W chaosie codzienności i natłoku informacji zapominamy, że ludzkie istnienie połączone jest nierozerwalnie z ładem nieskończonego kosmosu, idealnie skonstruowaną całością […] Człowiek od zawsze był w ścisłym związku z wszechświatem, egzystując w obliczu niezłomnego rytmu jego przemian. […] Moje prace są odbiciem utraconej jedności człowieka z uniwersum. Pragnę wrócić do prapoczątku przy pomocy abstrakcji geometrycznej, która jest rodzajem pierwotnego języka pomocnego w opisywaniu prawd niezrozumiałych i skomplikowanych. […] Pragnę, by moja sztuka była wyrazem uświęcenia natury i kosmosu, próbą wskazania odbiorcy drogi powrotnej do pierwotnego łona. W tym materialistyczno-technologicznym świecie wyraźnie widać tęsknotę za mityczno-magicznym rytuałem. Sztuka umożliwia odsłanianie tej tajemniczej sfery. Pozwala doświadczać nieznanych dotąd przestrzeni, miejsc ostatecznych, strefy wokół kultu i śmierci. Moje obrazy są odbiciem artystycznej ścieżki próby dotarcia do tego, co absolutne i odwieczne. Intymnym połączeniem z prajednią”.
Na wystawie „Ziemia” artystka prezentuje reliefy oraz instalację świetlną „Halo”. Kluczową rolę w pracach artystki odgrywa faktura, przypominająca ściółkę lasu, krajobraz przysypany wulkanicznym pyłem lub powierzchnię odległej planety. Artystka wykorzystuje materiały pochodzące bezpośrednio z natury; takie jak kory drzew, gałęzie, mech, zwęglone konary, ziemię i piasek. Sztukę Kai Wielowiejskiej można opisać jako abstrakcję geometryczną, artystka swoje mikroświaty i powierzchnie sugerujące ożywione habitaty zamyka w prymarnych formach koła i kwadratu. Te dwa geometryczne kształty uchodzące za perfekcyjne od czasów antycznych, funkcjonują jako symbole ładu, doskonałości i absolutu. Jest to sztuka minimalistyczna, zapraszająca do wyciszenia, ale i peregrynacji wyobraźni po nieznanych galaktykach i refleksji nad tym, co poza czasem i naszym ludzkim poznaniem.