Artystki zastanawiają się nad wpływem nowych technologii (w tym sztucznej inteligencji) i algorytmizacji na życie jednostek i nasze społeczeństwo. Wykorzystując materiały wizualne znalezione w Internecie oraz przetworzone przez aplikacje i AI tworzą obrazy, instalacje, prace wideo i VR. Opowiadają one o doświadczeniu przyśpieszenia technologicznego oraz kryzysach, które oglądamy za pośrednictwem ekranów telefonów.
Rozpędzony i rozgrzany do granic możliwości samochód ciągle przyśpiesza. Wokół unosi się pył, słychać pisk palonych opon. Widok z okna rozmazuje się poprzez osiąganą prędkość. Czuć zapach spalin, a za chwilę może także krwi. Napięcie ciągle wzrasta. Scena niczym z filmu katastroficznego na moment przed spektakularnym wypadkiem i totalną destrukcją, która pojawia się w filmie Laury Radzewicz, staje na wystawie się metaforą współczesności. Wyczekujemy kulminacyjnego momentu. Obrazy przemocy i nieszczęść akumulują się, a apokalipsa ciągle nie nadchodzi. Utknęliśmy w niekończącej się katastrofie, którą oglądamy w zwolnionym tempie. Najczęściej za pośrednictwem ekranu, aplikacji, krótkich filmów czy memów.
Jak zauważa Steven Shaviro w książce “No Speed Limit” intensyfikacja horroru współczesnego kapitalizmu nie powoduje oczekiwanej eksplozji, a co za tym idzie rewolucyjnej zmiany. Patrzenie na te obrazy w filmach i Internecie oferuje raczej płytką satysfakcję i ulgę. Poczucie, że dotarliśmy do dna. Już wiemy, że nie może być gorzej. Jeśli memy to artykulacja zbiorowej nieświadomości, to popularne memy “this is fine”, “tolerance training for eternity in hell” czy te pochodzące z “American Psycho” odzwierciedlają śmieszno-smutnawy, pogodzony z rzeczywistością stosunek do permanentnego stanu kryzysu ekologicznego, politycznego i ekonomicznego.
Na wystawie prezentujemy najnowszą serię obrazów Zofii Pałuchy, w których artystka wykorzystuje zmanipulowane materiały “found footage” pochodzące z Internetu tworzące współczesny “strumień świadomości” oraz film VR i instalacje Laury Radzewicz, opowiadające o kondycji jednostki w czasach automatyzacji, władzy algorytmów i późno kapitalistycznych praktyk. Razem z artystkami przemierzamy przestrzenie wielkich korporacji, interfejsy aplikacji, siłownie, alt-rightowe czaty i sensacyjne nagłówki siejące moralną panikę wokół satanizmu. Oglądamy sceny przemocy wobec kobiet - zmanipulowane obrazy z pacyfikacji protestów i obrazy pornograficzne - które już wiele razy widziałyśmy, a nadal wyglądają jak stopklatki z filmów science fiction. Artystki próbują uchwycić estetykę technoakceleracjonizmu. Badają wizualność Internetu, który miał być demokratycznym i transparentnym narzędziem. Stał się jednak miejscem manipulacji oraz generowania kapitału przez korporacje technologiczne, które zarabiają na wojnach kulturowych, konfliktach społecznych, a także powstawaniu nowoplemiennych grup i promowanych przez nie sposobach radzenia sobie z rzeczywistością, które często ocierają się o praktyki magiczne czy teorie spiskowe.
Kuratorka wystawy: Michalina Sablik
Zofia Pałucha, Gorgeous Couple Gets Wild, 2023
Zofia Pałucha, Choosing Margin as a Space for Radical Opennes and Possibility, 2023
Laura Radzewicz, stopklatka z filmu Tolerance training for the eternity in hell, 2023
Laura Radzewicz, stopklatka z filmu Tolerance training for the eternity in hell, 2023