Wystawa, stawia pytanie o to, jak tradycyjne budownictwo Hiszpanii, liczące setki, a nawet tysiące lat, może służyć nam dzisiaj.
Architektura, którą nazywamy tradycyjną, to budownictwo anonimowe. Powstało w wyniku długotrwałego procesu adaptacyjnego i gromadzenia wiedzy przez mieszkańców określonych regionów. Używając prostych narzędzi i efektywnie wykorzystując zasoby naturalne, stworzyli w Hiszpanii wyjątkową architekturę.
Hiszpania to kraj o wielkiej różnorodności geograficznej i kulturowej. Fakt ten znajduje odzwierciedlenie w jej krajobrazach, wioskach, architekturze i surowcach. Wystawa prowadzi odwiedzających przez rozmaite miejsca i formy zamieszkiwania, które wydobywane są obecnie z długiego okresu zapomnienia jako źródło inspiracji i przykład zrównoważonego rozwoju, na który warto zwrócić uwagę dziś, gdy koniecznością się stało ponowne odnalezienie równowagi w stosunkach z naturą.
Tradycyjna urbanistyka i architektura w Hiszpanii to źródło wspaniałych przykładów dostosowania budownictwa do otoczenia oraz rozwiązań, które w kontrolowany sposób wykorzystują źródła naturalnej energii, takie jak nasłonecznienie, wentylacja czy akumulacja ciepła i zimna. Wystawa jest bogato ilustrowana zdjęciami architektury tradycyjnej z różnych regionów Hiszpanii. Pokazuje, jak klimat danego obszaru kształtował charakterystyczne dla niego budownictwo i opisuje poszczególne rozwiązania architektoniczne: optymalne wykorzystanie konstrukcji, materiałów i obiegu powietrza w danej strefie klimatycznej.
Można na niej zobaczyć jaskinie wydrążone w ziemi, andaluzyjskie patia, rozbudowane domostwa-gospodarstwa czy szopy rybaków kryte strzechą.
Prezentowane na wystawie krótkie filmy ukazują przy pracy mistrzów tradycyjnego budownictwa, którzy zapoznają nas z arkanami swojego rzemiosła. Patrzymy rzemieślnikom na ręce, jak zwinnie, fachowo i sprawnie wyczarowują mozaiki, wyplatają z trzciny chaty kryte strzechą, wykuwają ze skał bloki piaskowca czy kładą dachy łupkowe na kamiennych domostwach. Wystawa pokazuje również, jak architektura tradycyjna na różnych szerokościach geograficznych i strefach klimatycznych wypracowała podobne rozwiązania: chaty kryte strzechą, zastosowanie gliny, dachy łupkowe czy bielenie ścian wapnem.
Mieszkańcy pięciu zróżnicowanych klimatycznie regionów Hiszpanii wypracowali optymalne rozwiązania konstrukcyjne i przez setki lat sprawdzali, zmieniali i udoskonalali zastosowane rozwiązania. Tradycyjną architekturę można z całym przekonaniem nazwać zrównoważoną i korzystać z jej osiągnięć dziś, wyciągając z niej wnioski dla współczesnych metod budownictwa.