Malarz, twórca projektów typograficznych, fotomontaży, architektonicznych, scenograficznych i abstrakcyjnych filmów eksperymentalnych; czołowy reprezentant polskiego konstruktywizmu i produktywizmu. Studia artystyczne odbył w latach 1915-1920 w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych pod kierunkiem Miłosza Kotarbińskiego. Tutaj poznał swą przyszłą towarzyszkę życia i współpracownicę, Teresę Żarnower. Postawa artystyczna Szczuki kształtowała się początkowo pod wpływem kubizmu, futuryzmu i ekspresjonizmu. Pełne dramatyzmu obrazy o tematyce religijnej artysta eksponował w 1920 w Polskim Klubie Artystycznym w Warszawie. W 1921 r. prezentował wielopłaszczyznowe kompozycje przestrzenne wykonane z drewna i papier-mâché będące wynikiem eksperymentów w zakresie efektów fakturowych i natężenia barw.

W 1924 został współzałożycielem awangardowej Grupy Kubistów Konstruktywistów i Suprematystów "Blok". Inspirowany doświadczeniami futurystów i dadaistów podejmował eksperymenty w zakresie filmu i inscenizacji teatralnej. Należał do pionierów fotomontażu; był autorem zaskakujących różnorodnością znaczeniowych skojarzeń kompozycji, które określał terminem "poezjoplastyka".