Jest to nazwa projektowania wzorów dla wyrobów przemysłowych i podnoszenia estetyki i jakości produkcji przemysłowej. Najsłynniejszą szkołą wzornictwa przemysłowego była w latach 20. XX wieku uczelnia artystyczna BAUHAUS. Związani z nią wykładowcy: artyści i architekci to m.in. Walter Gropius, Laszlo Moholy-Nagy, Ludwig Mieś van der Rohe, propagowali zasadę funkcjonalizmu, tworzenie form typowych, a zarazem niezwykle starannie opracowanych. W dawnym ZSRR w tym samym okresie działała szkoła wzornictwa WCHUTIEMAS, kształcąca plastyków dla potrzeb przemysłu. W latach 50. XX wieku nastąpił rozwój włoskiego wzornictwa przemysłowego, które charakteryzowało się ekstrawagancją, odejściem od funkcjonalizmu, „szczerości materiału" i czytelności formy. W Polsce najpierw powstawały towarzystwa sztuki użytkowej i później po II wojnie światowej wydziały form przemysłowych na uczelniach (m.in. w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych im. Strzemińskiego w Łodzi). Obecnie słowo wyparte przez ang. design.