Urodziła się 29 listopada 1914r. w Orenburgu, gdyż ojciec – inżynier budował w Rosji koleje. Podczas rewolucji straciwszy inżynierski majątek rodzina wróciła do Polski. Lata hitlerowskiej okupacji spędziła na przemian w Warszawie i w rodzinnych stronach męża Edwarda – na Miechowszczyźnie - w Widnicy gdzie maluje pejzaże i portrety na tekturach. We wsi Widnica wynajęli u chłopa izbę , która stała się przystanią dla przyjaciół i artystów. Wkrótce ściągnęli tu m.in. Tadeusz Fijewski, Henryk Stażewski, Iwonka Degee, Anna Fiszer z małym Stasiem Fiszerem, Mewa Łunkiewicz..

Swoją drogę artystyczną rozpoczęła od studiów w warszawskiej Miejskiej Szkole Sztuk Zdobniczych, w pracowni malarstwa ściennego u Mieczysława Schultza, by je ukończyć w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych w pracowni Felicjana Kowarskiego również preferującego twórczość monumentalną. Co prawda z monumentalnych tendencji mistrzów niewiele zostało w twórczości Moniki Piwowarskiej / może nieco w jej tkaninach artystycznych /to jednak tendencje dekoratywne i umiłowanie kompozycyjnej czystości obrazu stało się zasadą jej twórczości podobnie jak u jej mistrzów. Tendencje te z czasem potwierdziły nie tylko własna droga twórcza ale i bliskie kontakty z abstrakcjonistą Henrykiem Stażewskim i zbliżoną do tego nurtu sztuki Mewą Łunkiewicz.

Od 1962r.coraz częściej zajmowała się tkaniną artystyczną , czemu sprzyjało aktywne uczestnictwo w tworzeniu warszawskiej Pracowni Doświadczalnej ZPAP, w której rodziły się początki sukcesów polskiej tkaniny artystycznej (również Magdaleny Abakanowicz).

Uprawiała malarstwo portretowe, abstrakcyjne oraz tkaninę artystyczną/gobeliny.