Malarz i grafik. Urodził się 18 listopada 1875r. w Warszawie, zmarł 10 lipca 1944r. w Zakopanem. Od 1912 był żonaty z Zofią z Zatheyów, córką pedagoga i literata Hugona. Siostra Zofii - Jadwiga - była żoną malarza Władysława Jana Pochwalskiego i matką malarzy Kaspra i Stanisława Pochwalskich.
Studiował w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych u Leona Wyczółkowskiego, Jacka Malczewskiego i Jana Stanisławskiego. Naukę uzupełnił w Paryżu. Nauczał malarstwa w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych dla Kobiet M.Niedzielskiej, a od roku 1919 r. prowadził katedrę pejzażu na ASP. Był członkiem Towarzystwa Artystów Polskich "Sztuka", wiedeńskiej Secesji i towarzystwa "Sztuka Podhalańska". Uznawany jest - obok S. Filipkiewicza i L. Misky\'ego - za jednego z najwybitniejszych kontynuatorów symbolistycznej formuły pejzażowego malarstwa Stanisławskiego. Utrwalał widoki Wołynia, Podola, Spisza, Orawy, okolic Krakowa i Zakopanego. Pozostając pod przemożnym wpływem sztuki Stanisławskiego malował gęstą olejną farbą o równomiernym natężeniu barw stosując niewielkie napięcia walorowe. Od 1906 r. Kamocki monumentalizuje tematy pejzażowe opracowywane wcześniej na niewielkich formatowo obrazach. W latach młodzieńczych artysta syntetyzuje formy, kształty buduje dynamicznie kładzioną plamą barwną, traktując dekoracyjnie poszczególne elementy pejzażu - drzewa, budynki, chmury. Wówczas właśnie wyzwala się spod wpływu mistrza tworząc własny, niepowtarzalny styl malarstwa krajobrazowego.Od 1910 roku prowadził katedrę pejzażu w ASP w Krakowie. Należał m.in. do wiedeńskiej Secesji, TAP „Sztuka”, PZAP w Krakowie. Był założycielem Towarzystwa Sztuki Podhalańskiej. Kamocki był jednym z najlepszych kontynuatorów sztuki Jana Stanisławskiego. Głównym tematem jego malarstwa jest pejzaż - szczególnie ziemi podkrakowskiej i Podhala. Pejzaże te powstawały głównie w plenerze. Gamę barwną ograniczał do zieleni i szarych błękitów. Był również twórcą plakatów oraz dekoracji kabaretu „Zielony Balonik”. Wykonywał też litografie barwne o tematyce krajobrazowej.