Do 16. roku życia uczyła się w domu. Dopiero dwie ostatnie klasy gimnazjalne skończyła w znanym warszawskim gimnazjum żeńskim Leonii Rudzkiej. Tuż po jego ukończeniu, w 1920 roku, rozpoczęła studia w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie, w pracowni prof. Karola Tichego. W 1924 roku otrzymała dyplom i wyjechała do Francji, gdzie przez dwa lata kontynuowała naukę w paryskiej Académie de la Grande Chaumière.

Po powrocie z Francji, w 1926 roku, kontynuowała przez rok studia w Warszawie, w pracowni prof. Władysława Skoczylasa. Jesienią 1927 roku wyszła za mąż za Stanisława Nowickiego herbu Poraj i zamieszkała z mężem we Lwowie.

Poza rysowaniem zajmowała się projektowaniem i grafiką użytkową. Projektowała m.in. stoiska i grafikę na zorganizowanej w 1929 roku z okazji 10. lecia odzyskania przez Polskę niepodległości Powszechnej Wystawie Krajowej w Poznaniu.

Cechowała ją ponadprzeciętna umiejętność obcowania z ludźmi z różnych środowisk. Żywa umysłowość i poczucie humoru, którym się odznaczała, czyniło z niej osobę atrakcyjną towarzysko i zjednywało przyjaciół. Chętnie portretowała, zwłaszcza osoby z zaprzyjaźnionego z nią grona. Swoje prace prezentowała m.in. na wystawach Salonu Wiosennego Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie, w 1934 roku oraz podczas Salonu Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych we Lwowie, w 1936 roku.

Okres okupacji spędziła w Warszawie kontynuując pracę artystyczną i tu zastał artystkę i jej męża w Warszawie. Oboje, od początku do końca, brali w nim udział zajmując się produkcją amunicji dla powstańców. Obojgu udało się ocaleć. Po upadku powstania zostali wywiezieni do obozu w Pruszkowie. W 1945 roku wyjechali do Krakowa, gdzie zamieszkali na stałe, w mieszkaniu przy ul. Sławkowskiej, chociaż artystka czując się rodowitą Warszawianką, przynajmniej dwa razy do roku przyjeżdżała na kilka tygodni do Warszawy.

W ostatnich latach życia, poza portretowaniem, parała się również sztuką użytkową. Po śmierci męża w 1973 roku stała się mentorką i inspiratorką grupy krakowskich studentów, zwanych przez nią żaczkami. Należeli do tego grona m.in. Jacek Filek, przyszły filozof i etyk, prof. dr hab. Uniwersytetu Jagiellońskiego, Bogdan Tosza, reżyser teatralny i publicysta, obecnie Dyrektor Naczelny Filharmonii im. Karola Szymanowkiego w Krakowie oraz Maja Kamińska, obecnie znana krakowska lekarz psychiatra.