Angielski artysta wizualny wiązany przede wszystkim z pop-artem. Korzysta z wielu dostępnych mediów, m.in. takich jak malarstwo, rysunek, kolaż, fotografia, film i rzeźba. Studiował w londyńskim Royal College of Art, wraz z Davidem Hockneyem, Allenem Jonesem i Peterem Phillipsem; dyplom otrzymał w 1962 roku. Tuż po studiach wyjechał na stypendium do Indii, w których mieszkał przez rok. Po raz pierwszy pojawił się w filmie "Pop Goes the Easel" z 1962 roku, gdzie został sportretowany wraz z innymi, młodymi angielskimi artystami - Peterem Blake'iem, Pauline Boty i Peter Phillipsem - przez wybitnego angielskiego reżysera, Kena Russella. W 1964 roku na wystawie w Whitechapel Gallery zaprezentował wielkie półtna o nieszablonowych kształtach, pokryte farbami w wyrazistych kolorach. Dwa lata później zaczął twprzyć trójwymiarowe obiekty z użyciem metalu, plastiku i neonów, eksperymentował również z filmem i książką artystyczną. We wczesnych latach 70. Boshier pracował jako nauczyciel w londyńskiej Central School of Art and Design, gdzie jednym z jego uczów był John Mellor (znany później jako Joe Strummer z zespołu The Clash). Boshier zaprojektował później identyfikację wizualną do drugiej płyty The Clash. Pracował także nad projektami dla Davida Bowie. Obecnie mieszka w Los Angeles, a głównym tematem jego dzieł są niesprawiedliwość społeczna, brutalność policji i regulacje dotyczące posiadania broni. Pracuje na University of California Los Angeles School of Arts, gdzie prowadzi zajęcia z rysunku.