Carl Borromäus Ruthart, o którego pierwszej połowie życia niewiele wiadomo, urodził się w Gdańsku w rodzinie krawca. Uczył się poza Prusami Królewskimi. W latach 50. rozpoczął karierę malarza we Włoszech, którą kontynuował w Antwerpii, później Regensburgu i Wiedniu. W 1672 roku zrezygnował z kariery, wyjechał do Rzymu, gdzie został celestyńskim mnichem – odtąd Ojcem Andreasem. Na początku żył w klasztorze św. Euzebiusza, później przeniósł się do klasztoru Najświętszej Marii Panny Collemaggio w l’Aquila, mieszkał także w klasztorze w Sulmonie. Resztę życia spędził w Abruzji, zmarł w 1703 roku. Wybór klasztoru celestynów zapewne nie był bez znaczenia. Święty Celestyn – założyciel zakonu, pustelnik – został papieżem i był pierwszym, który z tronu Piotrowego zrezygnował, odrzucił także wszelkie przywileje i zaszczyty na rzecz życia duchowego.