Twórczość fotograficzna Zdzisława Pacholskiego nieomal od samego początku koncentruje się na wiodących problemach i aspektach funkcjonowania fotografii jako medium nie tyle przedstawiającego, co rozwijającego ważką refleksję w domenie konceptualizmu. Artysta z Koszalina artykułował te tematy w wielu cyklach prac, które bazowały na napięciu wygenerowanym pomiędzy rzeczą a jej wizualną reprezentacją, jakkolwiek zapewne równie istotna wydaje się tutaj szeroko rozumiana archeologia i topologia widzialności. Niewątpliwą zaletą prac Zdzisława Pacholskiego jest to, że chętnie sięga on do realiów otaczającego go świata, który na swój sposób szczodrze „powiela” i oznakowuje, a czasami także dołącza swój socjologiczny komentarz. Jednak dystynktywne dla artysty są bez wątpienia meta-artystyczne zagadnienia funkcjonowania fotografii jako medium i odwzorowywane w nim idee. Potwierdzają to formułowane przez Zdzisława Pacholskiego wątpliwości, co do możliwości lub adekwatności reprezentacji, które przybierają charakter ontologicznego pytania o tożsamość – dzieła, sztuki czy nawet kultury w ogólności. Widać bezsprzecznie, że artystę tego fascynuje aspekt semantyczny oraz procedury tautologiczne fotografii, jakkolwiek równie intensywne są w nim ciągoty do tego, aby odnieść się wprost do materii świata i wypełniających go emocji – stąd nostalgia i afirmacja świata przedstawionego. Z tego samego powodu zdarzają się u Pacholskiego poszczególne dzieła czy cykle, w których wybrzmiewa potrzeba odniesienia się do sfery Realnego, które w chwilach kryzysu bądź świadomości przemijania szczególnie dojmująco dotyka zarówno człowieka jak i jego środowisko. Wydaje się, że prace Zdzisława Pacholskiego w jakiś sposób komentują ten dramat i egzystencjalny wymiar współczesnego kryzysu, co artysta obrazuje tworząc ujmującą, choć uniwersalną, narrację o ludzkich losach uwikłanych w historie zarówno lokalne jak i globalne.
Zdzisław Pacholski (ur. w 1947 roku w Osiekach) – artysta fotograf, członek ZPAF od 1977 r. Jest autorem wydarzeń artystycznych (m.in. wystaw z cyklu „Rewizja” 1977-79). Działacz kultury niezależnej w czasie stanu wojennego. Uczestniczył w wielu wystawach w Polsce i na świecie (m.in. Biennale w São Paulo w 1989). Honorowy członek niemieckiego stowarzyszenia twórczego Welbergener Kreis. W 2008 roku został wyróżniony medalem im. Waldemara Kućki przyznawanym wybitnym twórcom polskiej fotografii. Komisarz i uczestnik wystawy „70 lat Polskiej fotoawangardy” pokazanej w Bergkamen i Rheine, Niemcy 1991.
Kurator: Roman Lewandowski
