W latach 1975-1980 studiował na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie w pracowni prof. Jana Szancenbacha, gdzie uzyskał dyplom w 1980 r. i rozpoczął pracę pedagogiczną. W 1995 r. objął pracownię rysunku na tymże Wydziale, by od 1998 r., jako profesor krakowskiej ASP, prowadzić pracownię malarstwa. W latach 1981-1989 brał aktywny udział w ruchu kultury niezależnej, zdobywając uznanie krytyki za swe prace malarskie, poruszające w ekspresyjnej, dramatycznej formie problematykę egzystencjalno-metafizyczną. Obok malarstwa uprawia rysunek i grafikę. Twórczość Bednarskiego w latach 1980-2004 koncentrowała się głównie wokół cykli: w malarstwie (Wielki metafizyk, 1981; Ni mas ni menos, 1984; Poruszenie z postacią ekstatyczną, 1987-1989; Martwa natura dla Dadleza, 1997; Hedonista maluje Ukrzyżowanie, 1998-2001; Personifikacje, 1998-2003; Popielec, 2001-2004); w rysunku (Dom misteriów, 1990; Bajka paryska - Śmiej się dziadku, 1994; Czy czyta pani Czycza czy Czycza pani zna, 1996-1999; Inferno, 1993-2000).