Malarz, pedagog. Studia plastyczne, które rozpoczął w Warszawie w pracowni A. Kokulara, ukończył w roku 1840. Dwa lata później, po uzyskaniu stypendium rządowego, wyjechał w podróż artystyczną do Włoch. Udał się tam ponownie na dalsze studia po 1845; zwiedził wówczas Neapol, a w drodze powrotnej Marsylię, Paryż i Brukselę. Po kilkumiesięcznym pobycie w Trieście, gdzie leczył dotknięte paraliżem nogi, wyjechał na kurację do Odessy. Ze względów zdrowotnych zamieszkał już tam na stałe. Czynnie włączył się w życie artystyczne miasta. Był współtwórcą szkoły malarskiej i jej długoletnim dyrektorem i profesorem. Przyczynił się także do założenia odeskiego Towarzystwa Sztuk Pięknych. Uczestniczył we wszystkich wystawach w Odessie i udzielał prywatnych lekcji rysunku. Cieszył się uznaniem jako portrecista - wiele obrazów jego pędzla znajdowało się przed I wojną na Wołyniu, Podolu i Kijowszczyźnie. Portretował m.in. J. I. Kraszewskiego, z którym od lat 50. pozostawał w przyjaźni. Pisarz cenił twórczość artysty i pośredniczył w sprzedaży jego dzieł. Poza portretami Chojnacki malował obrazy o tematyce religijnej, historycznej, a także sceny rodzajowe i pejzaże.