Rzeźbiarz warszawski, uczeń Gersona i Kamińskiego w warszawskiej Klasie Rysunkowej, następnie prof. M. Webera w monachijskiej Akademii. Związany z warszawskim Salonem Spółki Artystycznej. Jego terakotowe figurki charakterystyczne ukazywały się regularnie na wystawach Zachęty od 1887 r. W 1891 r. pracował w Charkowie, 1893-94 w Łodzi, gdzie wykonał figury alegoryczne do dekoracji pałacu Poznańskiego. Po powrocie do Warszawy wzbogacił repertuar o kompozycje fantastyczno-symboliczne o secesyjnej stylizacji. Zajmował się też sztuka stosowaną dostarczając dla przemysłu projekty wazonów czy pucharów dla Frageta. W 1917 wystawiał w Kijowie.