Theobald Michau był flamandzkim malarzem i rysownikiem. Urodził się w 1676 roku w Doornik. W wieku dziewięciu lat rozpoczął naukę w Brukseli u Lucasa Achtschellincka. W tym mieście Michau wyzwolił się na mistrza w 1698 roku. Od 1710 roku wzmiankowany jest jako malarz działający w Antwerpii. Tworzył przede wszystkim pejzaże i sceny chłopskie w stylu malarstwa flamandzkiego XVII wieku. Dzieła o niewielkim formacie zdradzają przede wszystkim inspiracje twórczością dawnych mistrzów: Davida Teniersa Młodszego, Peetera Bouta, a w szczególności Jana Brueghela Starszego. Po roku 1700 Michau był najważniejszym kontynuatorem ostatniego z wymienionych twórców. Warto dodać, że wytwory tego artysty były nawet mylone z obrazami Brueghela. Pomimo silnego związku z twórczością poprzedników, w dorobku Michau widzimy także wpływy rokoka m.in. w sposobie delikatnego prowadzenia pędzla, co da się to zauważyć szczególnie w jego późniejszych obrazach. Malarz zmarł w 1765 roku w Antwerpii.