Koncept Stefana Morawskiego - stan (epoka) po doprowadzeniu przez neoawangardę procesu „samoniszczenia się sztuki" do końca. Symptomami po-sztuki są, jego zdaniem, cztery strategie uprawiane przez neoawangardę: 1) zastępowanie sztuki przez sposoby bycia lub grę z rzeczywistością; 2) rezygnacja z tradycyjnej praktyki artystycznej wobec jej bezużyteczności w obliczu prymatu mass mediów; 3) utożsamianie się sztuki ze światem inżynieryjno-technologicznym (tek art); 4) ucieczka w refleksje nad sztuką (meta-sztuka). Morawski uważa, że sztukę mogłaby zastąpić: twórczość, eksploracja i partycypacja oraz uintensywniona percepcja (umiejętność postrzegania świata w świeży i nowy sposób). Każda z tych kategorii jest obecna w sztuce, może jednak doskonale się bez niej się obejść.