Urodził się żydowskiej rodzinie w Łodzi, w 1882 roku i tu spędził młodość. Początkowo zamierzał zostać kupcem, kontynuując rodzinną tradycję. Po skończeniu szkoły średniej podjął pracę w zakładzie litograficznym. W wolnych chwilach zaczął wówczas malować niewielkie obrazki. W 1904 roku zapewne zachęcony przez miejscowych artystów, pojechał na studia do Paryża (Academie Julian), gdzie uczęszczał na wykłady Jeana Paula Laurensa i Julesa Lefebvra’a. Utrzymywał się pracując jako litograf. Po czterech latach wyjechał do Monachium, gdzie uczył się grafiki u Petera Halma i Ludwiga Hetericha. Podejmował dodatkowe zajęcia, by sfinansować naukę. Projektował plakaty, zajmował się rysunkiem i dekorowaniem wnętrz. Stanisław Bender był także znany jako ilustrator książek o tematyce żydowskiej. Prawdopodobnie odwiedzał w tym czasie Łódź, jednak w lokalnej prasie brak wzmianek o wystawach artysty. Około 1912 roku osiedlił się w Monachium. Swoje prace prezentował w tamtejszych galeriach. Były to jasne obrazy o mocnym tonie, ukazujące sceny z życia ubogich polskich Żydów, intymne sceny religijne. W 1921 roku Bender wziął udział w wystawie sztuki żydowskiej w Łodzi. Ostatnie informacje na jego temat zamieszczono w 1922 roku w „Neue Lodzer Zeitung” i w 1923 roku w „Republice”, gdzie zapowiadano jego dziesięciodniowy pobyt w Łodzi w celu „wykonania większych zleceń kilku łódzkich przemysłowców”. Mieszkał i pracował w Monachium do 1930 roku. Okres II wojny światowej przetrwał w Lourdes we Francji. Interesujący jest obraz jego autorstwa w jednym z ołtarzy w Lourdes - „Ekstaza św. Bernardetty”, wykonał go już po zakończeniu wojny.