Od 1936 r. uczył się Państwowym Instytucie Sztuk Plastycznych we Lwowie. W 1939 r. ukończył trzeci rok na Wydziale Malarstwa u Antoniego Michalaka. W 1945 r. przyjęty na krakowską ASP, by w 1949 r. przenieść się na Akademię stołeczną, którą ukończył w 1951 r u Eibischa. W jego pracach z wczesnego okresu zwraca uwagę faktura i postimpresjonistyczne zamiłowanie do koloru. Był członkiem Grupy Realistów. Jego malarstwo jest bardzo czytelne, o intymnej, delikatnej poetyce i dużych walorach kolorystycznych. Panas uprawiał poetykę przedmiotów codziennych: w martwych naturach gromadził z upodobaniem przedmioty stare i zniszczone. Najchętniej utrwalał podmiejski krajobraz warszawski: przęsła mostów, pasma asfaltowych jezdni na nadbrzeżu, rozległe przestrzenie piachu pod jasnym, niebem.