Urodził się w 1905 r w Żółkwi na Ukrainie. Studiował prawo na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie, a następnie malarstwo w ASP w Warszawie. Studia malarskie ukończył w 1935 r. Od młodości związany z lewicą, w latach 1934-1939 współtworzył (m. in. ze swą żoną, Heleną Malarewicz-Krajewską) grupę Czapka Frygijska, skupiającą komunizujących artystów. Już w 1944 w Lublinie zaczął działać w ZPAP. Był jego wiceprezesem (1944-1949), następnie prezesem (1949-1952). Profesor Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Warszawie. Zdeklarowany komunista (w PZPR od 1948) i zarazem jeden z najważniejszych polskich malarzy-socrealistów. W czasach stalinowskich jeden z najbardziej wpływowych twórców kultury. Po 1955 pozostał wierny realizmowi w duchu malarstwa XIX-wiecznego. Porzucił tematy typowe dla socrealizmu i z zamiłowaniem oddał się malarstwu plenerowemu. Powstało wówczas wiele obrazów przedstawiających typowo polskie pejzaże. W latach 1962-1972 wystawiał z Grupą Malarzy Realistów "Zachęta", której był współtwórcą. Ta pozbawiona ideologii i wyciszona emocjonalnie druga faza twórczości ukazuje Krajewskiego jako nadzwyczaj sprawnego kompetentnego artystę. Zmarł w 1992 roku.