Stanisław Appenzeller, znany jako Stan Appenzeller, urodził się w Menton. Już w wieku ośmiu lat malował, głównie akwarele by w 1918 roku rozpocząć studia malarstwa na krakowskiej ASP w klasie Władysława Jarockiego, a następnie u Eugeniusza Zaka. W 1936 roku organizował wystawę prac członków Bloku ZAP w salach zamku w Rapperswil dając początek działalności Muzeum Polski Współczesnej. Za swoją twórczość otrzymał w 1938 roku brązowy medal na Salonie Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych. W roku 1955 zamieszkał w prowansalskim miasteczku Seillans, gdzie zaprzyjaźnił się z mieszkającym w miasteczku Maxem Ernstem- jednym z największych przedstawicieli surrealizmu. W Seillans, w Maison Waldberg znajduje się kolekcja obejmująca ponad 800 późnych prac Appenzellera. Prezentowany akt to jedno z niewielu płócien obecnych na polskim rynku. Obraz zdradza doskonałe umiejętności warsztatowe artysty, który mimo fascynacji ekspresjonizmem i mocną kolorystyką widocznej w pracach z kolekcji francuskiej potrafił równie umiejętnie operować tradycyjną formą przekazu, miękkim modelunkiem światła i kreski.