Pejzażysta Szkoły Weimarskiej. Praktykował w Paryżu. Od q871 r. studiował na akademii monachijskiej u Hermanna Anschütza i Wilhelma von Dietza. Lata 1874-78 spędził ponownie w Paryżu. Został uczniem Eugène Lavieille i w ten sposób nawiązał kontakt z artystami szkoły barbizońskiej. Jesienią 1878 r. wyjechał do Włoch. W 1879 roku przybył do Arnolda Böcklina we Florencji i został jego uczniem i przyjacielem. Pobyt w Karlsruhe w latach 1884/85 pozwolił mu nawiązać bliższy kontakt z Ferdinandem Kellerem. Od 1885 r. Mieszkał w Weimarze, gdzie wielki książę Karol Aleksander udostępnił mu darmowe studio. Wykładał gościnnie w miejscowej Szkole Sztuk Pięknych, a w 1905 r. został profesorem.
Malował w stylu przejściowym między realizmem a impresjonizmem. W latach 90. rozjaśnił swoją paletę. Mistrzowsko przedstawiał zmieniające się nastroje świateł i kolorów w ciągu dnia i pór roku.