W latach 1956-2002 pracował w Muzeum Narodowym we Wrocławiu, przez ponad 30 lat kierował jego pracownią fotograficzną. Należy do ZPAF-u. Tajniki sztuki fotografowania zgłębiał pod kierunkiem Bożeny Michalik, nestorki wrocławskiej fotografii artystycznej. Jeden z członków grupy artystycznej „Podwórko” uważanej za jedno z najoryginalniejszych zjawisk w polskiej fotografii lat 50-tych. Na wystawę wybrał abstrakcje z lat 60-tych i kilka ostatnich prac inspirowanych powodzią w 1997 roku.