Urodził się w 1888 r w Borucicach pod Łęczycą, zmarł w 1942 r w Warszawie. Studia w warszawskiej SSP pod kierunkiem K. Krzyżanowskiego. Przez trzy lata podróżował po Europie, odwiedził Algierię. W 1922 mianowany profesorem warszawskiej SSP, w 1930 został rektorem tej uczelni. Wokół jego pracowni koncentrowało się życie artystyczne, spośród jego studentów wyłoniły się cztery ugrupowania: Bractwo św. Łukasza , Szkoła Warszawska, Loża Wolnomalarska, i Grupa Czwarta. Artysta był także współzałożycielem Młodej Sztuki i Rytmu.. W 1934 zainicjował utworzenie Bloku ZAP reprezentującego tradycje narodowościowe. Ideą artysty było utworzenie polskiej szkoły malarstwa poprzez stylizację dawnych konwencji w oparciu o kunszt i perfekcjonizm warsztatowy. Malował dużo portretów, pejzaży, martwe natury.