Aleksiej Iwanowicz Korzukhin, urodzony w 1835 r. w Jekaterynburgu, był znanym rosyjskim malarzem, czołowym przedstawicielem rosyjskiej szkoły realizmu XIX wieku. Pochodził z niezamożnej rodziny, ale od najmłodszych lat wykazywał talent do rysunku, co skłoniło go do wstąpienia do Cesarskiej Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu w 1858 roku. W 1860 roku zdobył pierwszą nagrodę za obraz Pijany ojciec, wcześnie wykazując się opanowaniem gatunku malarstwa rodzajowego. W 1863 roku wziął udział w „Buncie czternastu”, który rok później przerodził się w Artel Artystów - grupę studentów Akademii, odrzucających tradycyjne nauki na rzecz swobodniejszego i bardziej realistycznego podejścia do sztuki. Inicjatywa ta poprzedziła powstanie w 1870 r. grupy Pieriedwiżników, czyli rosyjskich realistów, której Korzukin był również członkiem-założycielem. Ruch ten stawiał sobie za cel uczynienie sztuki bardziej dostępną dla ludzi poprzez organizowanie wystaw objazdowych po Rosji. Korzukin znany jest szczególnie ze swoich portretów, które charakteryzują się głęboką psychologią postaci i wielką dbałością o szczegóły. Jego twórczość to również sceny rodzajowe, w których pokazuje codzienne życie ówczesnych Rosjan, głównie chłopów. Korzukin starał się uchwycić i przedstawić prawdę o życiu na wsi. W 1891 r. namalował „Wieczerzę Pańską”, monumentalne dzieło przeznaczone dla katedry w Rydze. Był to dowód jego wszechstronności i umiejętności podejmowania tematów religijnych z takim samym natężeniem emocji, jak w przypadku scen rodzajowych. Jego styl wyróżnia się subtelnym użyciem światła i starannie zaplanowaną kompozycją. Za swoją pracę otrzymał statusu akademika w 1868 roku. Zmarł w 1894 roku i został pochowany na cmentarzu Ławra Aleksandra Newskiego w Petersburgu.