W Słupsku obok siedziby Bałtyckiej Galerii Sztuki Współczesnej przy ulicy Partyzantów znajduje się dziś Dom Harcerza. Twórcą secesyjnego budynku był Walter Schultz, projektant wnętrz i autor oryginalnych, ręcznie malowanych tapet. Według miejskich archiwów w Słupsku, około 1903 roku zakupił on parcelę przy dawnej Blumenstrasse od Adolfa Muntera. Podobno za czasów Schultza obiekt, w którym dziś mieści się BGSW miał funkcję gospodarczą. Czy projektant w nim pracował? Czy przebywając w jego zacisznych ścianach tworzył tam swoje niezwykłe rysunki wnętrz? Siedział przy biurku i misternie wyrysowywał wzory, które następnie starannie pokrywał farbą na malowanych przez siebie tapetach? A może to właśnie tam wymyślał, jak ostatecznie będzie wyglądać dom, który miał stać się jego wizytówką? Willa, której wystroju możemy się tylko domyślać na podstawie odkrywanych przez jego dzisiejszych właścicieli strzępków historii: drewnianego parkietu, ukrytych w łazience zamurowanych drzwiach, cudem ocalałych pod boazerią resztek czerwonej tapety. Dziś te elementy wyposażenia są jedynie widmem, powidokiem, nie tylko minionej świetności, ale także przedwojennej historii miasta.
Zuzanna Kozłowska tworzy minimalistyczne obiekty, w subtelny sposób inspirując się historią słupskiego twórcy i jego niezwykłej willi. Prace artystki zdają się być zapisem kilkumiesięcznego lunatykowania po wyobrażonym domu Schultza. Nie tworzy ona jednak sentymentalnych i nostalgicznych muzealnych dzieł, które mają być przewodnikami po niewidzialnej dziś historii willi, lecz z czułością przygląda się zastanej rzeczywistości. Jej spojrzenie przesuwa się płynnie po migotliwych od słońca powierzchniach ścian i zatrzymuje się na zanurzonych w cieniu szczelinach parkietu. W tych dyskretnych śladach nie tak odległej przeszłości znajduje opowieści, którym nie pozwala jednak rozrastać się do monumentalnych rozmiarów. Stawia wyraźny opór dopisywaniu historii, czy budowaniu z nich piętrowych analiz. Istotne stają się proste narracje, które w szczególny sposób opowiadają zarówno o teraźniejszości, jak i o tym, co było kiedyś. Kozłowska skupia się na prywatnym życiu przedmiotów, pozwalając im zaistnieć na własnych warunkach, czasem układając z nich coś nowego.
Efekty swoich poszukiwań artystka podaje na wystawie w oszczędnej formie, jak gdyby chciała je zaprezentować w zwolnionym tempie, zastanawiając się ile z siebie ujawnić, a ile pozostawić w cieniu. Ile może odsłonić ze swojego spojrzenia i fascynujących ją historii. Te jednak stanowią tylko mały fragment całości, której większa część pozostaje nieodkryta. Przeszłość, aby mogła powrócić, musi zostać świadomie wymyślona i zrekonstruowana według innych zasad. Tylko wtedy może być zapamiętana.
Kuratorka: Marta Kudelaska
Zuzanna Kozłowska (ur. 1997, Olsztyn) – artystka wizualna, której praktyka osadzona jest w obszarze grafiki warsztatowej, obiektów przestrzennych i instalacji. Absolwentka Pracowni Litografii na Wydziale Grafiki oraz Pracowni Poetyki dr. Wojciecha Bąkowskiego na Wydziale Sztuki Mediów Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie.
W swojej twórczości bada poetyckie i narracyjne wymiary przedmiotów codziennego użytku, wnętrz i przestrzeni architektonicznych. Interesuje ją transformacja materiałów i relacje przestrzenne – często pracuje ze znalezionymi elementami przemysłowymi i surowymi materiałami, które włącza do wielowarstwowych kompozycji. Ślady obecne w obiektach i strukturach traktuje jako punkt wyjścia do rekontekstualizacji ich historii i budowania nowych znaczeń. Grafika warsztatowa jest dla niej zarówno medium, jak i narzędziem konceptualnym pozwalającym kwestionować zagadnienia reprodukcji, czasowości i interwencji w przestrzeń.
Jest współzałożycielką Lure.9701 – nomadycznego, artystycznego projektu wystawienniczego. Obecnie uczestniczy w programie Anne Marie Carl-Nielsen dla sztuki w przestrzeni publicznej (2024/2025), prowadzonym przez Marie Lund i Francescę Astesani. Laureatka Inicjatywy Entry 2024 oraz Grand Prix Biennale Młodych „Rybie Oko” 2024. Mieszka i pracuje w Kopenhadze.
Marta Kudelska (1987, Sosnowiec) – kuratorka, krytyczka sztuki absolwentka kulturoznawstwa/kultury współczesnej (w zakresie krytycznej teorii kultury współczesnej) i historii sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. W 2024 roku uzyskała tytuł doktora nauk humanistycznych w dyscyplinie nauki o sztuce na podstawie rozprawy poświęconej strategiom i praktykom młodych kuratorów sztuki z Katowic i Krakowa (rozprawa wyróżniona).
W praktyce kuratorskiej i badawczej interesuje się zagadnieniami związanymi przede wszystkim z relacjami sztuki współczesnej z tradycją romantyczną (zainteresowaniem artystów wątkami magicznymi, grozy i ezoterycznymi), przygotowywała na ten temat wystawy oraz artykuły problemowe. Od 2022 roku realizuje projekt w duchu art-research basic "Ernesta Thot", który poświęcony jest badaniu wpływu ezoteryki, grozy i magii na współczesną i nowoczesną praktykę artystyczną. Ponadto interesuje się również strategiami i praktykami kuratorów sztuki, młodą sztuką, ale także refleksją wokół instytucji sztuki i działalnością niezależnych inicjatyw artystycznych.
W latach 2013-2014 związana z Muzeum w Gliwicach i działającą tam Czytelnią Sztuki. Od 2014 do 2017 roku pełniła funkcję rzeczniczki prasowej w Galerii Sztuki Współczesnej Bunkier Sztuki. Zajmowała się także edukacją w Muzeum Krakowa w latach 2017-2020. Współpracuje także z Muzeum Fotografii w Krakowie. Jest także zastępczynią redaktora naczelnego w naukowym czasopiśmie „Zarządzanie w kulturze”. Pracuje w Katedrze Kultury Współczesnej w Instytucie Kultury Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie.
