Malarka, w okresie międzywojennym związana z łódzkim środowiskiem artystycznym. W latach 1908-1912 kształciła się w Szkole Sztuk Pięknych dla Kobiet Marii Niedzielskiej, gdzie w 1909 otrzymała srebrny medal. Była uczennicą Wojciecha Weissa i Leona Wyczółkowskiego. W 1911 wystawiała w Krakowie („Portret”, „Martwa natura”, „Studium chłopca”, „Pejzaż”), w latach 1911-1912 w warszawskim TZSP. W 1909 wyszła za mąż za Klemensa Lipińskiego, lekarza społecznika, działacza PPS. Po ukończeniu studiów osiadła w Łodzi. W czasie drugiej wojny mieszkała w Warszawie. Wiele prac artystki spłonęło w czasie powstania warszawskiego. Zajmowała się twórczością portretową, malowała pejzaże i martwe natury, w czasie okupacji uprawiała dorywczo grafikę.