Malarz niemiecki; malować uczył się od ojca Georga Hilza, malarza i konserwatora pracującego głównie dla bawarskich kościołów. Z czasem zaczął pomagać a nawet współpracować z ojcem. Dużo dało mu także kopiowanie obrazów dawnych mistrzów – Dürera, Cranacha, Altdorfera. W latach 1921-1927 przebywał w Monachium; uczył się w tamtejszej Kunstgewerbeschule a równocześnie prywatnie studiował grafikę u Moritza Heymanna i malarstwo u Xavera Dietricha. Malarski warsztat doskonalił także malując liczne kopie obrazów Rembrandta, Vermera van Delft czy Brouvera. Wówczas też zaczął pokazywać swe prace na regionalnych wystawach i pracował dla bawarskich kościołów. W roku 1928 wrócił do rodzinnego Bad Aibling, gdzie wraz z grupą innych młodych malarzy organizował wystawy i różne imprezy kulturalne. Wiele pracował; w jego obrazach malowanych po 1930 krytycy dostrzegają wpływy sztuki Wilhelma Leibla. Wkrótce zyskał uznanie jako świetny portrecista, malarz religijny, pejzażysta a przede wszystkim twórca scen rodzajowych z życia bawarskich wsi. W latach 1938-1944 uczestniczył w Wielkich Niemieckich Wystawach Sztuki organizowanych w monachijskim Haus der Deutscher Kunst. Obrazy te cieszyły się powodzeniem i zyskiwały aprobatę władz; jeden z nich zakupił Joseph Goebbels, dwa inne Adolf Hitler. Z tego powodu w latach powojennych był bojkotowany. Dopiero po paru latach niekwestionowany talent artysty przezwyciężył te emocje i od 1956 obrazy Hilza wróciły do sal wystawowych, a on sam znów mógł pracować jako malarz i konserwator malowideł kościelnych.