Jiří Kolář to czeski artysta, który uprawiał twórczość w zakresie poezji, dramatu oraz plastyki. Debiutował na początku swojej kariery jako pisarz, natomiast pod koniec lat 50 zwrócił się ku sztukom plastycznym. Dużą popularność przyniosły mu prace ukazujące różne techniki kolażu. Artysta był twórcą nowych metod takich jak: interkolaż, muchlaż czy rolaż. Te techniki opisał i zdefiniował w wydanym w 1979 roku Slovniku metod. Swoją twórczość nazywał poezją. Działalność Kolářa była ważnym odnośnikiem dla czeskiej kultury XX wieku oraz poszukiwaniem nowych dróg artystycznych. Był jednym z założycieli czeskiej grupy 42 składającej się z artystów i literatów. W 1937 w praskim teatrze D 37 odbyła się pierwsza jego wystawa, gdzie zaprezentował dwanaście kolaży ukazujących cechy surrealistyczne. Ponownie zaczął wystawiać na początku lat sześćdziesiątych. W 1969 roku brał udział w Biennale Sao Paulo. Jego prace były wystawiane między innymi w Muzeum Guggenheima w Nowym Jorku w 1975 roku. Od roku 1979 przebywał na emigracji, mieszkając głównie w Paryżu. Pod koniec lat 90. wrócił do Pragi, gdzie mieszkał do śmierci. W 2012 roku odbyła się wystawa monograficzna artysty w krakowskim MOCAKU. Dużą inspiracją dla Kolářa była sztuka dadaistów i surrealistów, co odzwierciedla się w jego pracach. Obrazy artysty przedstawiają kolaże w różnych postaciach i odmianach. U podstaw twórczości artysty stoi poezja. Kolář w swoich pracach oscyluje między językiem, słowem, obrazem i własnymi doświadczeniami z życia. Większość prac Kolářa zbudowana jest z pociętych reprodukcji obrazów, zdjęć czy drukowanych tekstów co daje efekt ruchliwości struktury i połamanego lustra.. W swoich technikach artysta podkreśla, że tworzy ze znanych materiałów nowe dzieło, indywidualne i niepowtarzalne. Posługując się różnymi cechami ekspresji tworzy prace, które zawierają elementy poezji wizualnej, surrealizmu oraz filozofii egzystencjalizmu.