Urodzony w Łodzi, absolwent PWSFTviT w Łodzi. Tam obronił doktorat i pracę habilitacyjną z fotografii. Od 2018 profesor zwyczajny. Jest wykładowcą PWSFTviT na stanowisku profesora tytularnego, a obecnie prodziekanem Wydziału Operatorskiego i Realizacji Telewizyjnej. Oprócz fotografii artystycznej zajmuje się również dokumentacją fotograficzną, fotografią portretową, reklamową oraz reportażem. W trakcie wieloletniej pracy w Muzeum Kinematografii w Łodzi wykonał bardzo wiele portretów osób związanych ze światem filmu. Ma na koncie dużą ilość wystaw indywidualnych, udział w wielu wystawach i wystąpieniach zbiorowych. Inicjator i kurator wystaw studentów Kierunku Fotografii PWSFTviT w Disseldorfie, Kopenhadze, Bonn, Hillerod. Członek kilku stowarzyszeń twórczych: Stowarzyszenie Sztuka i Dokumentacja, Stowarzyszenie Artystów Świętego Jerzego, Stowarzyszenia „Ars Visa”. Najistotniejsze w sztuce fotografii dla Komorowskiego jest pokonywanie myślenia o fotografii jako o medium przedstawiającym, mimetycznym. W jednym z tekstów do swojej wystawy napisał: „odrzuciłem wszystko, co było kopiowaniem, opisem, aby pozostawić pełną swobodę temu, co Elementarne i Spontaniczne”. Narzędzie rejestrujące, jakim jest aparat fotograficzny, jest dla niego jednocześnie narzędziem kreacyjnym. Artysta nieustannie podejmuje w swoich pracach problem zmieniającego się w nadzwyczaj szybkim tempie medium fotografii. „Stworzyłem serię fotografii figur pozbawionych kontekstu, mających realny kształt uformowany z materii jak najbardziej materialnej, z ciała, a jednak niebędących reprezentacją niczego o cechach człowieczych. Radykalna zmiana statusu ciała ludzkiego. Tak też rozumiem własne zaangażowanie w zmagania z materią fotografii. To narzędzie, przy pomocy którego sam nadaję kształt, kolor, fakturę rzeczywistości, na którą zerkam obiektywem mojego aparatu fotograficznego”.