Josef Sudek urodził się 17 marca 1896 w Kolínie, zmarł 15 września 1976 w Pradze. We wczesnym dzieciństwie stracił ojca. Początkowo uczył się introligatorstwa, fotografować zaczął już przed I wojną światową. W roku 1915 został powołany do wojska, od roku 1916 walczył na froncie we Włoszech, w roku 1917 został ranny, w wyniku czego stracił prawą rękę. Po powrocie do Pragi zaczął intensywnie zajmować się amatorsko fotografią, natomiast w latach 1922-1924 uczył się zawodu fotografa w Państwowej Szkole Graficznej w Pradze, u prof. Karela Nováka. Był członkiem założycielem stowarzyszeń, które nie zgadzały się z tradycyjnym pojęciem fotografii: Fotoklubu Praga (1922-1924) i Czeskiego Towarzystwa Fotograficznego (od 1924). W roku 1927 otrzymał w Pradze pracownię, którą aż do śmierci dzielił ze swoją siostrą. Swoje rzemiosło oprócz portretów oparł o gatunki związane z nowoczesnym drukiem: reklamę, fotografie dzieł sztuki, fotografię topograficzną. Josef Sudek był również znawcą muzyki poważnej - wielu przyjaciół przychodziło do niego jej słuchać. Jako fotograf Sudek zdobywał uznanie od początku lat 20., zarówno w swojej ojczyźnie, jak i na międzynarodowych salonach fotograficznych. Mniej więcej od roku 1940 Josef Sudek zaczął odchodzić od głównego nurtu fotografii współczesnej, zarówno pod względem stylu, jak i techniki.