Z wykształcenia architekt, nadzorował, a później dokumentował wiele prac budowlanych lat 60. i 70. w Bydgoszczy. Choć zapowiadał się na bardzo zdolnego projektanta (jest autorem 4 projektów nadproży i portali kamienic Drogi Królewskiej w powojennym Gdańsku), ostatecznie porzucił zawód by w pełni oddać się fotografowaniu. Architekturę jednakże, do końca fotografował w sposób szczególny.
Ildefons Bańkowski z Bydgoszczą związał się na 25 lat. Pochodził z Lwówka (województwo poznańskie). Utrwalenie na zdjęciu wielu, już nieistniejących, założeń architektonicznych Bydgoszczy zawdzięcza jemu. Był znanym w środowisku fotografem. W 1969 roku Biblioteka Miejska w Bydgoszczy zamówiła 80 fotografii obejmujących nowe realizacje budowlane.
Od 1965 roku członek Związku Artystów Fotografików. Jeden z propagatorów fotografii barwnej w środowisku bydgoskim, projektant okładek płyt winylowych, folderów reklamowych oraz fotografii reklamowej.
Eksperymentator. Na szczególną uwagę zasługują fotografie z cyklu Eksperymenty i konoida, stanowiące zapis obserwacji poruszającego się wahadła Foucaulta, fotografie w podczerwieni oraz prace odzwierciedlające wielkie zainteresowanie artysty łączenia grafiki i fotografii.
Uhonorowany tytułem artysty fotografika Międzynarodowej Federacji Sztuki Fotograficznej (AFIAP). Brał udział w  wystawach krajowych i międzynarodowych (Berlin, Edynburg, Lozanna, Paryż, Bruksela).
Wielką pasja życiową Ildefonsa Bańkowskiego, obok fotografii była muzyka.  Obie miłości łączył w pracy nad projektowaniem okładek płyt winylowych. Wielokrotnie na zlecenie Polskich Nagrań. Wśród licznych wyróżnień uzyskał nagrodę ministra kultury i sztuki w roku 1966 i 1977 za cykle „Temat muzyczny w fotografii”.
Doczekał się kilkudziesięciu wystaw w kraju i poza granicami. Zdobył wiele prestiżowych nagród. Pozostawił ponad 300 fotografii czarno-białych i 20 tyś negatywów.