Włodzimierz Kałdowski w Bydgoszczy zdobywał pierwsze doświadczenia fotograficzne. Do dziś zdjęcia jego autorstwa wykonane w 1939 roku na ulicach rodzinnego miasta są cennym dokumentem historii Polski. W czasach, gdy za posiadanie aparatu fotograficznego groziła śmierć, szesnastoletni Włodzimierz Kałdowski z ukrycia fotografował żołnierzy Wermachtu wkraczających do Bydgoszczy. W 1942 roku trafił do obozu pracy w Elblągu, i również tam udało mu się przemycić swój aparat! Fotografował przez całe życie nie rozstając się z aparatem. Obok fotografowania pasjonował go również film. Po kamerę sięgnął w latach 50, będąc już we Wrocławiu. Filmował m.in. Wrocław i życie jego mieszkańców. Zrealizował ponad 150 filmów popularnonaukowych i turystycznych. Do Wrocławia przyjechał na studia, które ukończył w 1953 roku na Politechnice Wrocławskiej na Fototechnice obroną pracy dyplomowej z zakresu fotografii barwnej. W 1957 roku zorganizował pracownię filmową w Instytucie Geografii Uniwersytetu Wrocławskiego, a w latach 1964-1972 wykładał technikę filmową i fotografię w Akademii Wychowania Fizycznego i Technikum Zawodowym. Od 1973 roku kierował Pracownią Dokumentacji Fotografii Naukowej Akademii Medycznej we Wrocławiu.