Proweniencja: Kolekcja prywatna, Francja
Jan Křížek (1919-1985) to czeski artysta znany ze swojego osobistego podejścia do art brut. Studia, które podjął w Akademii Sztuk Pięknych w Pradze, zostały szybko przerwane przez wybuch II wojny światowej. Następnie został samoukiem i znalazł sposób na wyjście poza utarte normy artystyczne, rozwijając ekspresyjny i radykalnie osobisty styl. Křížek przeprowadził się do Paryża w 1947 roku. Brał udział w pierwszych wystawach art brut od 1947 roku, a galeria René Drouin zorganizowała jego pierwszą indywidualną wystawę w 1948 roku, przy wsparciu krytyka Michela Tapié. Jego twórczość została zauważona przez André Bretona i Charlesa Estienne’a. Jego dzieła cechuje surowy materiał i ciągłe poszukiwanie istoty człowieka, co często wyraża się w twarzach tworzonych przez niego postaci. Křížek zaczął rzeźbić w latach 50. XX wieku. Używał prostych materiałów, takich jak drewno, kamień i gips. Artysta często decydował się na wyrażanie siebie za pomocą podstawowych materiałów i form, tworząc twarze, które wydają się ponadczasowe i uniwersalne, przywołujące postacie mitologiczne, przodków lub archetypy ludzkie. Krizek czerpał ze sztuki archaicznej, sumeryjskich, greckich, prekolumbijskich i romańskich rzeźb, które uważa za przykłady najwyższych osiągnięć artystycznych. Oryginalność Křížka polega na jego zdolności do zniekształcania i przekształcania materii w celu wyrażenia głębokich ludzkich emocji, od cierpienia po spokój, przy jednoczesnym czerpaniu inspiracji z czeskich tradycji ludowych. Křížek wykonał także liczne rysunki, które uważał za studia do rzeźb. Postać ludzka jest wszechobecna w jego rysunkach. Przedstawia sylwetki, często twarze kobiece. Křížek wyróżniał się rzetelnością badań w niezwykle szerokiej dziedzinie, od sztuki religijnej po fizykę molekularną, architekturę i anatomię. Artysta czerpał inspirację również ze swoich intensywnych przeżyć osobistych, w tym z głębokiej introspekcji związanej z jego przekonaniami religijnymi i doświadczeniami życiowymi. Skłoniło go to do tworzenia potężnych, niekiedy mistycznych dzieł, które są wyrazem poszukiwania sensu i prawdy. Przez całe życie Křížek eksperymentował z ograniczeniami rzeźby, starając się uchwycić ludzką duszę za pomocą materiału. W 1962 roku musiał opuścić Paryż. Osiedlił się w Owernii, Prowansji, a następnie w Corrèze, gdzie został pszczelarzem.
Rzeźba granitowa
49 x 18 x 14 cm
Proweniencja: Kolekcja prywatna, Francja
Jan Křížek (1919-1985) to czeski artysta znany ze swojego osobistego podejścia do art brut. Studia, które podjął w Akademii Sztuk Pięknych w Pradze, zostały szybko przerwane przez wybuch II wojny światowej. Następnie został samoukiem i znalazł sposób na wyjście poza utarte normy artystyczne, rozwijając ekspresyjny i radykalnie osobisty styl. Křížek przeprowadził się do Paryża w 1947 roku. Brał udział w pierwszych wystawach art brut od 1947 roku, a galeria René Drouin zorganizowała jego pierwszą indywidualną wystawę w 1948 roku, przy wsparciu krytyka Michela Tapié. Jego twórczość została zauważona przez André Bretona i Charlesa Estienne’a. Jego dzieła cechuje surowy materiał i ciągłe poszukiwanie istoty człowieka, co często wyraża się w twarzach tworzonych przez niego postaci. Křížek zaczął rzeźbić w latach 50. XX wieku. Używał prostych materiałów, takich jak drewno, kamień i gips. Artysta często decydował się na wyrażanie siebie za pomocą podstawowych materiałów i form, tworząc twarze, które wydają się ponadczasowe i uniwersalne, przywołujące postacie mitologiczne, przodków lub archetypy ludzkie. Krizek czerpał ze sztuki archaicznej, sumeryjskich, greckich, prekolumbijskich i romańskich rzeźb, które uważa za przykłady najwyższych osiągnięć artystycznych. Oryginalność Křížka polega na jego zdolności do zniekształcania i przekształcania materii w celu wyrażenia głębokich ludzkich emocji, od cierpienia po spokój, przy jednoczesnym czerpaniu inspiracji z czeskich tradycji ludowych. Křížek wykonał także liczne rysunki, które uważał za studia do rzeźb. Postać ludzka jest wszechobecna w jego rysunkach. Przedstawia sylwetki, często twarze kobiece. Křížek wyróżniał się rzetelnością badań w niezwykle szerokiej dziedzinie, od sztuki religijnej po fizykę molekularną, architekturę i anatomię. Artysta czerpał inspirację również ze swoich intensywnych przeżyć osobistych, w tym z głębokiej introspekcji związanej z jego przekonaniami religijnymi i doświadczeniami życiowymi. Skłoniło go to do tworzenia potężnych, niekiedy mistycznych dzieł, które są wyrazem poszukiwania sensu i prawdy. Przez całe życie Křížek eksperymentował z ograniczeniami rzeźby, starając się uchwycić ludzką duszę za pomocą materiału. W 1962 roku musiał opuścić Paryż. Osiedlił się w Owernii, Prowansji, a następnie w Corrèze, gdzie został pszczelarzem.