ogniu. Rekwizyt jest potrzebny, aby rozpad wszystkiego został spowolniony o bardzo krótkie chwile. Ludzkość – znów dziewica, wymiotuje obrzydzenie do muszli klozetowej.