Martin Rico był znakomitym, hiszpańskim pejzażystą, malarzem wedut i scen rodzajowych. Studiował w Escuela de Bellas Artes de San Fernando w Madrycie, w pracowni pierwszego hiszpańskiego pejzażysty Jenaro Péreza Villaamila. w 1862 roku, po otrzymaniu stypendium rządowego wyjechał do Francji, gdzie zetknął się z malarstwem szkoły barbizońskiej. Odbył też podróże studyjne do Szwajcarii i Anglii, skąd przywiózł kilka szkicowników. Pobyt w Anglii zaowocował wpływem Williama Turnera na twórczość Rica z lat sześćdziesiątych. Najwięcej jednak uwidoczniła się zależność malarz od Charles-François Daubigny’ego. W 1871 roku osiedlił się na stałe w Wenecji. Interesowały go widoki Wenecji o różnych porach dnia, podczas świąt, festynów i parad, w zachodzącym słońcu i we mgle poranka, malował też bardzo ciekawe krajobrazy z południa Hiszpanii. Wystawiał na paryskim Salonie, a w 1889 roku otrzymał srebrny medal na Wystawie Powszechnej w Paryżu.