Figurka słonia, kroczącego z opuszczoną trąbą.

Kotek łapiący myszkę; napis na łapce kotka: „AUSTRIA „.

Wyroby słynnej wytwórni Bergmanna - z miniaturowymi figurkami zwierząt, żartobliwymi scenkami obyczajowymi i erotycznymi - cieszyły się dużą popularnością.

Popiersie młodego mężczyzny z nagim torsem, trzymającego w prawej dłoni młot zarzucony na ramię.

Sygn. na odwrocie: „Pelikan”, wewnątrz rzeźby papierowa nalepka z opisem i nazwiskiem autora.

Rzeźba przedstawiająca siedzącego lwa z rozwartą paszczą, walczącego z wężem. Podstawa owalna, z czarnego marblitu.

Sygn. na podstawie brązowej: „A. BARYE”; ponadto gwarancyjna pieczęć odlewni: w otoku napis „BRONZE GARANTI PARIS”; pośrodku: J.B. / DEPOSEE”.

Figura zgeometryzowana, w koronie na głowie; na ramionach góralska guńka. Podstawa w formie prostego klocka.

Zgeometryzowana postać kobiety spowita w długą suknię z ramionami ciasno przylegającymi do ciała i włosami spiętymi w luźny, przypominający warkocz, kok.

Obudowa drewniana z prostopadłościenną podstawą na 4 toczonych nóżkach; w podstawie szufladka. Wyżej - na czterech kanelowanych kolumnach o bazach i głowicach z brązu - wsparte architektoniczne zwieńczenie z trójkątnym tympanonem i toczonymi sterczynami. Mechanizm zawieszony między kolumnami, z kolistą tarczą o rzymskim podziale godzinowym.

Oryginalny zegar w kształcie doniczki z kwiatem słonecznika, z pełznącym po łodydze wężem. Zarówno słonecznik, jak i wąż - to symbole masońskie, podobnie jak w symbolice chrześcijańskiej oznaczające Światło, wiedzę - atakowane przez Zło. Tarcza zegara otoczona płatkami słonecznika - pokryta niebieską emalią na giloszowanym tle z motywem fal. Podział godzinowy i minutowy - arabski. U dołu tarczy napis: „Meuron et Comp.”. Na mechanizmie sygnatura zegarmistrza: „Carus Paris”. Doniczka i podstawa z jasnego marmuru.

Guglielmo Meuron, pochodzący z Włoch zegarmistrz, rozwinął swoją karierę w Paryżu u boku słynnego mistrza Abrahama-Louisa Bregueta. Usamodzielniwszy się rozpoczął produkcję luksusowych zegarów na zamówienie zamożnych elit. Otworzył pracownie i sklepy w Paryżu, a także w Szwajcarii w Neuchâtel, Le Chaux-de-Fonds i Genewie.

Lit.: Zegar prezentowany na wystawie i ujęty w katalogu "Bracia Łopieńscy Tytani Warszawskiego Brązownictwa", 17 lipca - 11 listopada 2013, Muzeum Woli, oddział Muzeum Historycznego m.st. Warszawy, str. 112, poz. 152



Podstawa prostokątna z białego marmuru, na 4 szpulowych nóżkach z brązu, dekorowana od frontu i na bokach ażurowymi nakładkami z pasem wici roślinnej; szafka zegara oszklona z 4 stron fazowanymi szybkami, prostopadłościenna; od frontu wmontowana kolista tarcza, biało emaliowana, z cyframi arabskimi, podkreślonymi od dołu malowanymi girlandkami, osłonięta wypukłym szkiełkiem w moletowanej ramce; wokół tarczy festony kwiatowe związane kokardą, poniżej instrumenty muzyczne i nuty na tle skrzyżowanych gałązek laurowych; zwieńczenie z parą pełnoplastycznych gołąbków siedzących na wiązance kwiatów, z której wystaje kołczan i pochodnia; mechanizm z regulatorem balansowym; wewnątrz szafki - sygn. „BR. ŁOPIEŃSCY WARSZAWA”;

lichtarzyki na kwadratowych, marmurowych podstawach; trzony w formie marmurowych kolumienek w oplocie z wici dębowej; na głowicach osadzone tulejki z lancetowatych liści.



Warszawska wytwórnia Braci Łopieńskich, której początki związane są z osobą Jana Łopieńskiego (1838-1907), rozpoczęła działalność w 1862 r. Po dwudziestu latach, synowie Jana - Grzegorz i Feliks, kontynuowali pracę ojca i szybko zdobyli opinię znakomitych artystów-odlewników. Pracowali z z najwybitniejszymi rzeźbiarzami, m.in. Czesławem Makowskim, Piusem Welońskim, Edwardem Wittigiem, Antonim Kurzawą, Xawerym Dunikowskim, Wacławem Szymanowskim, Stanisławem Szukalskim, Henrykiem Glicensteinem, jak również z zaprzyjaźnionym z rodziną Konstantym Laszczką.

Na początku XX wieku wytwórnia znajdowała się w czołówce europejskiej i była największą na wschód od Berlina. W okresie międzywojennym w fabryce Łopieńskich odlewane były m.in. pomniki Kilińskiego, Chrobrego, czy Syreny.

Wytwórnia oferowała brązy stołowe i salonowe, drobną rzeźbę dekoracyjną, aparaturę oświetleniową, aparaty kościelne, a także doskonałej jakości srebra. Wyroby te były doceniane przez jury wystaw krajowych i zagranicznych.

Podstawa na planie wydłużonego owalu, na wolutowych nóżkach kryjących się w ażurowej, dolnej partii z wicią roślinną i kwiatami; wyżej kanelowany wklęsły profil z umieszczoną pośrodku tarczą biało emaliowaną, z rzymskim podziałem godzinowym i arabskim minutowym; napis u góry: „RAINGO Fres”, niżej: „A Paris”. W zwieńczeniu postać siedzącej młodej kobiety w zwiewnych szatkach, wspartej o skałę prawą ręką; obok leżący kapelusik.

W załączeniu wahadło; brak kluczyka.

Obudowa ośmioboczna, drewniana, dekorowana wokół krawędzi intarsją w formie kwiatowych girland; tarcza biało emaliowana, z podziałem godzinowym rzymskim i minutowym arabskim, opasana moletowanym pierścieniem z brązu, z motywem sznura; wskazówki z brązu złoconego, ażurowe, z motywem akantu. Na tarczy napis: „CONRAD FELSING / HOFUHRMACHER / BERLIN”. Rodzina zegarmistrzowska przybyła do Berlina ze Schwarzwaldu; nazwisko pierwotnie brzmiało „Völtzing”. Stan zachowania: pęknięcie drewnianej obudowy. W załączeniu 2 kluczyki.

Zegar wyposażony w prostokątną konsolę o wyoblonych narożach; na niej ustawiona obudowa o prostopadłościennej podstawie, z czterema kolumnami o bazach i głowicach z brązu i architektonicznym zwieńczeniem z faliście wykrojonym tympanonem. Między kolumnami zawieszony mechanizm z tarczą o rzymskim podziale godzinowym, w obramowaniu z brązu, z motywem kwiatów i ptaszków; soczewka wahadła z podobnymi zdobieniami reliefowymi. Powierzchnia konsoli i obudowy dekorowana intarsją o wzorze stylizowanej wici roślinnej. W załączeniu kluczyk.

Podstawa w formie kanelowanej kolumny ze ściętymi narożami, na niej figurka skrzydlatego puta - alegoria muzyki; przez lewe ramię chłopczyka przewieszony bębenek z wbudowanym mechanizmem zegarowym.

Z figurą siedzącej kobiety - personifikacją Muzyki (oznaczenie na fotelu "Aizelin" - sygn. Eugene-Antoine Aizelin, 1821 - 1902) tarcza okrągła, emaliowana, z rzymskimi cyframi, z oznaczeniami: "C. DETOUCHE / Fseur DE S M L EMPEREUR / PARIS"; mechanizm w bogatej obudowie zwieńczonej girlandami, i wieńcami oplatającymi instrumenty muzyczne (trąbki, fletnię Pana), podstawa marmurowa z aplikacjami oraz trzema plakietami z malowanymi puttem i głowami kobiet, całość wsparta na drewnianym cokole, złoconym, wyściełanym aksamitem; kandelabry czteroświecowe, z aplikacjami i owalnymi płycinami z malowanymi Amorkami; mechanizm z wychwytem hakowym, oznaczenia na odwrocie: "C. DETOUCHE / Brevete ... 228-230 / R. St Martin / Paris (okrągłe) / 41825", "1364 / JAPY FRERES ..." (okrągłe).

Zegar w obudowie geometrycznej - bryła o ściętych narożach, z przyporami; od frontu na nałożonej, owalnej plincie z czarnego marmuru - osłonięta oszklonymi drzwiczkami w mosiężnej ramce - tarcza z cyframi arabskimi i napisem: „LES OUVRIERS DU DOUBS / 68 Rue de Rivoli / PARIS”. Z tyłu mechanizm osłonięty mosiężnymi, ażurowymi drzwiczkami z rozetą; widoczne mosiężne wahadełko. Świeczniki na kwadratowych podstawach, z kolistymi talerzykami, z wydrążonym gniazdem na świecę.

Obudowa drewniana; kaptur oflankowany parą półkolumienek, zwieńczony łukiem, z tarczą malowaną na kwadratowej blasze: cyfry oznaczające godziny - rzymskie, minuty - arabskie; w kornerach dekoracje kwiatowe. W podłuczu malowidło przedstawiające pejzaż z portem morskim i statkami. Mechanizm obciążnikowy, z wagą i wahadłem, dzwoniący.

(mechanizm chodzący, po przeglądzie)

Prostokątna podstawa, zakończona półkoliście na krótszych bokach, wsparta na 4 klockowych nóżkach, ozdobiona parą rozet i motywem gałązek różanych. Wyżej architektoniczna obudowa mechanizmu z akantowymi spływami po bokach i łukowym gzymsem z motywem kimationu i pełnoplastycznymi główkami kobiecymi; zwieńczenie w formie dwuusznej wazy. Tarcza emaliowana, z rzymskim podziałem godzinowym (cyfry niebieskie) i arabskim minutowym; wskazówki ażurowe; paryski system bicia godzin i półgodzin.

Stan: brak kluczyka.

Podstawa na planie kwadratu, z plastycznym wieńcem z liści; Na niej figurka stojącego putta spowitego szarfą, podtrzymującego uniesionymi rękami - wspartą na jego głowie - kulistą obudowę mechanizmu zegara; tarcza emaliowana, z godzinowym podziałem arabskim (cyfry podkreślone malowanymi girlandami kwiatowymi); wskazówki złocone ażurowe;

Stan: brak kluczyka, brak zwieńczenia zegara.

grawerowaną groteską na tle groszkowanym, skomponowaną z ornamentu akantowo-wstęgowego z umieszczonymi na osi symetrii wazą i głową Indianina (?) oraz ptakami w układzie antytetycznym. Naroża tarczy dekorowane motywem stylizowanych liści akantu. Wskazówki ze stali patynowanej, szpadkowate, u nasady zdobione dwiema ceownicami przechodzącymi w pętle. Mechanizm ze szkieletem mosiężnym, z płytami łączonymi czterema filarkami w formie zwężających się ku górze kolumn. Napęd chodu ze ślimakiem wyrównawczym i łańcuszkiem Galla. Urządzenie bicia niezachowane. Wychwyt szpindlowy z regulatorem balansowym. Płyta dolna złocona, bogato zdobiona grawerowanym ornamentem z wici akantowej na tle prążkowanym. Podobne motywy ornamentalne dekorują ażurową stopę koka. Kok typu angielskiego, wypełniony ażurowymi akantowymi wolutami, w które wkomponowano ptaki, wazę i stylizowaną koronę. Regulator włosa balansu w formie obrotowej, srebrzonej tarczki ze skalą (01-06). Zachowany kluczyk w formie liry ozdobionej grawerowaną skośną kratką i liśćmi akantu, z dwoma bolcami na końcach.

Stan zachowania: brak urządzeń sekcji bicia, dzwonka i młoteczków.

Zegary w sześciobocznej obudowie o charakterystycznym wykroju okienek były wykonywane przez wielu zegarmistrzów począwszy od 1. ćw. XVII w.

Zachowane zegary kaflowe autorstwa Köberlego mają sześcioboczne obudowy i analogiczny wykrój przeźroczy na ściankach bocznych (wyjątkiem jest zegar z kolekcji Pałacu Rundäle w Pilsrundäle na Łotwie, o nietypowym, całkowicie osłoniętym, prawdopodobnie w późniejszym okresie, korpusie). Charakterystyczne dla zegarów Köberlego są również starannie opracowane gzymsy, grawerowane bądź, jak w przypadku omawianego, zegara, ozdobione nakładaną, srebrzoną wicią, efektownie kontrastującą ze złoconym tłem. Umiejętne operowanie kontrastami widoczne jest również na tarczy zegarowej, na której srebrzony, częściowo czerniony niellem pierścień cyfrowy, odcina się od złoconego, bogato grawerowanego wicią akantową środka tarczy. Pierścienie cyfrowe montowane w „kaflakach" Köberlego są bardzo do siebie podobne: czernione ze srebrnymi, nieregularnymi rezerwami na cyfry i skalę minutową. Zwracają natomiast uwagę nietypowe nóżki wykonane z agatów, niespotykane w zegarach kaflowych. Na pewno nie są oryginalnym elementem, podobnie jak zwieńczenia naroży tarczy. Trudno jednak ustalić, w jakim okresie zostały zamontowane. Wszystkie zegary Köberlego wyróżnia pięknie opracowana dolna płyta z grawerunkiem i ażurami z wici akantowej pokrywającymi całą powierzchnię oraz kok często dekorowany groteską z maskami i ptakami wśród wici akantowej lub akantowo-wstęgowej.

Wilhälm Köberle urodził się ok. 1848 r. w Wasserburgu nad Jeziorem Bodeńskim. Był czynny w Eichstätt w latach 1680-1715. W 1688 r. zawarł związek małżeński. Zmarł w 1720 r. [Abeler 2010, s. 304; Britten 1977, s. 428].

Wykonywał głównie zegary kaflowe, ale również karetowe i zegarki. Jego wyroby znajdują się w zbiorach muzealnych, min. British Museum w Londynie (zegarek kieszonkowy, nr inw. 1958.1201.654), Iparművészeti Múzeum w Budapeszce (dwa zegary kaflowe, nr inw. 53.794.1, 52.2279.1), wymienionym wcześniej muzeum w Pałacu Rundale oraz znanych kolekcjach, np. Abbott Guggenheim w Nowym Jorku [kolekcja wystawiona na sprzedaż w domu aukcyjnym Christie's, aukcja 3712, dwa zegary kaflowe, poz. 94, 95].

Zegary Köberlego są też często wystawiane na aukcjach znanych domów aukcyjnych takich jak Christie's, m.in. zegarek w podwójnej kopercie [aukcja online 19729, poz. 216], Dorotheum [zegar kaflowy w etui skórzanym, aukcja 26.04.2018, poz. 736), Auktioneers dr Crott [zegar karetowy, aukcja 105 z 13.X1.2021. poz. 91], a także w znanym antykwariacie specjalizującym się w sprzedaży zegarów różnych epok Mentink & Roest w Ingen w Holandii [zegar kaflowy, nr M&R 212].

obrotowej srebrzonej tarczki ze skalą (1-6). Wolna przestrzeń wypełniona wicią podobnie zdobioną do koka, z wyciętą rezerwą, w której znajduje się wygrawerowana sygnatura zegarmistrza.

Stan zachowania: obudowa wtórna, z licznymi śladami reperacji.

W obudowie charakterystycznej dla zegara kaflowego został wtórnie umieszczony mechanizm wyjęty z zegarka kieszonkowego. Dolną płytę z kokiem typu francuskiego (w Anglii powszechniej stosowany począwszy od lat 30-40. XVIII w.) pokrywa charakterystyczny ornament z taśm i wici akantowej, który z pewnymi modyfikacjami kompozycyjnymi występuje na zegarkach i zegarach karetowych Hally'ego, datowanych na 2. ćw. XVIII w. Pasyjka jest późniejsza, z końca XVIII w., choć, biorąc pod uwagę pozbawiony dokładnej obróbki plastycznej, niestarannie wykonany odlew, jest bardzo prawdopodobne, że została wykonana w XIX w. wg wcześniejszego modelu. Również zaskakujący jest wybór takiej właśnie formy obudowy dla zegarka. Zegary rotacyjne z pasyjką pojawiły się w końcu XVI w. w Niemczech, a szczyt swojej popularności przeżywały do ok. poł. XVII w. W 2. poł. XVIII w. praktycznie nie były już wykonywane.

Prawie nic nie wiadomo o Thomasie Hallym poza tym, że na pewno działał w Londynie i wykonywał zegarki kieszonkowe, karetowe, brackety i zegary stojące szafowo-podłogowe [Miller's 1997, s. 46)\]. Podany przez Brittena [Britten 1977, s. 405] okres aktywności na lata 60. -70. XVII w. budzi wątpliwości w kontekście zachowanych egzemplarzy i obecnej wiedzy. Baillie natomiast podaje, że Hally działał w Londynie w końcu XVII w. [Baillie 1951, s. 141]. Większość znanych zegarów Hally'ego datowanych jest obecnie na lata 30-50. XVIII w. W aktach z The Commissariot Record of Edinburgh widnieje pozew z 1742 r. złożony przez Thomasa Hally'ego zegarmistrza z Londynu" o unieważnienie małżeństwa, które zawarł w 1721 r., w związku z przyłapaniem żony in flagranti z żołnierzem [https://mb.nawcc.org/threads/information--needed-about-thomas-hally-london-tall-clock.54943/ (dostęp: 12.VII.2021)].

Zegary Thomasa Hally'ego znajdują się w dwóch szkockich rezydencjach: w zamku Blaire należącym do rodziny Murrayów oraz siedzibie Dalyellów House of the Binns. Kilka jego zegarków pojawiło się w domach aukcyjnych, m.in. Sotheby's zegarek karetowy z ok. 1753 r. (aukcja z 6.07.2017, poz. 19), Cogs and Pieces zegarek kieszonkowy z ok. 1750 [https://www.cogsandpieces.com/pocket-watch-1345/ (dostęp: 12.VII.2021)) i Bonhams-zegarek kieszonkowy z 1743 r. (aukcja z 10.VI.2015, poz. 2).

Zegarek w kształcie zbliżonym do trapezu, z dwiema nóżkami i podpórką umożliwiającą postawienie; tarcza trapezowa ze zgeometryzowanymi cyframi arabskimi i napisem: „8 DAYS”. Ramka zdobiona emalią z motywem liści i owoców klonu zebranych w grona. W zwieńczeniu owalne obramienie z postacią kobiecą.

O toczonych elementach szkieletu wyściełane skórą tłoczoną.

Krzesła inspirowane modelami barokowymi.

Z płasko tapicerowanymi z poduszkami oparcia i siedzenia ujętymi fornirowanymi ramami, oparcia lekko odchylone do tyłu, zaokrąglone na górnych narożach, z trapezoidalnymi siedzeniami i z łukowato giętymi poręczami, wsparte z przodu na prostych nogach, tylnych wygiętych w linii oparcia.

Wysoka, o prostych bokach i froncie, ze ściętymi frontowymi narożami, z wąską, przeszkloną nastawą, zakończoną faliście i zwieńczoną ażurową, płaskorzeźbioną dekoracją z liści i wolut oraz z szafkową podstawą, zamykaną dwuskrzydłowo, z szufladą i z wysuwanym spod blatu pulpitem, wyklejonym filcem. Całość fornirowana wzorzystą okleiną, wsparta od frontu na konsolowych stopach, z tyłu na graniastych podkładkach. W nastawie trzy półki, w podstawie jedna.

Z okrągłym, rozsuwanym blatem, wsparty na czterech graniastych nogach. W oskrzynieniu dwie bramki opuszczane po rozsunięciu blatu i zamontowaniu wkładów, służące do wsparcia konstrukcji.

O falistych i profilowanych elementach szkieletu, złożony z kompletu tapicerowanych siedzisk, tj. kanapy, dwóch foteli, pięciu krzeseł oraz owalnego, bogato intarsjowanego stolika. Oparcie kanapy faliste, a foteli i krzeseł balonowe. Blat stołu zbliżony do owalu, falisty w zarysie, bogato ozdobiony intarsjowanymi wstęgami tworzącymi faliste rezerwy, w których dekoracje kwiatowe. Wszystkie meble wsparte na esowatych nogach. Przednie nogi foteli zaopatrzone w rolki.

Jedno krzesło naprawiane.

Prosta na bokach, falista od frontu, z trzema szufladkami. Frontowa krawędź blatu i listwa cokołowa profilowane, naśladujące kształt frontu korpusu. Okucia mosiężne: szyldy zamków i uchwytów, o falistym zarysie, w stylu rokokowym.

Miniaturowe meble były wykonywane, jako meble dla lalek, ale także modele mebli oferowane przez wykonawców klientom, by mogli zorientować się w formie i funkcji, lub też, jako sprzęty do przechowywania biżuterii, bibelotów, czy utensyliów, np. do pisania, i innych celów. Prezentowana komódka naśladuje formy komód niemieckich z połowy XVIII wieku.

dwuczęściowa, o prostych bokach, ściętych frontowych narożach, prostym froncie nastawy zamykanej jednoskrzydłowo, zwieńczonej rozerwanym naczółkiem z kroksztynkiem oraz wybrzuszonym skrzydle drzwiczek podstawy, wsparta na konsolowych nóżkach z przodu i graniastej z tyłu, fornirowana. Naroża nastawy proste, podstawy faliste. Skrzydła drzwiczek ramowe, faliste u góry i u dołu, a na bokach proste. Naroża i skrzydło drzwi nastawy przeszklone, podzielone falistymi szprosami na kilka pół. Pełna płycina podstawy fornirowana wzorzystą okleiną, z falistą giętą jak ona nakładką pośrodku. We wnętrzu nastawy dwie półki, a w podstawie jedna.

Szyldy mosiężne wydłużone, na obrzeżu faliste. Zawiasy mosiężne, czopikowe. Zamki stalowe, przykładano-wpuszczane jednoryglowe.

O prostych bokach, ściętych frontowych narożach i zaokrąglonym froncie, z dwoma szufladami, wsparta na czterech geometrycznych, zbieżnych ku dołowi nogach, fornirowana wzorzystą okleiną, intarsjowana dwubarwnymi wstęgami i żyłkami oraz ozdobiona klasycyzującymi, mosiężnymi okuciami.

Na górnej płycie kabinetu, na jego bokach oraz na bokach i licach szuflad podstawy inkrustowana żyłka tworzy geometryczne pola. Kolumny drzwiczek z toczonymi kości bazami i kapitelami, ozdobione paskami żyłki, osadzone na gzymsie, a pod nim wsparte kościanymi konsolkami z grawerowanymi maskami. Mężczyzna, prawdopodobnie Herkules, ujęty w tanecznej pozie, w rękach trzyma różnego rodzaju broń, maczugę, sztylety, miecz. W wieńczącymi dekorację drzwiczek tympanonie, oraz narożach nad nim pola kościane z grawerowanymi kwiatkami.

Uchwyty szufladek kabinetu w formie owalnej obręczy z dwóch ryb-delfinów, których ogony podtrzymuje w pysk lwa, będący szyldem. Na górnych narożach kabinetu ażurowe ochraniające je kątowniki. Uchwyty na bokach kabinetu duże, w formie podkowy z wici na parach szyldów w formie lwich masek. Uchwyty szuflad podstawy podobne do szufladek kabinetu, prostsze, zamontowane na gwieździstych szyldach. Zamki szuflad w podstawie mosiężne, wpuszczane, jednoryglowe.

Kabinet wykonano we Włoszech w 2 ćwierci XVII wieku, zapewne front zakrywała uchylna klapa, o czym świadczą przycięte boki wraz z fragmentem dekoracji. Na licach szuflad delikatna i pięknie skomponowana dekoracja z wici przypominającej kałamarnice, płynnie przechodzącej w tułowia smoków i wielkich uskrzydlonych ptaków uzupełniona została wysublimowanymi okuciami.

Na terenie Europy zachodniej w okresie powstania kabinetu wykonywano licznie podobne meble, z których włoskie modele wyposażano w szafkę - tabernakulum. Podstawa została dokomponowana zapewne w 2 połowie XIX wieku na wzór oryginalnych podstaw manierystycznych. Taka praktyka była rozpowszechniona by odtworzyć historyczną atmosferę i pierwotny sposób prezentacji kabinetu.

Kabinety służyły do przechowywania biżuterii, korespondencji, dokumentów, ale taż w podróży wykorzystywano je do pisania, dzięki odkładanym klapom, które jednocześnie zabezpieczały wnętrze kabinetu.

Konstrukcja kabinetu po naprawie, m.in. wymienione laubodnie między szufladami, uzupełniona dekoracja drzwiczek. Wtórnie wyklejone wnętrze szafki. Stan bardzo dobry.

O konstrukcji wieńcowej o prostych bokach, ściętych frontowych narożach, zamykana dwuskrzydłowo, zwieńczona rozszerzającym się ku górze, profilowanym, prosto zamkniętym wieńcem górnym, wsparta na wieńcu dolnym także profilowanym i rozszerzonym ku dołowi oraz na pięciu toczonych nogach, w formie spłaszczonych kul, fornirowana wzorzystą okleiną orzechowa, ozdobiona intarsjowanymi, podpalanymi i grawerowanymi postaciami oraz innymi dekoracjami floralnymi i geometrycznymi.

Front podzielony na dwie osie trzema pseudo pilastrami wyznaczonymi intarsją, umieszczonymi na bokach frontu i listwie przytykowej zamontowanej na prawym skrzydle. Skrzydła o konstrukcji ramowej, z pojedynczymi prostokątnymi płycinami, na których płaskie poduszki ostro ścięte u góry i u dołu, a na bokach z zakosami. Obrzeża płycin i poduszek ujęte profilowanymi listwami.

Pilastry i naroża frontu ujęte wstęgą, ozdobione polami wyznaczonymi żyłką, intarsjowaną kratownicą, a po środku wazami (na bokach frontu) i kobietą z psem i lusterkiem (pośrodku frontu) oraz kobietami ze snopkiem i sierpem oraz nożem do winogrona i gałązką winnego grona (na frontowych narożach). Na poduszkach skrzydeł w falistych rezerwach z liści i ceownic, zwieńczonych koronami, para siedzących postaci w stylizowanych strojach pasterskich, po prawej mężczyzna grający na fujarce z psem u boku, a po lewej kobieta z kijem pasterskim w ręce i barankiem. Wokół boków szerokie bordiury i wstęgi tworzące wpisane w siebie prostokątne pola.

Szyldy kluczyn mosiężne, podłużne, faliste na obrzeżu, koronkowe z kratką regencyjną i liśćmi ujmującymi kartuszowy szyld (lewy ślepy). Zamek stalowy, przykładano wpuszczany z prostokątną puszką ozdobioną na obrzeżu koronką z ceownic, dwuryglowy. Zasuwki na lewym skrzydle stalowe, zwykłe, nakładane, na ozdobnym, ażurowym szyldzie, z długim ramieniem rygla zakończonym kuleczką. Plecy deskowe, od wewnętrznej strony konstrukcja skrzydeł zakryta deskami.

Szafa wykonana na terenie południowych Niemiec około połowy XVIII wieku. Późnobarokową formę ozdobiono różnorodnymi rokokowymi ornamentami intarsjowanymi, w tym pojawiającymi się w dekoracjach szaf, także na tym terenie, przedstawieniami kobiet personifikujących pory roku. W prezentowanym egzemplarzu kobiety wyobrażone ze snopkiem i z winną gałązką mają charakter dekoracyjny, jednocześnie charakterystyczny dla tego regionu, w którym od setek lat uprawiano winorośle.

Z lustrem uchylnym w stylu eklektycznym, o prostych bokach i froncie z czterema szufladami, blatem marmurowym i wąską nastawką z trzema szufladkami, na której mocowane rzeźbione lustro uchylne w owalnej ramie między wspornikami rzeźbionymi.

Z wysokim oparciem faliście zwieńczonym, z pełnymi bokami, luźną poducha na głębokim siedzeniu, wsparta na czterech esowatych nogach, ozdobiona rokokowymi okuciami.

O prostych bokach i froncie, zamykana jednoskrzydłowo, z szufladą u dołu, wsparta na czterech spiralnie skręconych nóżkach, spiętych u dołu łączyną w kształcie dwóch połączonych i odwróconych liter Y, osadzonych na spłaszczonych kulach, fornirowana, bogato dekorowana intarsjowanymi bordiurami i wstęgami tworzącymi na wszystkich powierzchniach geometryczne pola, w których inkrustowane i intarsjowane romby oraz na skrzydle drzwi nisza z wpisanym kartuszem z alegorycznym przedstawieniem. We wnętrzu dwie półki, wnętrze wyściełane tkaniną. Zamki wpuszczane, jednoryglowe.

Wolnostojące, z prostokątnym blatem o narożach wysuniętych ryzalitowo, od frontu z trzema szufladami w oskrzynieniu oraz na krótkich bokach z wysuwanymi spod blatu pulpitami, wsparte na czterech graniastych, zbieżnych ku dołowi nogach, okleinowane różnymi gatunkami forniru i intarsjowane, na blacie ozdobione malowanymi motywami floralnymi i instrumentami muzycznymi oraz w podstawie złoconymi brązami: spiralną wstęgą, festonami podwieszonymi na wstęgach oraz medalionami.

Blat ujęty na krawędzi blachą mosiężną, a na obrzeżu z intarsjowaną bordiurą i wstęgami, z barwionym na czarno polem po środku, które ozdobiono na bokach łukowatymi niszami, na dłuższych wypukłymi, na krótszych wklęsłymi. Środkowe pole z umieszczoną pośrodku kompozycją z licznymi instrumentami: fletnią Pana, tamburynem, podwójną trąbką, lirą, fletem, trąbką, kastanietami i marakasem, na bokach której wychodzące łodyżki ulistnione i ukwiecone z siedzącymi ptakami z czubkami na głowie.

Wydłużone kostki w miejscach połączeń konstrukcyjnych oskrzynienia z nogami i między szufladami. Oskrzynienie na bokach dłuższych boków (od frontu licach szuflad) oraz krótkich bokach u dołu półokrągłe wycięte i w tych miejscach ozdobione medalionami ozdobionymi płaskorzeźbionymi chmurami i ptakami. Na licach szuflad i bokach różnego kształtu pola ujęte mosiężną spiralną wstęgą.

Złożony z sofy i dwóch foteli, z lekko odchylonymi do tyłu i zaokrąglonymi na bokach oparciami, schodzącymi ku nieco niższym pełnym bokom, z głębokim oparciem powtarzającym zarys oparć, tapicerowane, wsparte na czterech, graniastych i zbieżnych ku dołowi nóżkach.

O ramowej konstrukcji lekko odchylonego do tyłu oparcia i trapezoidalnego siedzenia, na których dwie prostokątne, tapicerowane, wysokie poduchy, z giętymi poręczami zamontowanymi na bokach do konstrukcji, wsparty na czterech niskich, graniastych nóżkach.

Złożony z grupy siedzisk z prostymi oparciami i siedzeniami, tapicerowanych wraz z podłokietnikami w składzie kanapa, para foteli i krzeseł oraz okrągłego stołu pomocniczego z marmurowym blatem, wspartych na czterech toczonych, kanelowanych i zbieżnych ku dołowi nogach, w stoliku spiętych przecinającymi się łukowatymi łączynami, o rzeźbionych w motywy klasycyzujące i złoconych elementach szkieletu.

Meble w bardzo dobrym stanie zachowania, po wymianie tapicerki.

O prostych bokach i falistym froncie, dwukorpusowa, zamykana parami, przeszklonych skrzydeł, zwieńczona faliście ażurowym naczółkiem, z wnęką pośrodku ozdobioną lustrami na wewnętrznych ściankach oraz parą ryb-delfinów na krawędziach, rzeźbiona w rokokowe motywy zdobnicze, złocona w dwóch kolorach, wsparta na kulistych nogach z przodu i graniastej z tyłu. We wnętrzu półki.

Mebel po konserwacji.

Z zaokrąglonym niskim oparciem, przechodzącym w obniżające się ku przodowi boki, na obrzeżu falistym, tapicerowana, wsparta na czterech esowatych nóżkach zakończonych wolutowymi stopkami, na ramiakach ozdobiona rzeźbionymi kwiatkami i liśćmi, złocona.

Z blatem zbliżonym do prostokąta, falistym na obrzeżu, fornirowanym, wsparty na czterech kabriolowych nogach, na oskrzynieniu i kolanach nóg ozdobionym rzeźbionymi liśćmi.

Stan dobry, spękania blatu i plamy.

Niewysoki, z częścią sekreterową prostą na bokach i na płycie górnej, z zaokrąglonymi górnymi narożami, zamykaną ukośnie ułożoną klapą u góry o falistym zarysie, z trzema szufladkami (środkowa ślepa) w szerokim, falistym oskrzyneiniu, wsparty na czterech wysmukłych kabriolowych nogach o graniastym profilu. Całość fornirowana, intarsjowana szerokimi wstęgami tworzącymi geometryczne pola oraz wąskimi układającymi się w ich wnętrzach w dekoracyjne, mniejsze, faliste i przecinające się figury. Klapa po odłożeniu wsparta na dwóch listwach wysuwanych z oskrzynienia, od wewnętrznej strony z polem wyklejonym zielonym suknem. We wnętrzu jedenaście niewielkich wnęk oraz pośrodku u dołu przesuwne wieko kryjące schowek umieszczony w oskrzyneiniu.

Mebel po konserwacji, stan dobry, spękania powierzchni, brak kościanego zakończenia prawej listwy oraz uchwytu prawej szufladki.

O prostych bokach i froncie, zaokrąglonych frontowych narożach, trzyszufladowa, fornirowana, ozdobiona na blacie i licach szuflad intarsjowanymi z żyłki dekoracjami ułożonymi wokół powierzchni oraz na licach po środku w formie kartuszy, wsparta na konsolowych nogach.

O prostych bokach i falistym froncie, trzyszufladowa, na wszystkich powierzchniach fornirowana i intarsjowana wstęgą tworzącą geometryczne pola, z dekoracyjnymi rokokowymi uchwytami i szyldami kluczyn, wsparta na czterech nóżkach w kształcie spłaszczonych kul.