Kazimierz Wasilkowski naukę malarstwa rozpoczął w warszawskiej Klasie Rysunkowej gdzie uczył się w l. 1880-1882 pod kierunkiem W. Gersona i A. Kamińskiego. Kontynuował studia malarskie w l. 1883-84 w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych u W. Łuszczkiewicza i F. Cynka. Korzystał też wówczas zapewne ze wskazówek J. Matejki. Po uzyskaniu stypendium Królestwa Polskiego w l. 1884-91 uczył się w petersburskiej Akademii, gdzie za swoje obrazy otrzymał trzy małe srebrne medale i jeden wielki oraz premię za kompozycję. Od roku 1892 mieszkał w Warszawie. Stąd dwa lata później wyjechał w podróż artystyczną po Europie. Zwiedził wówczas Francję, Włochy i Niemcy. Był członkiem warszawskiego Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych, w którego gmachu wystawiał regularnie swoje prace w l. 1893-1914. Ponadto prezentował swoje obrazy w warszawskim Salonie Krywulta oraz u Kulikowskiego - w Wilnie, Lwowie i Petersburgu. W roku 1900 na Wystawie Światowej w Paryżu otrzymał złoty medal za obraz Żądze. Malował przede wszystkim piękne, pełne wdzięku, zmysłowe kobiety na tle dekoracyjnych tkanin, w bogatych wnętrzach lub w naturze.