Uodził się w Posenschen (Księstwo Poznańskie) w 1854 lub 1856 roku, zmarł w 1892 roku w Warszawie. Naukę rozpoczął u Wojciecha Gersona w warszawskiej Klasie Rysunkowej, a pod koniec 1874 roku był już studentem Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu. Kształcił się pod kierunkiem W.P. Wereszczagina, P.P. Czistiakowa, P.M. Szamszyna. W 1879 roku ukończył studia, uzyskał wielki złoty medal za obraz "Chrystus i jawnogrzesznica", tytuł "kłassnyj chudożnik" I stopnia oraz stypendium zagraniczne. Spędził je w Paryżu i Rzymie. Ożenił się z Bronisławą z Malinowskich - portrecistką i malarką kwiatów, córką pejzażysty i dekoratora Adama Malinowskiego. W 1887 roku otworzył szkołę malarstwa dla kobiet. W początkowym okresie twórczości uprawiał malarstwo religijne, później zaczął się też zajmować antykiem, podjął tematykę historyczną (wątki z dziejów Polski Piastów) oraz pejzażową i związane z nią sceny z życia wsi.