Walenty Adamczyk był artystą ludowym, rzeźbiarzem związanym z okolicami Nowego Sącza, na życie zarabiał jako pracownik Lasów Państwowych. Początkowo mieszkał we wsi Gaboń, pod koniec życia natomiast osiadł w Jazowsku (okolice Starego Sącza).

Walenty Adamczyk zajmował się rzeźbą w drewnie. Swoje prace pokrywał barwną polichromią, najczęściej utrzymaną w pastelowych odcieniach. Najczęściej jego dzieła poruszają tematykę religijną, nie są to jednak tylko świątki (liczne w jego dorobku), ale także rozbudowane, skomplikowane dewocyjne kompozycje wielopostaciowe i wieloelementowe czy przedstawienia motywów biblijnych (np. Adam i Ewa). Chętnie zwracał się w swoich pracach w kierunku natury, rzeźbiąc m.in. ptaki nawiązujące formalnie do dawnej sztuki ludowej.

Rzeźby Walentego Adamczyka wyróżniają się pewnymi cechami stylistycznymi, w tym blokowością, przysadzistymi proporcjami postaci i charakterystycznym sposobem opracowania płaskich, owalnych twarzy.

Z przekazów wynika, że Walenty Adamczyk był człowiekiem stosunkowo nieśmiałym, stąd też niechętnie uczestniczył w konkursach i raczej nie chciał pokazywać swoich prac na wystawach.