W 1908 roku Issupoff rozpoczął studia w Moskiewskiej Szkole Malarstwa, Rzeźby i Architektury. W tym czasie brał udział w wystawach Związku Artystów Rosyjskich i Stowarzyszenia Podróżujących Wystaw Artystycznych (Peredvizhniki). W latach 1910-1915 eksponował swoje prace, których większość stanowiły pejzaże, na wystawach moskiewskiej galerii Lemercier, w czasie wiosennych wystaw w salach Imperial Academy of Arts oraz wystawach charytatywnych organizowanych dla pomocy rodzinom rannych i zabitych żołnierzy biorących udział w I wojnie światowej . W 1915 otrzymał powołanie do wojska. Służbę wojskową w latach 1915-1917 odbył się w regimencie strzeleckim Simbirsk w Turkiestanie w Taszkiencie . W 1920 roku został wysłany do Samarkandy, gdzie działał jako artysta i szef sekcji artystycznej Komisji ds. Odnowy i Ochrony Zabytków Samarkandy. Wykonywał szkice starożytności, studiował archeologię, historię, kulturę i tradycje artystyczne Azji Środkowej. W tym czasie w swojej twórczości odwołał się do malarstwa impresjonistycznego, stworzył cykl obrazów, orientalnych pejzaży i scen rodzajowych. W 1921 roku po powrocie do Moskwy, wstąpił do Stowarzyszenia Artystów Rewolucyjnej Rosji, brał udział w wystawach Stowarzyszenia artystów Peredvizhniki, Związku Artystów Rosyjskich , Towarzystwa Artystów Moskiewskiej Szkoły, pracował nad albumem "Wielka rewolucja i życie Armii Czerwonej". Na prośbę rządu artysta wykonał serię portretów radzieckich mężów stanu, tworzył dzieła poświęcone tematom rewolucyjnym. W 1926 roku wyjechał do Włoch, powodem wyjazdu była nieuleczalna gruźlica kości, na którą chorował. Spędził tam 30 lat swojego życia. Eksponował swoje prace w Rzymie, Mediolanie, Neapolu, stał się znaczącym uczestnikiem wystaw indywidualnych i zbiorowych. W 1949 roku we Włoszech opublikowano ilustrowaną monografię prac artysty, napisaną przez słynnego włoskiego krytyka sztuki, prof. Giorgio Nicodemiego.