W latach 1945-50 studiował w ASP w Warszawie w pracowni prof. Jana Cybisa. Dyplom otrzymał w 1951r. Zajmował się grafiką warsztatową, rysunkiem oraz malarstwem. Był profesorem w Zakładzie Grafiki na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu im. Mikołaja Kopernika w Toruniu. Brał udział w licznych wystawach zbiorowych w kraju i za granicą.
Wystawy indywidualne: Warszawa (1960, 1967), Wiedeń (1961), Budapeszt i Praga (1966), Łódź i Wrocław (1968), Toruń (1969). W 1995 r. w toruńskim Ratuszu Saromiejskim odbyła się pośmiertna wystawa artysty zatytułowana "Edmund Piotrowicz i jego uczniowie". Wystawie towarzyszył katalog z obszerną biografią artysty. Nagrody: na Ogólnopolskich Wystawach Plastyki (1952, 1954), Warszawa; nagroda na I Ogólnopolskiej Wystawie Grafiki Artystycznej i Rysunku (1956), Warszawa; nagroda Ministra Kultury i Sztuki na wystawie " Grafiki i rysunek w 15-lecie PRL" (1961), Warszawa; nagroda na wystawie "Grafika i rzeźba w 20-lecie PRL" (1965), Warszawa. Zgodnie z ostatnia wolą artysty znaczna część jego prac trafiła do Muzeum Okręgowego w Toruniu.