Antoni Aleksandrowicz był nie tylko malarzem, również projektantem i konstruktorem jachtów oraz sędzią regat. Przygodę z żeglarstwem rozpoczął w Rydze, jako członek Inflanckiego Klubu Jachtowego, którego następnie został komandorem. Kontynuował także działalność malarską, rozpoczętą jeszcze w Polsce oraz studiował malarstwo na Akademii Sztuk Pięknych w Monachium w latach 1893–1898. Specjalizował się między innymi w scenografii – wykonywał prace w Teatrze Wielkim (Opera Warszawska). Od 1921 roku aktywnie działał w Wojskowym Klubie Wioślarskim, jako jeden z pierwszych żeglarzy regatowych. Był inicjatorem pierwszych rejsów bałtyckich i utworzenia Polskiego Yacht Klubu, piastując urząd Wicekomandora. W latach 1925 i 1929–1931 był prezesem Polskiego Związku Żeglarskiego. Dbał o właściwe przygotowanie młodzieży do konkursów poprzez ich odpowiedni trening oraz utrzymywanie i rozwijanie tradycji żeglarskich. W 1931 roku za zasługi na polu rozwoju sportu” został odznaczony przez Ignacego Mościckiego prezydenta RP, Złotym Krzyżem Zasługi.