W latach 1883-1887 studiował w ASP w Monachium u K. Rauppa i W. Gysisa oraz w pracowniach J. Brandta, A. Wierusza-Kowalskiego. Mieszkał początkowo w Monachium, potem w Berlinie. Od 1904 roku działał aktywnie w Poznaniu, gdzie był członkiem TPSP i Stowarzyszenia Artystów. Poza Poznaniem wystawiał w Krakowie, Warszawie i Lwowie, a także w Berlinie, Petersburgu, Monachium i Kijowie. Wielkim wyróżnieniem dla niego była współpraca z J. Fałatem, W. Kossakiem, A. Piotrowskim i J. Stanisławskim przy realizacji Berezyny (malował w niej śnieg); z J. Styką - przy malowaniu Bema w Siedmiogrodzie; z W. Kossakiem, J. Ryszkiewiczem i K. Rozwadowskim - przy komponowaniu Napoleona pod Piramidami. Brał udział w wielu wystawach krajowych i zagranicznych.  Dominującym tematem w twórczości artysty był realistycznie traktowany pejzaż a także sceny z polowań. Do epizodów polowań, odbywających się najczęściej w zimowej scenerii, czerpał kompozycyjne wzory i formalne inspiracje z obrazów J. Fałata.