Rzeźbiarz francuski, W 1863 r. zdobył Prix de Rome. W tym samym roku wystawił gipsową wersję Zaklinacza węży. Napoleon III zamówił jej odlew z brązu naturalnej wielkości, który stoi do dziś w paryskim Ogrodzie Botanicznym. Rzeźba stała się najsłynniejszym dziełem artysty. Odzwierciedla ona ówczesny spór o klasyczny ideał piękna, który artyści próbowali poszerzyć np. przez przedstawienia ludzi różnych ras. Krytyk Rialle pisał wówczas (1863 r.): Artysta zaczyna odwracać się od kanonów akademickich. Przez rzeźbę etnograficzną wprowadza sztukę na nowe pola: nauki i tym samym idei. Tak otwiera nowe horyzonty, wybierając nowe tematy i ukazując piękno we wszystkich jego aspektach. Tworzy nową poezję.