Malarz, publicysta, członek Związku Artystów Polskich we Francji, Societe "Paris Moderne", Societe des Peintres et Sculpteurs Professionels, Societe des Artistes Independents, Societe de Vrais Independents. Studiował w Kunstschule w Berlinie oraz w Rzymie u Rossiego, Coromaldiego i Zuccardi. Potem zamieszkał w Paryżu. Tu w 1927 nastąpił zasadniczy przełom w jego sztuce. Brał udział w kampanii wrześniowej 1939 roku; w czasie wojny był jeńcem oflagu w Niemczech. Od roku 1946 mieszkał w Australii.
Początkowo realista, artysta zaczął tworzyć w duchu gwałtownego ekspresjonizmu w czasie pobytu w Paryżu. Ok. 1930 ewoluował w kierunku koloryzmu. W 1934 w komentarzu zamieszczonym w katalogu wystawy stwierdził, iż na drodze poszukiwań twórczych doszedł "poprzez problem koloru i jego różniczkowanie, do dzisiejszej problematyki uzgodnienia formy z kolorem i nadania im równorzędnych wartości w budowie obrazu". Poza udziałem w wystawach we Francji, wystawiał również w kraju we Lwowie, Poznaniu i Warszawie. Współpracował z krakowskim "Głosem Plastyków", w którym - m.in. - opublikował artykuł: Abstrakcyjność a tematowość pod kątem sztuki dla mas. Problematyka kolorystyczna dominuje w jego rozważaniach poświęconych twórczości Pierre Bonnarda, ogłoszonych drukiem w Paryżu w 1 numerze "Kultury" z 1949 r.