Mapa jest wyabstrahowaną rzeczywistością, jej domniemaną esencją, zbiorem znaków umownych opisujących ją. Tym samym jest pewnego rodzaju błoną lub barierą pomiędzy nami a rzeczami, które na niej widzimy. Mapa jest uproszczeniem, co sprawia, że kiedy na nią patrzymy nie jesteśmy w stanie powiedzieć jak naprawdę dane miejsce wygląda. Możemy je sobie tylko wyobrazić.
Postrzegam mapy także jako narzędzie kontroli. Kojarzy mi się to z kolonizacją nowych miejsc i lękiem dotyczącym białych plam na mapie.
Zauważam to także u siebie, mam potrzebę kontroli i w nieznanych miejscach używam mapy cały czas. Niezdolna jestem wtedy do spontanicznych ruchów, które pozwalają na prawdziwe doświadczanie rzeczywistości. Mapa jest jednocześnie wiedzą i więzieniem.
Malowanie tego cyklu zaczęło się od podróży po Kazachstanie kiedy prawie nigdy nie rozstawałam się z mapą w telefonie, często zapewniającą mi jedyną wiedzę na temat tego co mnie czeka. Wtedy zrozumiałam też, że czasami jestem przez mapę tylko bardziej zagubiona, pokazuje ona zbyt wiele możliwości, a ja muszę wybrać kierunek.
Na wystawie znajdują się też obrazy nieco starsze z mojego cyklu dyplomowego. Po upływie czasu trudno mi przywołać stan w jakim byłam podczas malowania ich, ale pozostała jedna myśl: przeszkoda/bariera. Obrazy opowiadają o moim procesie rozpoznawania przeszkód, przyczyn i problemów. O ich różnorodności a także ich jednoczesnej skłonności do zakrywania i odsłaniania rzeczywistości. Wtedy byłam w gąszczu. Teraz pomimo, że wiele moich problemów jeszcze nie rozwiązałam, widzę je bardziej klarownie, tworzą mapę miejsc do których muszę jeszcze wrócić.
Zuzanna Kofta
Absolwentka wydziału Malarstwa warszawskiego ASP. Oprócz malowania zajmuje się także instalacjami artystycznymi, śpiewem improwizowanym oraz wizualizacjami do muzyki na żywo. Od prawie roku jest aktywistką w ruchu klimatycznym Strajk dla Ziemi.
Kuratorka: Katarzyna Rysiak
Projekt i nadzór nad wystawą: Marta Zimińska. Aksana Wietrow
Produkcja: Zofia Zajkowska
Grafika: Karolina Kotowska