Studia artystyczne odbywał w Krakowie w latach 1931-1936 w Akademii Sztuk Pięknych pod kierunkiem profesorów: Xawerego Dunikowskiego i Kazimierza Sichulskiego. Już jako student związał się z kręgiem artystycznym Emila Zegadłowicza. Po raz pierwszy wystawiał swe prace w roku 1933, z okazji obchodów jubileuszu twórczości właśnie Zegadłowicza. Przed wojną wystawiał również w Krakowie, Bielsku i Wiśle. Najważniejsze rzeźbiarskie realizacje tego okresu to: Portret rzeźbiarza W. Bałysa, Portret matki, Statua św. Józefa (klasztor OO Karmelitów w Wadowicach), Nimfa w kąpieli, Jaszczur, Akt kobiecy - rzut kulą.

Członek założyciel przedwojennej Grupy Plastyków Beskidzkich Czartak II, współzałożyciel Klubów Pracy Twórczej Beskidy i Beskidnicy.

Po wojnie związał się ze szkolnictwem. Uczył w wadowickim liceum, a od 1950 roku był wykładowcą rzeźby w Liceum Sztuk Plastycznych w Bielsku-Białej i dyrektorem Państwowego Ogniska Plastycznego. Ponowiona aktywność twórcza artysty zaowocowała rzeźbami: Proletariusz, Wspólny cel, Nokturn oświęcimski, Ewa, Pomnik E. Zegadłowicza, Pomnik Armii Radzieckiej, Macierzyństwo, Statua Chrystusa, Rzeźba Kopernika i wiele innych.

Artysta uprawiał również malarstwo będące wyrazem podziwu dla piękna i harmonii otaczającego nas świata. Jego prace można obejrzeć w Muzeum Emila Zegadłowicza w Gorzeniu, w Muzeum Okręgowym w Bielsku oraz w prywatnej galerii przy ul. Karmelickiej w Wadowicach. Przez wiele lat pełnił funkcje prezesa Towarzystwa Miłośników Ziemi Wadowickiej i Fundacji Czartak.

Opracowanie noty: Robert Szkutnik